Zo af en toe word je als recensent compleet verrast. Dan ligt er plots een album voor je neus waardoor je onderkaak op je bureaublad klapt, je ogen uit hun kassen rollen en je oren vuurrood van genot worden. Het debuterende Nederlandse Mask of Insanity krijgt het voor elkaar en levert met Damnation is Eternal een prachtplaat vol melodieuze zwartgeblakerde deathmetal af.
Een sinister gesproken intro trapt het album af waarna de band er met Blood of the Impaled enigszins risicovol voor kiest om niet direct vol in de aanval te gaan met een muzikale krachtsexplosie, maar met een instrumentaal nummer vol smaakvol gitaarspel verder gaat om de sfeer van het album verder te bepalen. Dat album ontpopt zich vervolgens tot een heerlijk gevarieerd geheel waarbij een band als Carach Angren nooit ver weg is, maar waarbij Mask of Insanity wel degelijk de muzikale uithoeken van het genre waarin het opereert opzoekt en er zelfs wel eens overheen gaat. Where All Your Love Dies bijvoorbeeld is kalm en meeslepend en na het perfecte intermezzo Fester Unto Thee, grijpt On Howling Wings of Black je direct bij de kladden om je vervolgens vier minuten lang stevig heen en weer te schudden.
Als luisteraar heb je dan inmiddels al kennisgemaakt met de indrukwekkende strot van Gildor. De man kan krijsen, brullen, grunten en clean zingen en is daarmee absoluut de sterkste troef van Mask of Insanity, op de voet gevolgd door het uitstekende gitaarspel van Cor. Voordat het prachtige Where All Your Love Dies je meeneemt op een gotisch-romantische trip, zijn er met Monstrosity to Eyes, Cocoon of Demise en Abominous Abominate al drie fijne nummers de revue gepasseerd, met elk hun eigen karakteristiek. In Monstrosity to Eye is dat de bijzonder aangename vocale kennismaking met Gildor, in Cocoon of Demise het jazzy middenstuk à la Pestilence en in Abominous Abominate het heerlijk op volle snelheid doorhalen. En ja, wederom mag de bijdrage van Gildor niet onvermeld blijven. Het kan niet anders of het hoofd van de man moet het huis bieden aan meerdere personen die allemaal met hun eigen stem spreken.
Swallow the Insane is dan eindelijk een iets minder nummer, maar met Tempus pakt Mask of Insanity weer heerlijk uit met misschien wel het hoogtepunt van het album. De hakkende vocalen zorgen voor een oorgasme (waarbij Gildor ook nog eens zonder met de ogen te knipperen verschillende stijlen in een zin weet te proppen: de uitslover) maar de muzikale omlijsting is net zo’n genot om te horen. De band weet er een bijzonder dreigend nummer van te maken.
Ik heb Damnation is Eternal veel vaker dan gebruikelijk bij een nieuw album de revue laten passeren, omdat de eerste boreling van Mask of Insanity geen album is dat gelijk blijft hangen. Maar dan wel in de goede zin van het woord. Dat het goed is, hoort je dove buurvrouw nog wel. Het kost alleen even om het allemaal onder woorden te krijgen. Er is gewoon bijzonder goed over deze uitgave nagedacht en het resultaat is een album met diepgang, dat klopt aan alle kanten. Damnation is Eternal is een verbluffend goed debuutalbum dat een groot publiek behoort te krijgen als perfecte combinatie tussen extreem en toegankelijk, met ijzersterke, gevarieerde nummers. En dat allemaal uit Nederlandje, uit Lelystad om precies te zijn. En ook nog eens in eigen beheer opgenomen én alleen digitaal uitgebracht. Gelukkig kunnen we allemaal meehelpen om daar verandering in te brengen, want de band probeert via crowdfunding een cd uit te geven. En iedereen met een beetje liefde voor deze muziek zou hier toch een paar centen voor over moeten hebben.
Score:
90/100
Label:
Eigen beheer, 2020
Tracklisting:
- Concentrate
- Blood of the Impaled
- Monstrosity to Eyes
- Cocoon of Demise
- Abominous Abominate
- Where All Your Love Dies
- Fester Unto Thee
- On Howling Wings of Black
- Swallow the Insane
- Tempus
- Dawn of Fate
- Foreseeing Their Fate
- Foresaw Their Fate
Line-up:
- Gildor – Vocalen, bas
- Cor – Gitaar
- Vincent – Gitaar
Links: