Fauna – Avifauna
Pesanta Urfolk, 2012
De eerste Fauna die mij te beurt viel was een reis doorheen een landschap vol doornen, in de as gelegde toekomstbeelden en wazigheid. Ik hield ervan, nog steeds, maar Rain was geen plaat om iedere week eens af te spelen. Ondertussen was er ook het album The Hunt, helaas gemist, en nu dit Avifauna. Het werd opnieuw afzien. Twee ambient interludia, omgeven door drie nummers van respectievelijk 29, 25 en 17 minuten…
Het is heel moeilijk om te beschrijven wat de nummers op Avifauna bevatten. Het is een krachtige ervaring, opnieuw, vol rituele klanken, postrock-intimiteit en een hypnotiserende trance van lange instrumentale black metal-stukken met minimale nuances en heel veel herhaling, opgesplitst door klagende en meditatieve gezangen. Dit hoort dan ook in zijn volledigheid thuis in de Cascadian black metal-scene, naast Wolves in the Throne Room, voor zover ze dat op vorige albums nog enigszins niet waren.
Ook al zal dit wellicht de noemer black metal opgekleefd krijgen, toch is het vooral de natuurgerelateerde geluidsbepaling en -setting die de bovenhand krijgt in de beleving. Niets necro of agressief, dit is momentoverstijgende muziek. Bij mij komt hij gewoon in de categorie atmosferische black te staan.
Tracklisting:
- Soaring into Earth
- Interlude
- Syrinx
- Interlude
- The Harpy
Line-up:
- Echtra
- Vines
Links: