Delain – Apocalypse & Chill

Geschreven door op 05-04-2020 om 20:34.

Delain. Nederlanse melo/sympho/gothic band, een grootheid in het genre, eigenlijk sinds jaar en dag. Vergelijken met Nightwish en Within Temptation moeten we niet per se doen, dus laat ons dat ook gewoon niet doen. Ik nam in 2006 het debuut Lucidity even dicht en luisterde vluchtig. Het was geen voltreffer en sindsdien heb ik er niet meer naar geluisterd. Het leven kan hard zijn. Maar nu ga ik het nog eens proberen, grondig. Album nummer zes, Apocalypse & Chill.


Apocalypse & Chill dus, een opmerkelijke titel , een opmerkelijke hoes. Charlotte Wessels is nog steeds de leading lady van Delain en laat zich meteen weer opmerken met haar engelengeluid, dat van een krachtige dame die weet wat ze kan en wat ze waard is. Zingen kan ze, genreoverstijgend mooi. Charlotte heeft een zeer beheerste manier van zingen, waarbij vooral het timbre primeert, nergens maar dan ook nergens heb je het gevoel dat ze zich forceert of overdreven hard een gevoel probeert over te brengen op de luisteraar. Het instrumentale gedeelte is best wel fris en snedig, dus die gothic-vermelding in de intro is zeker geen uitgesproken karaktertrek. Delain weet hoe je een lekker mainstreamnummer in elkaar moet zetten, ook anno 2020. De nummers zijn vaak keyboardaangedreven, met riedels en arrangementen die vaak veel langer blijven hangen dan gitaarlijnen of teksten. Die teksten zijn hier en daar best wel onderlegd, de titel van de plaat (Netflix & Chill, maar dan iets dramatischer) nodigt uit tot een vorm van alarmisme, of in ieder geval toch om bij bepaalde evoluties een vorm van urgentie en waakzaamheid aan de dag ter leggen. Niet alle refreinen zijn even hard bestand tegen de kritische mening van mensen die houden van originaliteit, zoals

You’re burning your bridges down
You’re burning them to the ground

Maal twintig (pop -> minstens tien keer je refrein herhalen). Nja.

Of

No More – That was yesterday
No More – I have learned from my mistakes

Ja, dat zou er nog maar aan ontbreken eigenlijk.

Los daarvan, soms is het zo pakkend mooi gezongen en wordt er zo mooi gecomponeerd dat het eigenlijk niet uitmaakt wat er gezongen wordt. Zelfs zonder gitaren of metalen slagwerk. Zelfs in het Nederlands zou ik dit zo opzetten, met de nodige tranen van ontroering tot gevolg.

Gemengde gevoelens dus, maar uiteindelijk ben ik blij dat ik met Delain een aan het werk gehoord heb die veel meer te bieden heeft dan typische symfonische metal waar de klassieke componenten in feite de enige echte meerwaarde vormen. Apocalypse & Chill is uiterst kleverig, waar zowel de melodische en symfonische toetsen als de pakkende vocalen van Charlotte blijven inhaken op je kortetermijngeheugen. Ik heb echt de indruk dat er meer harde brokjes in deze stracciatella zitten dan in de vorige albums (toch ook maar deze eens ter hand genomen) en dat het gewoon minder uitgesproken theatraal en operesk is. Ook het rockerige heeft weer wat meer plaats gemaakt voor metal (ze zijn niet meer zoals de anderen). Iets meer Punch, iets minder Su(i)(c)ker. Positief.

Score:

78/100

Label:

Napalm Records, 2020

Tracklisting:

1. One Second
2. We Had Everything
3. Chemical Redemption
4. Burning Bridges
5. Vengeance
6. To Live Is to Die
7. Let’s Dance
8. Creatures
9. Ghost House Heart
10. Masters of Destiny
11. Legions of the Lost
12. The Greatest Escape
13. Combustion
14. Masters of Destiny (Orchestral Version)
15. Burning Bridges (Orchestral Version)
16. Vengeance (Orchestral Version)

Line-up:

Martijn Westerholt – Keyboard
Charlotte Wessels – Zang
Otto Schimmelpenninck van der Oije – Bas
Timo Somers – Gitaar, keel
Joey Marin de Boer – Drums

Links: