The Algorithm – Polymorphic Code
Basick Records, 2012
The Algorithm, dat is een 22-jarige djentleman. Remi Gallego, uit Frankrijk. Hij is niet aan zijn proefstuk toe, dit is zijn derde album. De muziek op Polymorphic Code omschrijft hij zelf als “djentstep”. Electro, dubstep, drumstep, math en djent dus, allemaal door elkaar, flikflakkend en extreem complex bij momenten. Alles instrumentaal.
Polymorphic Code is een doldwaze trip doorheen een cybernetische flipperkast. Allerhande niveaus en bonusrondes met zowel trance/electro/house-geluiden à la Mauro Picotto (Komodo /Proximus) bij de scoremotoren, dubstep wobbles bij de droptargets en gemanipuleerde drums (organisch ingespeeld) bij de bumpers. De gitaren, dat is metal op metal, verneukte en in stukken gehakte stacatto-riffs waar Meshuggah de oervader van is. Niet zo chaotisch als Whourkr echter, wat vooral te wijten is aan de catchy 8bit game-modus sequenties.
Ik vind het allemaal amusant en goed beluisterbaar. Niet extreem bruut of agressief, eerder progressief en modern, zonder overdreven popperig te klinken. Het is natuurlijk wel poppy, het irriteert alleen niet. Nu, niet in mijn geval. Check zelf even of u het overleeft.
Tracklisting:
- Handshake
- Bouncing Dot
- Trojans
- Access Granted
- Logic Bomb
- Warp Gate Exploit
- Null
- Panic
Line-up:
- Remi Gallego
Links: