Pangea – Retrospectacular
Lion Music, 2010
Lang, erg lang geleden waren alle continenten zoals we die nu kennen niets meer dan onderdelen van het enorme oercontinent ‘Pangea’. Maar zoals de wetenschap en huidige kaart van de wereld ons laten zien zijn er barsten ontstaan in de aardkorst en hebben interne krachten ervoor gezorgd dat grote stukken land uit elkaar zijn gedreven, gescheiden door een enorme zee. Maar, zo denken de wetenschappers althans, ooit zullen de platen weer langzaam maar zeker opnieuw naar elkaar toe bewegen en het continent Pangea weer in zijn volle glorie herstellen. Dit zal echter gepaard gaan met veel aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en grootschalige ecologische veranderingen. Ironisch genoeg lijkt het erop dat de melodieuze hardrockers, die opereren onder dezelfde naam als het prehistorische stuk land, een soortgelijk lot hebben ondergaan. Midden jaren negentig heeft de band Pangea al twee albums uitgebracht maar vanwege moeilijke situaties tijdens de opnames van het derde album is de groep uit elkaar gedreven, evenals de platen op onze planeet. De muzikanten van Pangea hadden echter veel minder tijd nodig om terug bij elkaar te komen dan de landmassa’s op de aardkorst. Of deze hereniging van lichtelijk fout ogende heren ook met aardbevingen gepaard zal gaan blijft echter nog te bezien.
Het album Retrospectacular (waar door ondergetekende en consorten regelmatig grappend aan wordt gerefereerd als Retro-Testicular) verschijnt 13 jaar na het uitkomen van de laatste creatie die de naam Manchild meekreeg. Ik moet toegeven dat dit mijn eerste kennismaking met de band is. Dit is echter niet erg vreemd aangezien de band me vanaf het eerste moment al onwijs op de lachspieren werkt (niet dat dit nou per definitie een negatief gegeven is, ik moet zeggen dat ik toch vrij regelmatig een plaatje van Spinal Tap opzet en het ook nog muzikaal gezien best kan waarderen). De nummers zijn nogal recht voor z’n raap te noemen (op wat kleine progressieve intermezzo’s na die het geheel nog een vrij technisch tintje geven) en hebben over het algemeen een erg standaard opbouw. De refreinen zijn uiterst catchy en soms bijna radiovriendelijk te noemen. Zeker in de heel erg foute en bombastische ballad Shot doet de muziek hierdoor sterk aan Bon Jovi denken, maar heeft ook momenten waarin associaties met glamrock niet onlogisch zijn. Er druipt namelijk één en al foutheid af van het werkje dat Pangea hier heeft neergezet. In feite is het iets waar ik weinig mee kan, maar toch veranderde het uitlachen uiteindelijk in een goedkeurende glimach. Maar zeg nou eerlijk, die hoes is toch compleet onmogelijk anno 2010?
Spelen kan je aan deze heren wel overlaten en klaarblijkelijk zijn ze ook nog eens heel goed in bombastische refreinen bedenken die je vrijwel niet uit je hoofd krijgt. Hierdoor ben ik toch genoodzaakt deze plaat een dikke voldoende te geven, ondanks het feit dat het helemaal mijn genre niet is. Een erg mooie aanwinst voor fans van foute melodieuze hardrock voor wie zichzelf daar niet onder kan rekenen is dit een leuk stukje muziek voor op de achtergrond als je je even over het foute imago heen kan zetten.
Tracklisting:
- Time’s Up
- Hold Your Fire
- Right Between The Eyes
- Blindfold
- Little By Little
- Shot
- Don’t Let Go
- House Of Love
- TNT
- 2 AM
- It’s Too Late
Line-up:
- Jan Engstrøm – basgitaar
- Torben Lysolm – zang en gitaar
- Tony Olsen – drums en percussie
Links: