Plini – Impulse Voices

Geschreven door op 26-11-2020 om 18:41.

Sommige muzikanten bezitten nu eenmaal een gave als het aankomt op het bespelen van een instrument. Als die kwaliteiten ook opgemerkt worden door grote muzikanten met recht van spreken, dan kan het zomaar snel gaan. Australisch gitaarvirtuoos Plini bereikte eerder al de vijfde plek in de top twintig van beste gitaaralbums van het afgelopen decennium, kreeg lovende woorden toegesproken van Steve Vai en stond al vaker in de lijsten van beste progressieve gitaristen. Vorig jaar was de 28-jarige Plini Hoessler-Holgate nog te zien in het voorprogramma van het Amerikaanse Periphery waarbij het publiek een betoverende belevenis kreeg voorgeschoteld. Impulse Voices is het tweede volledige album in een discografie die vooral veel EP’s en singles kent.

Ook op Impulse Voices heeft Plini weer een aantal uitstekende muzikanten om zich heen verzameld, waaronder Simon Grave die naast zijn deelname aan Handmade Cities (2016) en de tour van vorig jaar, ook meteen maar even dit album heeft geproduceerd en gemixt. Met acht nummers en 40 minuten aan progressieve, experimentele en instrumentale rock staat ook dit tweede werkstuk weer vol met relaxte, uitdagende en grensverleggende muziek. In tegenstelling tot het eerste album horen we naast de standaard muziekinstrumenten ook nog enkele andere muzikanten en instrumenten die overigens wel al eerder te horen waren op de EP Sunhead (2018). Het samenspel zorgt voor een zeer interessant product waarbij flirts met fusion, jazz en ambient er duimendik bovenop liggen.

Single I’ll Tell You Someday bevat naast de video tevens een playthrough, waarbij het dromerige gitaargepingel pas echt magisch begint aan te voelen als basgitarist Simon Grove halverwege de track zijn intrede maakt. Koptelefoon verplicht, kippenvel gegarandeerd! Hoewel tweede single Papelio een stuk kalmer is, zorgt de groovende basplukkerij in combinatie met een elektronisch, akoestische harp en het soleerwerk van Plini wederom voor een mooi geheel. Dat warme, voor mij onbekende instrument, drukt een nog nadrukkelijkere stempel op het eveneens wat gezapige Perfume, terwijl het juist de piano- en synthklanken aan het eind van Last Call zijn die zorgen voor de nodige herkenbaarheid. Na de stevigere eerste single volgen er dus drie jazzy nummers waarbij de muzikanten uit een iets rustiger vaatje tappen. Titeltrack Impulse Voices is met zijn funky gitaarwerk, swingende drums en de attractieve toevoeging van de harp gelukkig weer volop genieten. Ik schrijf gelukkig, want mijn voorkeur ligt zonder meer bij de meer gitaar-georiënteerde nummers.

Het is dan ook erg sterk dat Plini die lijn weer door zet met het fusion-achtige Pan dat ongetwijfeld één van de meest beklijvende, maar ook best uitgebalanceerde nummer van dit album is. Als halverwege de oorworm ook nog een saxofoon op vernuftige wijze is geïmplementeerd en drummer Chris Allison daarop inspeelt met zijn dubbele baspedalen, valt mijn kaak zowat uit zijn gewrichten. Dit is bij uitstek één van de betere nummers die ik dit jaar heb gehoord. Tegen zo’n magische opbouw is relaxte Ona_1154 niet opgewassen, hoewel de ruim negen minuten durende afsluiter The Glass Bead Game nog best aardig in de buurt komt. Alle muzikanten laten nog eenmaal horen dat ze een uitstekende instrumentbeheersing bezitten. Geweldig!

Het kan niet anders dan dat we Impulse Voices bij alle liefhebbers van progressieve rock gaan terugzien in de jaarlijsten. Fans van progressieve en experimentele metal zullen beslist gading vinden in de aanwezigheid van enkele stevigere nummers, maar we kunnen niet ontkennen dat ook de rustigere arrangementen op dit album gelden als heel meeslepende luisterervaring. Tip voor onder de kerstboom? Absoluut! Maar niet als je opzoek bent naar hard gitaargeweld.

Score:

84/100

Label:

Eigen beheer, 2020

Tracklisting:

  1. I’ll Tell You Someday
  2. Papelillo
  3. Perfume
  4. Last Call
  5. Impulse Voices
  6. Pan
  7. Ona_1154
  8. The Glass Bead Game

Line-up:

  • Plini Roessler-Holgate – Gitaar
  • Simon Grove – Basgitaar
  • Chris Allison – Drums
  • Amy Turk – Elektrisch akoestische harp
  • John Waugh – Saxofoon
  • Dave Mackay – Piano, synthesizers

Links: