Op Halloween-zaterdag startte de meest unieke stream die tot nu toe is uitgezonden. Althans, dat beweren de heren en dame van het Amerikaanse Code Orange. Samen met de twee hardcorebands Jesus Piece en Year Of The Knife en het experimentele Machine Girl, beloofde het een avond vol spektakel te worden. De setting van de stream was in sneakpreviews al een beetje prijsgegeven door de headliner van de avond en eerlijk is eerlijk, het zag er zeer veelbelovend uit. De initiatiefnemers van Code Orange geven de fans meerdere opties voor vanavond: de meest eenvoudige aankoop is die van het kaartje dat je tevens de mogelijkheid geeft om het nog niet eerder verschenen nummer The Cutter te downloaden. Bij het meest uitgebreide pakket krijg je een individuele meet & greet met de band via Zoom, een speciaal T-shirt, een gesigneerde poster en ben je live als publiek te zien in een klein kader tijdens de uitzending. Ingenieuze ideeën en opties die passen bij het vernieuwend karakter van Code Orange. Maarten Ondersteijn keek namens Zware Metalen mee.
De avond start met een set van twintig bijzondere minuten verzorgd door Machine Girl. Van het duo zien we alleen de zanger in beeld. De mix van cyberpunk, breakcore en industriële elektronica doet denken aan Ataria Teenage Riot en Mindless Self Indulgence. Als een bezetenen ijsbeert Matthew Stephenson rond in de eveneens bijzonder locatie waar de set is opgenomen. Het kraakpand bezit meerdere kamers die we allemaal in beeld krijgen, aangezien de zanger als een spastische gymnast overal opklimt en werkelijk op elke vierkante centimeter terug te zien is. De hele ambiance voelt alsof je de film Blade zit te kijken tijdens de discotheek-scene. Dat Machine Girl ruimte krijgt om zijn ding te doen op deze avond is niet geheel verrassend aangezien Stephenson eigenlijk eerder dit jaar ook in het voorprogramma had moeten staan van Code Orange. Als er ineens een gitarist in beeld verschijnt en er met een gave uitvoering van Faith No More’s We Care A Lot wordt afgesloten, betrap ik mijzelf op de constatering dat het nog best verrassend en goed klinkt.
Naadloos loopt de set van het tripkonijn over in die van hardcoreband Year Of The Knife. Het kersverse gezelschap speelt zijn album Internal Incarceration integraal. Ook dit optreden is in een eerder stadium opgenomen en de beelden, maar in het speciaal de geluidsmix, is werkelijk fenomenaal. De spijkerharde, opgefokte old school hardcore beukt als een malle en laat geen spaander heel van de setting, die overigens geheel in Halloween-stijl is. In het half uur dat volgt weet ik ineens waarom ik eerder dit jaar met lovende woorden sprak over het debuutalbum van dit vijftal. Met zeer veel overtuiging musiceert Year Of The Knife op het scherpst van de snede. De moddervette grooves, het swingende drumwerk en de hondsbrutale knauwen die zanger Tyler Mullen uitdeelt in zijn microfoon: alles gaat vol op adrenaline en slaat in als een bom. Het geluid van de drums staat lekker zwaar in de geluidsmix en daar weet Andrew Kisielewski wel raad mee. Hij mept op zijn vellen alsof hij nog geld tegoed heeft van zijn drumstel. Virtual Narcotic, Stay Away, titelnummer Internal Incarceration en het knetterharde Sick Statistic maken het gemis van live-optredens des te groter. De set had met deze strakke uitvoering garant gestaan voor een waar slagveld. De gave visuals die we tussendoor in het beeld krijgen te zien, de verrassende gastbijdrage van Anthony DiDio (Vein) tijdens Final Tears en bassiste Madison Watkins die tijdens Eviction een ziekelijke, vocale bijdrage levert: van deze totaalbeleving laat ik spontaan mijn plas lopen. Dit is hoe hardcore moet klinken en waar de liefhebbers kippenvel van krijgen!
Lomp, lomper, Jesus Piece. Net als we denken dat het niet intenser en harder kan, is daar Jesus Piece om zowaar voor een overtreffende trap te zorgen. In een identieke setting met hetzelfde scherpe beeld en geluid trapt de band af met het ruige Adamante. Dat de beatdownhardcore altijd garant staat voor een staaltje spierballenvertoon was al bekend, maar het blijft een genot om de energieke presentatie van de band en dan in het bijzonder frontman Aaron Heard te zien. Met Conjure Life en later ook Oppressor horen we nummers van de gelijknamige EP, hoewel de hoofdmoot ligt bij het album Only Self. Heel veel meer heeft de band tot op heden ook nog niet natuurlijk. De stroopdikke gitaarriffs gaan hand in hand met de agressieve drumrolls en het dubbel baspedalenwerk van drummer Luis Apont, die een zeer strakke set wegtikt. De rest kun je wel aan Aaron Heard en bassist Anthony Marinaro overlaten, die met zijn achtergrondzang en veel hogere stem een gaaf vocaal contrast vormt. Natuurlijk mist de swingende sloopkogel Curse Of The Serpent niet in deze set, evenals de knaller Punish en het statische Workhorse. Niet dat de hardcore bepaalt hogere wiskunde is, maar de toegepaste formule is knetterhard en het vijftal draait niet om de hete brei heen. Uiteraard mag Jesus Piece op dit Pennsylvania-onderonsje niet ontbreken en de band stelt zoals altijd niet teleur.
Dan is het toch echt tijd voor de headliner van deze stream: Code Orange. Het podium is opgebouwd uit meerdere lagen die trapsgewijs omhoog lopen. Helemaal achteraan vinden we drummer Ethan Young en Eric Balderose die de synths bespeeld. In het midden staan gitarist Dominic Landina en bassist Joe Goldman en vooraan het podium vinden we uiteraard zaner Jami Morgan en gitariste Reba Myers. Al vanaf de intro blijkt het een visueel spektakel te worden en zien we Code Orange ineens uit het niets op het podium staan. Met You And You Alone van de nieuwste plaat krijgen we een kickstart van jewelste. De geluidsmix klinkt een stuk echter dan tijdens de vorige sets en vooral in de zang van Jami Morgan is dat goed hoorbaar. De beeldkwaliteit is goed, ware het niet dat de eclectische visuals een epileptisch schouwspel vormen waardoor je ook regelmatig ziet dat de kwaliteit daardoor wat te lijden heeft. De groen fluorescerende achtergrond gaat in de break van het nummer over naar maagdelijk wit waarbij we enkele leden individueel en ingezoomd in beeld krijgen. Een lekkere, energieke start van de set! Met een flinke vocale vervorming en trippende achtergrondbeelden vloeit het eerste nummer over in het zwaar elektronisch nummer Real, afkomstig van het album Forever (2017). De krachtige performance laat zien dat alle leden van Code Orange gebrand zijn om deze avond in het netvlies van de kijkers te branden. Met het ingetogen The Mud horen we vervolgens nog een nummer van het vorige album waarbij het vooral draait om het vocaal een-tweetje tussen Jami en Reba. Als de bandleden vervolgens weer uit het niets verdwijnen en op de achtergrond de beelden van de nieuwste albumcover bewegen, blijkt het inderdaad de opmars te zijn richting een ‘nieuw’ nummer, maar niet voordat we het laatste stuk van The Mud te horen krijgen.
Terwijl de achtergrond weer veranderd naar witte, voorbijflitsende beelden, zien we op de middelste verdieping een hoop beweging bij de ritmesectie. De mannen wisselen elkaar continu af en we zien bassist Joe Goldman regelmatig voorbijschieten terwijl hij spinkicks maakt in de lucht of wild met zijn gitaar en handen om zich heen beweegt. Cameraman Sunny van Hate5Six, die we wellicht kennen van zijn YouTube-kanaal waarop veel concerten van hardcorebands te zien zijn, brengt alles op een puike wijze in beeld. Wat een uitdagende opdracht heeft hij met deze set gekregen! De meezinger The Easy Way krijgt opvolging van het eveneens nieuwe Back Inside The Glass dat veel krachtiger en overtuigender uit de verf komt. Met het melodisch gitaargepingel van gitariste Reba Myers start daarna het gave, veelzijdige A Sliver. Het is één van de zes nummers die de fans van Code Orange op deze avond voor de eerste keer kunnen zien, aangezien deze tracks nog nooit eerder zijn gespeeld. Met publiekslieveling 3 Knives start vervolgens de meest venijnige en overtuigende track van de avond waarbij het decor in brand lijkt te staan. Dat Code Orange in staat is om überlompe hardcore te maken blijkt uit deze track. Met een ode aan Riley Gale (Powertrip) horen we nog een stukje van Pantera‘s A New Level, waarna de beatdowns van The New Reality om onze oren vliegen. Dat synthspeler Eric Balderose daar in de robuuste moshpart nog een deathmetalgrunt overheen perst waar de gemiddelde vocalist bang van mag worden, maakt het geheel nog overtuigender en ruiger.
Met wederom een visueel hoogstandje waarin schoten van een machinegeweer het volgende nummer inleiden, is het beschrijven van de stream haast onbegonnen werk. Ieder nummer kent zijn eigen gave achtergrondeffecten en het resultaat is werkelijk prachtig. Het kort maar krachtige Erasure Scan is voorbij voordat we er erg in hebben, waarna het tijd is voor wederom een publiekslieveling: Thinners Of The Herd. Tijdens dit nummer zien we naast de stroboscopen ook de glow in the dark-maskers die Code Orange in een eerder stadium al deelden met de achterban via de socialmedia. Dat het zestal bij deze track goed heeft geluisterd naar de inspiratiebron Rage Against The Machine is overduidelijk. Met het rustigere Autumn And Carbine, dat extra is uitgedost met wat meer naar voor geschoven synths, elektronische vervormingen en het zware basgekletter van duracel-konijn Goldman, naderen we het eind van deze stream. Het venijn en nog meer spektakel blijkt in de staart te zitten. Met de superstrakke uitvoering van Fear krijgen we een mooie opwarmer, waarbij de complimenten richting het overtuigende drum- en gitaarwerk op zijn plek zijn. Persoonlijke favoriet Swallowing The Rabbit Hole van het meest recente album Underneath volgt. Ook vanavond stemt het hybride nummer zeer tevreden en gaan agressie, de plotselinge stiltes midden in het nummer en de loodzware breaks hand in hand. Tja, het is niet te ontkennen dat Code Orange uniek is in geluid en stijl. En het meest bijzondere moment moet nog komen.
Met Let Me In eindigt het spektakel op een zeer gepaste, bijzondere wijze. Code Orange schreef vorig jaar het nummer voor professioneel worstelaar Bray Wyatt. De gemaskerde topsporter verschijnt bijna altijd vanuit het niets op het podium als de lichten uitvallen in de arena, en ook in deze Halloween-achtige sfeer gaat het nummer van start terwijl de achtergrond in stijl mee veranderd en de bandleden ineens verschijnen op de setting, volledig in het wit gekleed. Nog eenmaal geeft het gezelschap zich volledig en dat Reba Myers de hoge vocalen niet helemaal haalt, deert al niemand meer. Over deze avond en stream gaat zeker nog lang gesproken worden. Code Orange presteert wat geen enkele band ooit eerder deed en is daarmee absoluut ‘one-of-a-kind’. Indrukwekkend!
Setlist:
Code Orange:
- You And You Alone
- Real
- The Mud
- The Easy Way
- Back Inside The Glass
- A Sliver
- 3 Knives
- A New Level (Pantera-cover)
- The New Reality
- Erasure Scan
- Thinners Of The Herd
- Autumn And Carbine
- In Fear
- Swallowing The Rabbit Whole
- Let Me In
Jesus Piece:
- Adamant
- Conjure Life
- Greed
- Neuroprison
- Punish
- Curse Of The Serpent
- Workhorse
- Oppressor
Year Of The Knife
- This Time
- Virtual Narcotic
- Stay Away
- Manipulation Artist
- Final Tears
- Internal Incarceration
- Premonitions Of You
- Through The Eyes
- Sick Statistic
- Eviction
- Nothing To Nobody
- Get It Out
- DDM
Machine Girl
- The Fortress (The Blood Inside…)
- On Coming
- BITTEN TWICE
- Dumbass!!
- We Care A Lot (Faith No More-cover)
Datum en locatie
31 oktober 2020, Stream