Ik sta volgens mij niet bekend als overdreven chauvinistisch. Oké, ik heb misschien even geglimlacht bij de 2-2 van Weghorst een paar maanden geleden, maar dat is het dan wel. Ook ik moet echter constateren dat er de laatste tijd wel erg sterke death van eigen bodem komt (Graceless en Bodyfarm iemand?). En nu komt Phlebotomized die bewering nog even steviger stutten met de heipaal genaamd Clouds Of Confusion. Het is album nummer twee na de wedergeboorte in 2013 en dat zet de teller gelijk met die van de eerste periode van de band in de jaren ’90. Ook hier 2-2 dus en wat een mooie gelijkmaker is het geworden!
Met voorganger Deformation Of Humanity was al weinig mis. Hooguit klonk Phlebotomized daar soms wat onwennig. Of ik had wat tijd nodig om weer aan de band te wennen. Dat kan natuurlijk ook, want de groep uit Rozenburg heeft een zeer eigen en daarmee herkenbaar geluid. Meest opvallend daarin is misschien nog wel de ruimte tussen de toetsen en de andere instrumenten. Het is moeilijk om het precies vast te pakken, maar het doet wat denken aan die roemruchte eerste van The Gathering. En dat dan in een goed en modern geluid! Die ruimte (of bijna: leegte) geeft de band veel mogelijkheden om te spelen met sferen als koude afstandelijkheid en warme duisternis. Wanneer de toetsen met de leadgitaar meespelen – of is het andersom? – zweeft de luisteraar langzaam weg op fraaie melodieën om vervolgens hard te landen wanneer loden slaggitaren de boel onverbiddelijk tot onder de grond te sleuren. Dynamisch zegt u? Jazeker!
Van onwennigheid is op de nieuwe trouwens in geen geval sprake. Phlebotomized (lekkere naam ook om je Kukident mee te testen) barst van het zelfvertrouwen en gaat overtuigend van start met het salvo Bury My Heart– Alternate Universe. Symfonische toetsen zetten een mistroostige sfeer, waar donderende slaggitaren kracht en verbetenheid aan toevoegen: hoop is er dan misschien nooit geweest, maar we slaan ons er wel doorheen. En toch is er die twijfel in de vorm van aarzelende leadlijnen. Dan houden we ons maar vast aan de diepe grunt van zanger Ben die soms clean gedubbeld wordt. Wie weet, weet hij waar het naartoe moet. En verdomd, met vaste hand leidt hij ons naar een fraaie gitaarsolo en een woest onderknuppeld “Are you ready to break this chain?”. Na zo’n aanmoediging zeker wel. Kom maar op!
In Death Will Hunt You Down (alweer zo’n vrolijke titel!) horen we twee minuten na een weer verwoestende start een wel heel fraaie Paradise Lost-riff. Ik heb me laten vertellen dat het theoretisch gezien niet mogelijk is terug in de tijd te reizen (dank Einstein!), maar hier wordt de luisteraar zonder problemen teruggestuurd naar 1991. Overigens voelen we ons bijna bezwaard om naar andere bands uit die tijd te verwijzen omdat ook Phlebotomized zelve toen ook al druk in de weer was deze stijl op de kaart te zetten. Nu goed, voor degenen die nog niet zo goed bekend zijn met de band dan maar.
Heb je dan helemaal niets te zeiken Hoogkamer? Nou, als u mij toestaat… In de snelle passages klinken de drums soms wat kaal. Dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Ik sluit zelfs niet uit dat de band er bewust voor gekozen heeft. Het klinkt namelijk wel heel authentiek en dat is ook wat waard.
Bij beluistering van Clouds Of Confusion valt steeds weer op hoe doordacht alles in elkaar zit zonder dat het doordacht (of in ieder geval niet gekunsteld) klinkt. Phlebotomized vertelt voor alles een muzikaal verhaal dat vol zit met nuances, maar waarin de hoofdlijn gemakkelijk te volgen is. Waarlijk een prestatie. In de jaarlijst dan maar? Ik dacht het wel!
Score:
88/100
Label:
Hammerheart Records, 2023
Tracklisting:
- Burn My Heart
- Alternate Universe
- Lachrimae
- Desolate Wasteland
- Destined To Be Killed
- Pillar Of Fire
- Bury My Heart Reprise
- Death Will Hunt You Down
- A Unity Your Messiah Pre Claimed
- Dawn Of Simplicity
- Context Is For Kings (Stupidity And Mankind)
Line-up:
- Tom Palms – Gitaar
- Rob op ‘t Veld – Keyboards
- Ben de Graaff – Vocalen
- Dennis Bolderman – Gitaar
- André de Heust – Basgitaar
- Alex Schollema – Drums
- Thijs van der Sluijs – Gitaar
Links: