Sleazy Way Out – Here Comes Trouble

Geschreven door op 11-02-2020 om 18:45.

Sleazy Way Out. Meer sleaze rock kan je een bandnaam niet laten klinken. Sleaze rock, dat is het cafévriendje van glam rock. Minder make-up of weelderig haar dan deze laatstgenoemde, maar evenzeer een muziekgenre waar de seks, drugs en rock ’n roll vanaf spat. Waar hair metal minder ruwe en meer geproducete muziek aflevert, verwacht je van sleaze rock eerder een in bourbon doordrenkte, vol pick-uptruck uitlaatgassen doorblazen muziek.

En jawel hoor, Sleazy Way Out klinkt precies zoals hierboven beschreven. Je hoort de invloed van AC/DC en Guns ’n Roses, maar evenzeer die van Cinderella of Mötley Crüe. Het liefst van al zouden sleazerockbands terugkeren naar de jaren ’80. Mooie, zorgeloze tijden waarin nog niemand van Kurt Cobain of Chris Cornell had gehoord en thrash- en deathmetalbands nog underground probeerden wortel te schieten. Tegenwoordig hoor je dit soort muziek niet zo veel meer. Jammer wel. Het is leuk om eens van die lekker ouderwetse hard rock te horen.

Toen ik Sleazy Way Out een eerste keer opzocht, kwam ik op hun vorige plaat uit, Satisfy Me. Ik ga met de deur in huis vallen: ik vond het een gedrocht van een album. Dat mormel kon ik niet uitluisteren wegens te veel kinderachtige teksten. Precies zoals Steel Panther wilen doen, maar dan met nog minder schrijftalent, wat op zich al een prestatie is, maar dat is een ander verhaal. Als je me niet gelooft, moet je het maar eens opzoeken.

Nee, dan vind ik dit nieuwe album een stuk beter. Ik heb zelfs driemaal gecontroleerd of het wel dezelfde band was. Waar ze in 2015 nog uitpakten met de betere tienerpukkelmuziek als Born To Booze of Hotter Than Fire leveren de heren nu zowaar volwassen werk af. Here Comes The Night kan zo gebruikt worden in een documentaire over het Los Angeles nachtleven in de jaren ’80 en ik ga iets bekennen.. Een nummer als Trouble heeft zelfs op repeat gestaan.

De muziek is verder nog steeds dezelfde als vijf jaar geleden. Zanger Stacey Sleaze – ja ik weet het, aan de naam kan gewerkt worden – heeft een goede tenorstem. De man kan echt zingen en haalt moeiteloos hoge tonen. Ideaal voor het genre! Verder is de muziek niet baanbrekend of uitdagend te noemen, maar de gitaar klinkt wel lekker. Typische riffjes, maar dat is inherent aan dit soort muziek met hier en daar de obligatoire gitaarsolo. Deze laatste zijn zalig, maar komen te weinig aan bod.

Het album verveelt echter na een tijdje. Af en toe eens een nummer van deze band horen is zoals een stuk chocolade eten. Het smaakt wel eens en op sommige momenten beter dan op andere. Maar wees gewaarschuwd, een volledig album uitluisteren is zoals de volledige zak leeg vreten. Naar het einde toe is de goesting ver te zoeken en voor je het weet lig je met buikpijn in de zetel.

Score:

60/100

Label:

Sliptrick Records, 2020

Tracklisting:

  1. Not Gonna Be There
  2. Trouble
  3. Goin’ Down
  4. Bitchin’ Honey
  5. Raise ‘Em Up
  6. Here Comes The Night
  7. Hell Or High Water
  8. Satisfaction
  9. The Perfect Crime
  10. Take It Off
  11. Got Me Running
  12. Waste Of Time

Line-up:

  • Dany – Drums
  • Cleve – Gitaar
  • Stacey Sleaze – Zang
  • Xavier – Basgitaar

Links: