Entombed – Serpent Saints
Candlelight Records – 2007
Onlangs moest ik naar onze hoofdredacteur Jan toe. Dat was een verschrikkelijk broeierige rit. Er zat een behoorlijke partij onweer in de lucht. En de zweterige, warme atmosfeer in de auto zorgde ervoor dat het ritje van Friesland naar Drente voor het gevoel vrij lang duurde. Waarom deze inleiding op de nieuwe Entombed? Wel, omdat de woorden broeierig, warm en zweterig ook uitstekend passen in de review van Serpent Saints. Het woord lang ook trouwens, de release van dit album was immers al veel eerder gepland.
Maar eerlijk is eerlijk; het is het wachten wel weer waard geweest. Op de promo staat met een hele bult uitroeptekens vermeld, dat dit het beste werk van Entombed is sinds Wolverine Blues. Dat kan ik volmondig beamen. Het titelnummer is een heerlijk smerig ronkend death ‘n roll nummer, zoals we van Entombed zijn gewend. Dit nummer kent een zanglijn die zo van Motörhead afkomstig zou kunnen zijn. Dit nummer lijkt dan ook wel wat op een death metal uitvoering van Iron Fist. Dat Entombed ook verbazingwekkend thrashy uit de hoek kan komen, bewijzen ze met Masters of Death. Ook staan er enkele nummers op Serpent Saints die terug lijken te grijpen naar de gloriedagen van weleer. Denk dan niet aan hun onovertroffen debuut Left Hand Path, maar meer richting Clandestine en inderdaad, Wolverine Blues. Titels durf ik zo niet te geven, want naar mijn idee, staan de titels op mijn promo exemplaar niet geheel in de juiste volgorde… Het nummer When in Sodom kennen we al van de gelijknamige EP, die vorig jaar is uitgekomen. Dit blijft gewoon een heerlijke lompe rampestamper. Entombed klinkt weer smeriger dan ooit. Vies als een schurftige hond. Een schurftige loopse teef die eerst aan haar fluit likt en je vervolgens om de mond lebbert. Ranzig en vuil. Precies hoe we willen hoe Entombed klinkt.
Om maar weer op het ritje Friesland-Drente terug te komen; op de terugweg waren we nog getuige van de gevolgen van een ernstig verkeersongeval waarbij een busje en enkele personenauto’s betrokken waren. De gewonde persoon die op de brancard lag, zag er echt niet gezond uit. Dat moet een behoorlijke klap zijn geweest. En zo voelt Serpent Saints dus ook aan; als een keiharde klap in je smoel. Entombed is terug. En ditmaal weer echt met een goed album! Zelf beschouw ik deze dan ook maar als de opvolger van Wolverine Blues…
Tracklist:
- Serpent Saints
- Masters of Death
- The Kingdom Coma
- Amok
- Warfare Plague Famine Death
- In The Blood
- The Dead, The Dying, And The Dying To Be Dead
- Ministry
- When in Sodom
- The Ten Commandments
Line up:
- L.G. Petrov – Vocals
- Alex Hellid – Guitars
- Nico Elstrand – Bass
- Olle Dahlstedt – Drums
Links: