Mesmur is een internationaal collectief. Vocalist Chris G kent u wellicht ook van de gothic/doommetalband Orphans of Dusk. En Jeremy L als gitarist van de doomband Pantheïst, die in 2021 nog het voortreffelijke album Closer To God uitbracht. Enige muzikale ervaring is dus aanwezig. Tel daarbij op dat Pantheïst-vocalist Kostas Panagiotou hier als gastmuzikant het orgelspel uitvoert en Brianne Vieira het viool- en cellospel en er is genoeg potentie om er iets moois van te maken. Geen gothic deze maal trouwens, maar funeral doom met lichtelijke deathstuiptrekkingen.
Thematisch verhalen de nummers over paranormale horror, over entiteiten die binnendringen terwijl u slaapt om u kennis te laten maken met de onderwereld (Chthonic), onaardse diepten en post-apocalyptische landschappen. Dat is alvast anders dan bij de voorgaande albums, waarop de thema’s kosmische entropie en aardse apocalyps waren. Nu kunnen we hier ieder nummer tot in den treure uitlichten, maar we zouden zonder meer tekortschieten, omdat de luisterervaring zo veelomvattend en gedetailleerd is. We geven dus een globale omschrijving van het gebodene.
Na de twee minuten durende prelude Chthonic is het al vrij snel duidelijk dat we hier geen berustend plaatje mogen verwachten. Met voor funeralbegrippen een erg heldere geluidsoverdracht worden we al vrij snel de malende en stotende cadans in gezogen. Zo nu en dan verpletterend door enkele kortstondige blasts die het tempo dan even opvoeren is het in zijn geheel toch een traag en log auditief gebeuren. Gedurende het gehele album is een enorme dissonante muur van geluid waarneembaar. De grunt van vocalist Chris G is tegen het verstaanbare aan. Dat is niet altijd een vanzelfsprekendheid binnen dit genre, maar het is hier wel eens fijn! 47 minuten worden we als het ware opgesloten in een ondoordringbare cocon om van onszelf vervreemd te geraken. Duisternis is de overheersende factor. Vanuit de geestenwereld komen de entiteiten op ons af, hier in de vorm van gesproken woorden, bijvoorbeeld gedurende Passage. Het viool -en cellowerk zorgt voor een sublieme afwisseling met de lang uitgesponnen gitaarriffs en het zeer zware basspel.
Schitterend is vooral de wijze waarop de nummers zich met enige regelmaat laten wenden tot iets wat we in eerste instantie niet zagen aankomen. Abrupte screams, wisselende tempo’s, sferische overgangen. Het kan de luisteraar zomaar meerdere malen van zijn à propos brengen en tot verwondering leiden. Waarbij dat voor de ene luisteraar een lijdensweg zal zijn, is het voor de andere de ultieme muzikale climax. En ondanks het feit dat de nummers veelal uit meerdere lagen bestaan, zou ik Chthonic als “instapplaat” durven aanbevelen aan de luisteraars zonder funeraldoomluisterervaring. Dit is misschien wel één van de meest toegankelijke uitvoeringen binnen het genre die ik tot dusver heb gehoord. De fans met meer luisterervaring kan ik ook gerust stellen. Deze plaat is zo funeral dat hij altijd in het ondergrondse Chthonic zal resideren.
Score:
80/100
Label:
Aesthetic Death , 2023
Tracklisting:
- Chthonic (Prelude)
- Refraction
- Petroglyph
- Passage
- Chthonic (Coda)
Line-up:
- John D – Drums
- Jeremy L – Gitaren, synthesizer
- Chris G – Vocalen
- Michele M – Bas
Links: