Cara Neir – The Overwatch
Eigen Beheer, 2014
Eén van de meest eigenwijze bands die ik ken, dit Cara Neir. Enslaved meets Converge vermeldde ik in een oudere review, en dat was geeneens overdreven. Ondertussen blijven ze de ene na de andere plaat uitbrengen, zoals deze EP. Na veel wikken en wegen ga ik er toch maar iets proberen over te zeggen.
Ze zijn in ieder geval niet gestopt met experimenteren, deze Amerikanen. De blackmetalinvloeden zijn op deze plaat iets minder aanwezig, het geluid van deze EP is licht verwant aan crust/blackmetal die tegenwoordig meer en meer uit de VS naar ons toe komt. Cara Neir heeft echter geen behoefte aan een stuwende productie en houdt de sound realistisch en garagerockerig. Qua intensiteit is er veel verloop. Dit wordt muzikaal vertaald in alles dat zich tussen smerig aanlopende black ‘n’ roll en pure grindcore bevindt. Het is gewoon uitdagende herrie met een breed vizier. Geen evidentie, ik heb er zelf ook moeite mee. Het artwork is trouwens schitterend, gemaakt door ene Pedro Felipe.
Tracklisting:
- Glorious Genocide
- Sepulcher Patterns
- Combine Desecration
- Tales of Lust and Pain
- Departure Point: Eta Carinae
- Dendrite Stink
- Into Black Mesa
Line-up:
- Chris Francis – Zang
- Garry Brents – Instrumenten
Links: