Severe Torture – Torn From The Jaws Of Death

Geschreven door op 08-06-2024 om 16:30.

Kennelijk zijn er verschillende gradaties in martelen en is Severe Torture daar één van. Maar het is natuurlijk vooral de bandnaam van een stel geharde veteranen in de brutal deathmetaloorlog die nu eenmaal gestreden moet worden. De band uit Boxtel (fijne beginrijm!) werd al in 1997 opgericht en heeft, naar wij weten, nooit de hellebaard erbij neer gegooid. Wel werd het na een reeks van vijf albums – die in 2001 begon met het verbijsterende Feasting On Blood en in 2010 eindigde met het ook niet misse Slaughtered – lange tijd stil. Nieuw werk verscheen pas in 2022 met de EP Fisting The Sockets. En nu zijn de Nederlanders overtuigend (dat geven we vast maar weg) terug met een volledig nieuw album, zo uit de kaken van de dood weggetrokken.

In al die tijd is de bezetting overigens bewonderenswaardig stabiel gebleven. Bassist Patrick Boleij en gitarist Thijs van Laarhoven zijn als sinds het jaar van oprichting van de partij.  Zanger Dennis Scheurs trad eveneens voor de eeuwwisseling toe terwijl gitarist Marvin Vriesde een paar jaar later volgde. Enige wijziging in de laatste twintig jaar is het vriendschappelijk vertrek van drummer Seth van de Loo (ook Voodoo Gods). Zijn plek op het krukje werd overgenomen door Damiën Kerpentier (ook Sepiroth). Juist omdat de output van Severe Torture altijd van hoge kwaliteit is geweest zijn we in eerste instantie vooral benieuwd of Kerpentier daarin mee kan.

Nu zonder moeite, horen we al bij opener The Death Of Everything (wat een berenriff om mee te openen trouwens!), alwaar de techniek van oude Morbid Angel en verbetenheid van Deicide stiekem hand in hand lijken te lopen. Een hoge lead links en een zware hakriff rechts (ik kom hier nog op terug) geven de song zowel flair als lompheid. Dat laatste kan ook gezegd worden van de heerlijk zware grunt van Scheurs (er zit hier vast ergens een grap over de wijze waarop hij zijn scheur opentrekt, maar die laten we maar). Met een berg breaks worden het technisch vernuft en de instrumentbeheersing dan weer naar voren geschoven. Meest belangrijk is echter dat The Death Of Everything ondanks al die muzikale gebeurtenissen zodanig “wegluistert” dat je zo de rest van de plaat in geleid wordt.

Die rest begint met – voor mij – prijsnummer Marked By Blood And Darkness. Vier minuten brute en technische waanzin, die gedragen wordt door een heerlijk slepende naar black neigende riff en (opnieuw) zware breaks. Volledig om gaan we echter bij het middenstuk waarin een weerbarstig worstelende gitaarsolo het van de zwaartekracht lijkt te winnen, alvorens de brommende en stotende bas en obstinate drums een verbluffend technisch samenspel aangaan.

Na grootste lomperik Hogtied In Rope, met verrassend melodieus gitaarsolo, is het de beurt aan de titeltrack. Ook hier wordt melodie niet volledig aan de kant gezet, maar zij wordt wel met regelmaat op het altaar gelegd om te worden geofferd aan woeste razernij en waanzin. Darkness is all that I see! En boven alles horen we steeds maar weer die overtuiging waarmee alles gebracht wordt: in de vocalen die zwaar, maar karakteristiek en zelfs verstaanbaar zijn, in de verbeten doorhakkende drums en het strakke snarenspel. Nee, geen enkele ruimte voor twijfel bij Severe Torture en dat is eigenlijk ook de enige manier om dit genre te brengen.

Met Christ Immersion gaat het tempo nog iets omhoog en zelfs bij deze snelheden slaagt Kerpentier erin om steeds weer fraaie accenten onder de al niet minder uitgewerkte gitaarthema’s te leggen. Daardoor kun je deze track feitelijk op twee manieren ondergaan: energiek door de kamer springend op de kaak brekende mokerslagen die uit je boxen komen of met je kaak op de grond van verwondering wegens al deze technische creativiteit. Op Putrid Remains wordt dan weer wat meer rechtlijnig gesloopt. Geen tijd voor al te veel frivoliteiten hier: er moet een klus geklaard worden en na vierenhalve minuut staat er inderdaad weinig meer overeind. Mooi “rustpunt” hoor, hoe paradoxaal ook, en dat horror-outro nemen we er maar wat graag bij.

Bij een Severe Torture zal het vast de bedoeling zijn om The Pinnacle Of Suffering te bewerkstelligen. Dat lukt alvast niet met de gelijknamige track, want wij genieten gewoon verder van melodieuze leads en gecorrumpeerde solo’s die klinken alsof ze gespeeld worden door een of andere gitaarvirtuoos die ten onder is gegaan aan de werkelijkheid die te lang en te zwaar op zijn gemoed heeft gedrukt. Past leuk bij de regel “I have never seen this much insanity” uit het opvolgende Through Pain And Emptiness. Het is opnieuw bitter jagende track waarop Kerpentier zich van zijn beste kant laat zien, terwijl de zanglijnen van Scheurs de boel strak bij elkaar (en behapbaar) houden. Luister alleen maar naar het opborrelende Emptinesssss! aan het einde van de track. Ik heb niet meegeteld, maar gevoelsmatig komen we met Those Who Wished Me Dead bij de snelste track van de plaat. Niet gek bij een dergelijke titel natuurlijk. De wraak komt vlug en vooral … snoeihard. Het zou gek zijn als Torn From The Jaws Of Death er uit zou gaan met een zeemzoet outro. Dat gebeurt dan ook niet. Nog een keer worden alle krachten losgelaten voor het geval er nog iets overeind zou staan. En toch… die warme gitaarsolo’s naar het einde toe hebben zeker iets zalvends… “Jammer” dat Kerpentier tussendoor je zo beurse en beschadigde huid definitief openscheurt met weer een vlammende versnelling.

Dit alles is gevangen in een prima productie en mix waarbij opvalt dat er een “harde knip” wordt gemaakt tussen de gitaren. Die van Vriesde staat vol rechts en die van Van Laarhoven vol links, zo leert het persbericht ons. Tsja, dat soort dingen gebeuren kennelijk in tijden van polarisatie (grapje). Maar werken doet het wel. De meerwaardezoeker die precies elke riff en lead afzonderlijk wil horen wordt op zijn wenken bediend terwijl het de liedjesluisteraar nooit in de weg staat. Mooi zo!

Na net geen veertig minuten is de koek op. Maar wat voor koek hebben we dan al achter de kiezen zeg! En toch smaakt het naar zoveel meer. Hop op de playknop dan maar weer!

Score:

87/100

Label:

Season Of Mist, 2024

Tracklisting:

  1. The Death Of Everything
  2. Marked By Blood And Darkness
  3. Hogtied In Rope
  4. Torn From The Jaws Of Death
  5. Christ Immersion
  6. Putrid Remains
  7. The Pinnacle Of Suffering
  8. Through Pain And Emptiness
  9. Those Who Wished Me Dead
  10. Tear All The Flesh Off The Earth

Line-up:

  • Dennis Scheurs – Vocalen
  • Patrick Boleij – Basgitaar
  • Damiën Kerpentier – Drums
  • Martin Vriesde – Gitaar
  • Thijs van Laarhoven – Gitaar

Links: