Cirith Ungol – Paradise Lost (re-release)

Geschreven door op 21-10-2016 om 19:13.

Zo, dan ga ik me nu maar eens lekker op glad ijs begeven. Wat wil het geval? Wel, er zijn van die bands die doorgaans met de nodige hoon worden ontvangen. Ik noem een Cradle of Filth, een Slipknot, alles in het deathcoregenre… Fans en liefhebbers hebben ze wel, maar die moeten vaak de verbale tuchtiging van anderen ondergaan. Want zo zijn wij, metalheads.

Dan zijn er bands die zoveel potten kunnen breken dat alle Griekse bruiloften ter wereld niet genoeg servies kunnen leveren. Vaak zijn dit bands die jarenlang hebben geploeterd in de underground en de sympathie van velen hebben, hadden of weer krijgen, want niet zelden rapen deze bands het bijltje dat ze er jaren eerder bij neer hadden gegooid, weer op. Tot grote vreugde van een (select) gezelschap die-hard fans.

Cirith Ungol – niet te verwarren met het veel kwaadaardiger Cirth Gorgor – is zo’n band. Geboren in het Amerikaanse Ventura, Californië in 1972, maakte het vier albums vol combinaties van power metal met heavy doom over fantasy-onderwerpen (de naam is immers niet voor niets afkomstig uit Tolkien’s The Lord of the Rings). Het laatste album, Paradise Lost – niet te verwarren met de Engelse doommeesters en hun plaat – verscheen in 1991. Pissig op de muziekindustrie in het algemeen en platenlabels in het bijzonder, hielden de heren het niet lang daarna voor gezien. Druppel was de opmerking van platenbaas Cees Wessels van Roadrunner Records, die Paradise Lost niet in Europa wilde uitbrengen omdat de plaat te gedateerd zou zijn.

Maar zie: Cirith Ungol is weer bij elkaar en kan lekker een lange neus maken naar Roadrunner Records: het label bestaat niet meer én Metal Blade Records brengt Paradise Lost opnieuw uit, aangevuld met enkele remixen (op de cd-uitgave, niet op de lp). Eind goed, al goed? Nee, want ik had u immers niet voor niets gewaarschuwd dat ik mij op glad ijs ging begeven. Cees Wessels had vijfentwintig jaar geleden namelijk gelijk: Paradise Lost is gedateerd.

Het is leuk voor de oude garde die met de terugkeer van Cirith Ungol hun jeugd wil herbeleven, maar feitelijk gezien heeft deze plaat de tand des tijds niét doorstaan. Sterker nog, ik kan mij heel goed voorstellen dat niemand er zijn vingers aan wilde brandden in 1991. Paradise Lost klinkt net zó jaren ’70 als Grease, veel te wijde broeken, discotroep, enorme bossen schaamhaar en behang waar je duizelig van werd. Leuk dat het er was, maar laten we alsjeblieft het verleden laten rusten. Alleen interessant voor 45-plussers dus. Minstens.

Label:cirith-ungol-paradise-lost

Metal Blade Records, 2016

Track-listing:

  1. Join the Legion
  2. The Troll
  3. Fire
  4. Heaven Help Us
  5. Before the Lash
  6. Go It Alone
  7. Chaos Rising
  8. Fallen Idols
  9.  Paradise Lost
  10. Join The Legion (alt mix)
  11. The Troll (alt mix)
  12. Before The Lash (alt mix)
  13. Chaos Rising (alt mix)
  14. Paradise Lost (alt mix)

Line-up:

  • Tim Baker – Vocalen
  • Jim Barraza – Gitaar
  • Vernon  Green – Bas
  • Robert Garven – Drums

Links: