Unsane – Blood Run
Een dikke zwetende vent in een morsig hemd staat tegen je te schreeuwen. Het is duidelijk dat hij dronken is; hij staat te tollen op zijn benen en komt amper uit zijn woorden. In zijn alcoholische delirium scheldt hij je helemaal verrot. Als hij dichterbij strompelt, merk je dat hij naar pis stinkt. Wat een ranzige smeerlap is dit!
Dit zijn ongeveer de beelden die ik doorkrijg bij het beluisteren van Blood Run, het meest recente album van Unsane. Het New Yorkse drietal Unsane maakt sinds 1988 platen vol smerige noise/sludge. Ze verschenen ook op talloze singels, splits en compilatiealbums. Het laatste volledige album dateert uit 1998. Na zeven jaar levert Unsane met Blood Run een nieuw album af.
Op Blood Run legt een ronkende basgitaar samen met enigszins inventieve drumpartijen een heavy groove neer. Daaroverheen klinken disharmonische gitaarakkoorden en schreeuwerige zang. Het geheel klinkt als The Melvins, Eye Hate God, The Jesus Lizard of Barkmarket. De nummers lijken wel een beetje op elkaar. Je hoort eigenlijk steeds dezelfde vibe of groove terugkomen. Door het gebrek aan songs met een eigen identiteit wordt het album op den duur een beetje eentonig.
De tijden, waarop de muziek van Unsane werkelijk potten kon breken, zijn voorbij. Waren ze in hun begindagen nog een voorbeeld voor andere bands, inmiddels zijn er talloze bands die zwaarder, zieker en gestoorder klinken. Blood Run klinkt het weliswaar ongemakkelijk en rusteloos, maar de wankelende dronkelap uit de eerste alinea is op geen enkel moment werkelijk een gevaar. Je voelt geen echte dreiging en op het laatst schenk je niet eens meer aandacht aan hem.
Tracklist:
- Backslide
- Release
- Killing time
- Got it down
- Make them pray
- Hammered out
- D Train
- Anything
- Recovery
- Latch
- Dead weight
Line up:
- Chris Spencer – Vocals, Guitar
- Dave Curran – Vocals, Bass
- Vinny Signorelli – Drums
Links: