Arkhon Infaustus – Orthodoxyn
Osmose Productions – 2007
Je hebt bands die al vanaf het begin weten wat ze willen met hun muziek en deze stijl vervolgens jaren volhouden. Je hebt ook bands die geen flauw idee hebben waar ze naartoe
willen, die erg veel moeite hebben een eigen stijl te vinden en elke keer weer met wat anders op de proppen komen. Maar er zijn ook wel degelijk bands die keer op keer hun stijl weten
te verbeteren en zich ontwikkelen naar het geluid wat echt bij ze past. Zo ook het Franse Arkhon Infaustus. Na het debuut Hell Injection en het daaropvolgende,
bikkelharde Filth Catalyst leek de band even te stranden als “redelijke band”. Beide platen zijn dik in orde; uitstekende black/death metal met een lekker vunzige, duistere
ondertoon. Maar op Perdition Insanabilis in 2004 deed de band een duidelijke stap voorwaarts. De band concertreerde zich veel meer op de muziek en de donkere sfeer dan op het
verbeteren van snelheidsrecords. Hierdoor onstond een erg sterk album, die aangaf waar de band nou eigenlijk naartoe wilde. Nu in 2007 moet de band dan bewijzen of ze die
ontwikkeling goed doorgezet hebben middels het vierde album Orthodoxyn.
Het resultaat is werkelijk verbluffend! De band is er duidelijk in geslaagd hun muziek nog verder te ontwikkelen en te perfectioneren. Van begin tot eind klinkt Orthodoxyn
namelijk behalve dreigend, duister en soms allesvernietigend hard ook nog eens erg professioneel en uitgebalanceerd. De nummers hebben stuk voor stuk een
doel, namelijk de luisteraar ongemakkelijk te laten voelen. Maar wel op zo’n manier ongemakkelijk dat je de plaat maar moeilijk kan loslaten, dat je wilt weten wat de volgende riff
met je doet. Ditmaal gebruikt de band behalve hun avontuurlijk gestructureerde death/black metal riffs ook een fikse lading postcore/-doom om dit doel te bereiken.
Zware, logge dreunriffs, die als een tank uit je speakers bulderen. Op sommige momenten hebben deze overtuigende satanisten dan ook wel wat van een veel zwaardere versie van
hun landgenoten
Gojira, gemengd met een fikse dosis Neurosis, maar doen ze qua sfeer ook regelmatig denken aan een band als Akercocke. En zoals gezegd vergeet
Arkhon Infaustus ook zeker zijn roots niet. De strakke, kneiterharde blastpartijen zijn
weer volop aanwezig en doet de band weer denken aan vroegere tijden. Maar door het gebruik van veel afwisseling komen deze passages natuurlijk nog veel verwoestende over dan
bij een constante razernij.
De conclusie moge duidelijk zijn. Dit is zwartgeblakerde death metal van torenhoog niveau, zowel muzikaal als qua sfeer. Ook productioneel heeft de band overigens een enorme stap voorwaarts
gemaakt. Zowel de gitaren als de drums (hoewel deze iets minder op de voorgrond staan) klinken vele malen vetter dan op Perdition…, wat ook weer bijdraagt aan mijn
uitgesproken positieve mening over dit album. Prachtig dat deze band zich zo heeft weten te ontwikkelen! Ik ben dan ook reuzebenieuwd wat deze Fransen in de toekomst nog voor ons in petto hebben. Maar tot die tijd vermaak ik mijn nog prima met dit klasseproduct!
Tracklist:
- Trigrammation
- When They Have Called
- Magnificat Satanas
- Behind the Husk of Faith
- Le Particule de Dieu
- Narcofili Sancti
- Evanggelion Youdas
- Annunciation to the Holy Ghost
- Orthodoxyn
Line-up:
- DK Deviant – vocals, guitars
- Toxik H. – guitars
- 666 Torturer – bass, vocals
- Azk.6 – drums
Links: