Het Finse Black Royal brengt muziek die zich niet eenvoudig laat classificeren. Tijdens de start van het eerste nummer Coven denk ik nog van doen te hebben met een akoestisch geaarde metalband, maar al snel vallen de dreigende gitaarriffs zomaar uit een woud van treurwilgen. Een bulderende ietwat hese grunt doet dan zijn intrede waarop ik plotsklaps een niet direct te plaatsen déjà vu heb aangaande enkele Zweedse old-school deathmetalbands.
Later ontwaart zich toch echt wel heel duidelijk een adoratie voor Entombed. Eigenlijk direct al tijdens het tweede nummer Hail Yourself. Opmerkelijk en in mijn oren atypisch voor het genre zijn de gesproken stukken die haast op samples lijken? Het is een trucje dat in het verleden nog wel eens werd uitgevoerd door het bij mij zeer geliefde Paradise Lost. Mysterie alom dus, van enige genrevastheid is geen sprake. En zo hoort dat ook, want de mix van death, sludge, doom is prima te verteren. Over het algemeen liggen de nummers wat licht op de maag en is het geheel vrij simplistisch van aard. Hiermee doe ik de band niets tekort, want het dynamische karakter brengt wel degelijk een smeuïg stuk muziek vol drama. Alleen ik heb dit allemaal al eens vaker gehoord.
Het element wat dan nog enigszins onderbelicht blijft is de laatste troefkaart van deze koninklijke zwartheden en noem ik simpelweg death and roll, want dat is feitelijk gezien ook hier een inspiratie (noemde ik al Entombed?) Al met al zeer krachtig en basgericht afgewerkt. Verveling slaat vanwege bovengenoemde redenen dus niet snel toe. Gods Of War doet daarbij ook nog een duit in het zakje, gaat rollend van start, om vervolgens op een niet al te hoog tempo zwaar door te beuken. En weer treffen we dan enkele gesproken teksten aan die het nummer net dat beetje extra sfeer geven. The Reverend is één van de hoogtepunten, waarop zanger Riku net een tandje bruter klinkt. Alles aan dit nummer klopt en het ronkt, rolt en spettert als een malle vis in een te kleine goudviskom. Terwijl het opvolgende titelnummer Firebride mij dan weer zeer sterk aan een eigentijdse mix tussen Bolt Thrower (groove) en Draconian (grunt) doet denken.
For The Dead Travel Fast is een wat vreemder nummer, voorzien van scherpe gruntvocalen, ritualistische klanken, mid-tempo groove en feeërieke gezangen. Ondanks al deze ingrediënten ontbreekt het tijdens dit nummer aan het echte vuurwerk, waardoor het album een beetje als een nachtkaars uitdooft. Een stevigere afsluiter was naar mijn idee beter op zijn plaats geweest. Wat Black Royal op Firebride laat horen is zowel traditionele als experimentele metal in een niet alledaagse jas van atypische invloeden. Vanaf de tweede helft van deze plaat, zeg maar vanaf Gods Of War, komt het volle potentieel pas echt tot zijn recht (de matige afsluiter buiten beschouwing latende). De eerste helft is daarbij zeker niet slecht, maar af en toe wat inwisselbaar te noemen. Gemengde gevoelens dus, waaraan ik toe wil voegen dat dit Black Royal zeker een band is die ik in de toekomst van een afstandje blijf schaduwen. En dan hoop ik maar dat de opvolger bol staat van nummers in de trant van The Reverend.
Score:
76/100
Label:
Suicide Records, 2020
Tracklisting:
- Coven
- Hail Yourself
- Pagan Saviour
- All Them Witches
- 313
- Gods Of War
- The Reverend
- Firebride
- For The Dead Travel Fast
Line-up:
- Jukka – Drums
- Pete – Bass en achtergrondzang
- Riku – Zang
- Toni – Gitaren en achtergrondzang
Links: