Jackal – Black Inside
Club Inferno, 2008
Uit pizzaland Italië komt toch nog steeds een hoop goede en minder goede muziek zetten. Veelal weinig origineel en helaas van een niet al te hoog niveau, hoewel er af en toe een uitzondering tussen zit. De heren van Jackal zullen gedacht hebben dat de markt nog niet verzadigd genoeg was en doet ook een duit in het zakje.
Laat ik het direct over het meest positieve aspect van deze demo hebben: met zes songs in 27 minuten duurt het gelukkig allemaal niet erg lang. Dat de productie kut is, is natuurlijk ergens wel logisch voor een beginnende band zonder budget, maar dat hoeft geen excuus te zijn om dan ook direct maar kutmuziek te schrijven. De band heeft de slechtste eigenschappen van een aantal grote bands gepakt (naar eigen zeggen Iron Maiden, Savatage, Judas Priest, Savatage en ga zo maar door), volledig door de spaghettimolen gehaald en is met dit wanproduct op de proppen gekomen. Kort samengevat: matig muzikaal spel, matige songs, een ronduit beroerde zanger met een hoogst irritante kopstem… enfin, moet ik doorgaan? Niet kopen, niet downloaden, niet luisteren en de MySpace van de heren betreden op eigen risico. In één woord: afval.
Tracklist:
- Empire Strikes First
- Area 51
- Black Inside
- She’s So Bad
- Ardent Sighs And Blazin Tears
- I Raise My Hands
Line-up:
- Luigi Martino – vocals
- Bob Marotta – guitars
- Joe Mendoza – bass
- Guido Daniele – drums
Links: