Kyrie Eleison van Carved is de tweede CD van dit Apuaanse – dat is ergens in Italie – symfonische deathmetalkwintet. Het is een conceptplaat die bedoeld is als opvolger van de eerste, Dies Irae. De keyboardspeler van de band heeft sinds die tijd het veld geruimd. De band wordt hier aangevuld door een klassiek orkest, wat de luisterervaring mijns inziens authentiek maakt. Het label, Revalve Records, raadt de band aan voor alle fans van Amon Amarth, Dimmu Borgir en Opeth.
Na een rustig intro, met een thema dat terug zal komen in het laatste nummer, barsten we los met Malice Striker. Dit nummer heeft wel wat. Na een ruig begin, een rustiger middenstuk met orkest, en weer een ruig middenstuk, is het gitaarsolotijd. Het gitaarwerk is niet mis en het einde van dit nummer is verrassend: een prachtig pop-pianostukje dat wordt opgeluisterd met een inhoudelijke, gevoelige gitaarsolo. Wat wil je nog meer? Nummertje drie, Lilith, mag ook genoemd worden. Ruige, dissonante riffs worden afgewisseld met een melodieus refrein en ook violen doen op een Laguna Sunrise-achtige manier van zich horen. De gitaristen zijn wederom op dreef. De muziek blijft ook zeker hangen.
Tegen de tijd dat je The Burning Joke en Heart of Gaia hebt beluisterd, weet je dat je met een schizofrene band te maken hebt: de bruutheid van het eerstgenoemde nummer (wederom, op verrassende manier met orchestratie) is het tegenovergestelde van de introverte popmetal die daarop volgt. Vanaf het zesde nummer Swamp zijn een paar nummers wat minder, maar Absence en het zeven minuten durende The Hidden Ones brengen het level weer terug naar dat van de eerste helft van de CD. Men eindigt met Camlann, waarvan je ook al een en ander in het eerste nummer hoorde.
Als ik de plaat beluister, vraag ik me af hoe deze serieuze metalband het zou doen als men een nummer zou produceren waarvan het de bedoeling is dat het (ergens) in de hitlijsten terechtkomt. Men heeft namelijk de kwaliteit om, naast de metal die het grootste gedeelte van Kyrie Eleison kenmerkt, daadwerkelijk mooie, introverte, stukken (met piano of gitaar) te produceren. Heart of Gaia is wat dat mij betreft een van de hoogtepunten van de CD, en daar komt geen agressie in voor.
Dat de band zelf ook ergens een hitje zou willen scoren, blijkt misschien uit de verrassende afsluiter: The Bad Touch van Bloodhound Gang. Ik ben een fan van deze band, maar deze cover past qua sfeer niet bij de rest van de CD.
Label:
Revalve Records, 2016
Tracklisting
- Viaticum
- Malice Striker
- Lilith
- The Burning Joke
- Heart of Gaia
- Swamp
- The Dividing Line
- Absence
- Faith
- The Hidden Ones
- Camlann
- The Bad Touch
Line-Up:
- Cris-Screams and Vocals
- Damn-Lead and Rhythm Guitars
- Samael-Drums
- Ross-Lead and Rhythm Guitars
- Lorenzo-Bass Guitar
Links:
Score:
82/100