The Ransack – Bloodline
Raging Planet, 2011
Met logische regelmaat brengen de Portugezen van The Ransack een langspeler uit. Bloodline is inmiddels de derde en komt dit maal uit via het eveneens Portugese Raging Planet. Volgens de boeken maakt dit gezelschap death metal, maar in de praktijk heeft het er eigenlijk bar weinig mee te maken. Lees even mee…
Voorzien van een zeer (en misschien iets te) gelikte productie raast dit viertal door de tien nummers die tezamen een dikke veertig minuten klokken. Kortstondige blastbeats, een fikse poot grooves, veel thrashend gerikketik, typisch Zweedse melodielijnen en een zanger die deze welbekende vorm van gewoonweg “moderne metal” de finishing touch geeft. Death metal? Volgens sommigen wel, maar Arch Enemy wordt ook wel eens zo genoemd. Geen probleem verder, want persoonlijk kan ik de motivatie van bands als deze enorm appreciëren. Echter in het geval van Bloodline zijn er ook genoeg momenten te vinden waar het allemaal nogal inkakt. Het blijft gelukkig bij momenten, maar de eentonige uithalen van Shore gaan op ten duur wel wat vervelen en dat is eigenlijk jammer, want voor m’n gevoel heeft The Ransack op deze plaat slechts een kleine originaliteitsboost nodig om plots een flinke stap verder te kunnen komen. Wanneer je tracks als Sons Of The Seas en The Last Days er even apart bij pakt klinkt het allemaal bovengemiddeld goed, maar als album is Bloodline gewoon niet sterk genoeg.
Begrijp me niet verkeerd, we hebben hier te maken met een band die geen shit aflevert, maar in het wereldje van dit genre moet het gewoon allemaal net wat harder inslaan wil het echt pakken. Liefhebbers van nu metal tot metalcore kunnen dit echter wel een kans geven.
Tracklisting:
- Missing
- Collateral Damage
- Vicodin
- Zenith
- Sons Of The Seas
- The Last Days
- Enemy
- My Bullet Your Name
- Scars
- Trace
Line-up:
- Jay – Bass
- Zeus – Drums
- Loki – Guitars
- Shore – Vocals, Guitars
Links: