Alcest – Shelter
Prophecy Productions, 2014
Iedereen die ook maar een beetje affiniteit heeft met sfeervolle metal zal wel eens van Alcest gehoord hebben. Neige was één van de eerste die met de gouden combinatie van blackmetal en shoegaze kwam op Le Secret en het verfijnde op Souvenirs D’un Autre Monde. De band groeide uit tot een van de meest veelbelovende namen in de metalwereld en deze status werd meer dan ruimschoots bevestigd op Écailles De Lune en Les Voyages de L’Âme.
Nu zijn we inmiddels aangekomen bij album nummer vier genaamd Shelter. We vallen maar gelijk met de deur in huis: deze plaat bevat 0% metal. De shoegazeinvloeden werden steeds duidelijker per album maar nu hebben ze echt de overhand genomen en komt er zelfs nog wat dream pop aan te pas. Dat Neige Slowdive als inspiratie had voor het maken van Shelter is duidelijk te horen, de voormalig zanger van Slowdive (Neil Halstead) heeft zelfs een gastbijdrage op Away.
Toch hoeven luisteraars zich geen zorgen te maken dat Alcest ineens popsongs is gaan schrijven. De single genaamd Opale kwam daar nog het dichtste bij, het nummer bevat hoopvolle gitaarlijnen en falsettozang die me stevig aan Sigur Rós doen denken. De connectie met deze band is sowieso goed te maken op Shelter aangezien de producer van Sigur Rós (Birgir Jón Bigisson) achter de knoppen zat en Amiina (heeft veel met Sigur Rós samengewerkt) de strijkers verzorgden.
De band gaat op Shelter uit de muzikale droomwereld die Neige heeft gecreëerd op de eerste drie albums. Daar waar de muziek eerst beelden opriep van een kleurrijke fantasiefilm, lijkt de natuur meer plaats te hebben genomen en vooral de zee die als het ware in de golvende gitaarpartijen van Neige te horen is. Dat IJsland een hele goede plek was om deze plaat op te nemen wordt al snel duidelijk tijdens het beluisteren van dit album. Het geluid van deze plaat is ook veel puurder en meer organisch, op de vorige platen lag er een waas over de muziek.
Shelter luistert bijna weg als een periode tussen zonsopgang en zonsondergang. Bij Wings komen de zonnestralen binnen en daarna begint het album echt met het vrolijke en lichtvoetige Opale en gaandeweg worden de melodieën steeds melancholischer en triester en gaat het tempo omlaag. Dat Alcest in een kleine setting werkt wordt op Away bewezen, beginnend met een klein gehouden gitaartokkel komen er prachtige strijkers in en daarna neemt de stem van Neil Halstead het over. Neige heeft een vrij hoge stem en de diepe stem van Halstead complementeert het perfect. Een echt kippenvelmoment en daar staat Shelter vol mee.
Echter, de droomwereld keert toch even terug in het tien minuten durende Délivrance. Het drumwerk wordt flink op de achtergrond gezet en de dromerige gitaarmuur krijgt de gelegenheid om te schitteren en de crescendo’s komen tevoorschijn om alles nog meer kleur te geven. De prachtige hoofdmelodie zwelgt in zijn eigen tristesse en in combinatie met de strijkers is het een echte tranentrekker en uiteindelijk ebt alles weg en de zon gaat onder. Délivrance is het perfecte slotakkoord voor Shelter.
Het is namelijk een vrij fragiel en gevoelig album, Shelter is minder complex dan het voorgaande werk van Alcest. De droomwereld is grotendeels afwezig en maakt plaats voor het persoonlijke aspect. Dat de muzikale handtekening van Neige hier opstaat is ontzettend goed te horen maar de uitvoering is anders. De harde gitaren zijn achterwege gelaten, de drumpartijen van Winterhalter zijn vaak fluisterend en ingetogen maar toch zijn het echt Alcest-nummers, maar dan wat kaler. In het album huist zich na een aantal luisterbeurten een ware parel met melodieën die zich simultaan in het langetermijngeheugen nestelen.
Toch zullen er genoeg metalfans zijn die met het lange haar in de handen gaan zitten met Shelter en zullen er veel zieltjes buiten de metalwereld gewonnen gaan worden. Ook zullen veel luisteraars het te soft vinden en op een veel lagere score uitkomen, maar bij ondergetekende is Shelter echt binnengekomen en het is weer een tijd geleden dat een album dat met mij deed. De band weet nog steeds als geen ander je mee te nemen op een muzikale reis, al is het verloop nu heel anders. Het is een album dat echt de beste werking heeft als je het in zijn totaliteit luistert, alles sluit namelijk prachtig op elkaar aan. Daarom verdient deze plaat een hele mooie score, Shelter bevat magistrale nummers die ook in de shoegaze tot het beste behoren wat er te vinden is. Alcest heeft zich er niet met de Franse slag van af gemaakt, de lat voor 2014 is ontzettend hoog gelegd…
Tracklisting:
- Wings
- Opale
- La nuit marche avec moi
- Voix sereines
- L’Eveil des muses
- Shelter
- Away
- Délivrance
Line-up:
- Neige – Zang, Gitaar, Bas, Keyboard
- Winterhalter – Drums
Links: