Imperceptum – Chaos Pilgrimage

Geschreven door op 03-03-2024 om 21:00.

Imperceptum uit het Duitse Bremen heeft sinds 2014 maar liefst twee EP’s en zes volwaardige albums uitgebracht. Je moet het maar doen. Dit Chaos Pilgrimage is de meest recente in het rijtje en wordt uitgebracht door The Way Of The Hermit (Darkwoods), een Spaans label. Void is de wat mysterieuze figuur achter deze band. We kennen hem ook van Mortal, Vorteus, Cult Of Extinction en nog vele andere bands. De muziek van dit heerschap, althans van Imperceptum, zou in het straatje moeten liggen van Evoken, Shape of Despair, Darkspace, Funeral, Thergothon, Morgion en zelfs Esoteric. Ik voeg er nog The Ruins Of Beverast aan toe. Wees er wel snel bij want blijkbaar zijn er van deze speciale digipackeditie maar 66 handgenummerde exemplaren beschikbaar.

Zet je vervolgens schrap voor een uur diep dreunende, diep gravende, diep reikende geluiden, klanken uit de diepste putten van het universum. De muziek van Imperceptum zal vermoedelijk ergens in je lichaam worden opgenomen en zich daar verankeren om er vervolgens maar moeilijk uit te geraken. Tenminste als je van gelijkaardige zieleroerselen houdt van bovenstaande bands.

Over het begrip tijd heeft menig filosoof al boeken geschreven. Heer Void tracht in krap vijftien minuten uit te leggen waarom er kettingen van tijd aanwezig zijn, en vanuit een meer filosofisch perspectief vind ik dit concept wel een goede basis om op door te gaan. Nu, als ik hier een beetje over doordenk word ik tijdens dat proces geholpen door enorm trage drumpatronen die we ook horen bij een band als Winter, erg diepe putgrunten en uitdeinende gitaarthema’s die de grenzen van het tastbare trachten te zoeken, ook al is tijd niet direct tastbaar. De muziek ontneemt je alzo het gevoel dat er nog iets komt, je wordt gevangen in het moment, je hangt vast aan een ketting die je wordt aangereikt.

De tweede nijpende gedachte waar niet alleen heer Void mee zit maar vermoedelijk ook anderen onder ons, is deze van de angst die het nu en dan overneemt. De angst van er gewoon te zijn. De angst dat er misschien iets zou kunnen gebeuren dan wel dat er misschien ook gewoon niks is en je er maar gewoon wat bijloopt, zonder enig belang. Het is dat laatste idee dat me wat bekruipt als ik naar de tokkelende partijen luister die het tweede nummer openen. De hier aanwezige elektronica onderbouwt dit gevoel nog meer. Verder hoor je gitaarthema’s die nog meer slepend zijn en leadpartijen die je echt wel de leegte intrekken, en dit in combinatie met nogmaals die rochelende keelreutels die op de juiste momenten vanuit het niets naar boven borrelen.

Bestempelt de heer Void elk levend wezen als een soort van pelgrim die laveert doorheen de chaos die we het Leven noemen? Althans zo interpreteer ik toch het derde en voorlaatste nummer van deze toch wel indrukwekkende plaat, dat als een preek overkomt. Een soort vingerwijzing, die hem enerveert waardoor hij het tempo wat opvijzelt en voorzichtig enkele blastthema’s introduceert. Het afsluitende nummer geeft ons een inkijk op het einde van het leven. Hoe dit einde je altijd, als een soort van individu zittend op een troon, de dieperik inroept.

Chaos Pilgrimage is waarlijk een bijzonder indrukwekkende black/funeral doomplaat geworden. Op deze tocht doorheen het leven neemt de heer Void met zijn Imperceptum je graag mee. Ik zou geneigd zijn om in te gaan op de uitnodiging om mee te stappen. Sterk!

Score:

85/100

Label:

The Way Of The Hermit (Darkwoods), 2024

Tracklisting:

  1. The Chains Of Time
  2. Profound Anxiety Engulfs The Foundation Of Being
  3. Sermon Of The Chaos Pilgrim
  4. The Throne Of Death Towers Above The Abyss

Line-up:

  • Void – Zang, alle instrumenten

Links: