Nevermore – Enemies of Reality
Hier heb ik dus maanden naar uit gekeken: de nieuwe Nevermore! ‘Dead Heart in a Dead World’ was een knaller van formaat en uiteindelijk een plaat geworden die ik nog steeds meermaals per week opleg. De hamvraag bij de nieuwe plaat is natuurlijk:”Is ie even goed als de vorige?” Wel, bij de eerste luisterbeurt dacht ik van niet, omdat maar weinig muziek was blijven hangen. Drie weken ‘Enemies of Reality’ in mijn cd-speler hebben mij echter doen inzien dat ‘Enemies of Reality’ wel degelijk de knaller is waar ik op gehoopt had, alleen is dit een groeiplaatje.
Telkens als ik ‘Enemies of Reality’ opzet ontdek ik nieuwe elementen en laat dat nou het soort platen zijn waar ik het meest van hou. Nu ik er trouwens over nadenk, het heeft ook een tijdje geduurd voor ik ‘Dead Heart in a Dead World’ naar waarde kon schatten.
Enfin, de nieuwe Nevermore is weer een briljant zoals je ze maar weinig meer tegenkomt. Wel is het zo, dat de enigszins goed in het gehoor liggende (semi-) ballads die op de vorige plaat ruimschoots aanwezig waren, nu toch enigszins in de minderheid zijn. ‘Tomorrow Turns into Yesterday’ en ‘Who Decides’ zijn uiteindelijk de twee enige (en broodnodige) rustpuntjes van de plaat. De rest van de songs zijn zoals we het in vaktermen wel eens plachten aan te duiden ‘heavy as fuck’!
Al heb ik het nu over het snelle (hier en daar aan Testament herinnerende) ‘I, Voyager’, het afwissellende en agressieve ‘Never Purify’ of de vreemde, maar uiterst sfeervolle soundscape ‘Noumenon’ (die het laatste nummer inleidt); alles is van een onaardse schoonheid dat ik me afvraag of dit wel legaal is.
Het enige waar ik in het begin wat moeite mee had, was de productie. Die is namelijk compleet anders dan die op de vorige platen. Waar producers Neil Kernon en Andy Sneap voornamelijk kozen voor een loodzwaar, maar toch kristalhelder geluid, gaat nieuweling Kelly Gray (ex-Queensryche) voornamelijk voor dat loodzware. Dat heeft enerzijds tot gevolg dat de cd bij de eerste luisterbeurten wat vlak klinkt, maar anderzijds komen op die manier de details pas bovendrijven na vele malen luisteren, wat natuurlijk de spanning verhoogt. ‘Enemies of Reality’ was Gray’s eerste harde metalplaat en hij heeft zich hiervoor duidelijk laten inspireren door de latere releases die geproduced werden door Daniel Bergstrand (Darkane, In Flames), althans, zo klinkt het in mijn oren. Persoonlijk hou ik meer van hun ‘oude’ geluid, maar anderzijds beschikt Nevermore nu wel weer over een frisse sound.
Dit gezegd zijnde, rest mij enkel nog te melden dat ‘Enemies of Reality’ een prima metalschijf is geworden met alle kenmerken die we van Nevermore gewend zijn: de volstrekt unieke zang van Warrel Dane, de inventieve riffs van Jeff Loomis en de soepele ritmesectie (bassist Jim Sheppard en drummer Van Williams om meteen iedereen te noemen). Snelle kopers van deze plaat kunnen misschien de limited edition op de kop tikken met daarbij een DVD met daarop de drie videoclips die de band opnam en een tweetal live-videoclips. Als de bliksem naar je platenboer dus!
Tracklisting:
- Enemies of Reality
- Ambivalent
- Never Purify
- Tomorrow Turned into Yesterday
- I, Voyager
- Create the Infinite
- Who Decides
- Noumenon
- Seed Awakening
Bonus DVD (limited edition):
- Believe in Nothin
- Next in Line
- What Tomorrow Knows
- Engines of Hate (live USA 2001)
- Beyond Within (live USA 2001)
Line-up:
- Warrel Dane: vox
- Jim Sheppard: bass
- Jeff Loomis: guitars
- Van Williams: drums
Site: www.nevermore.tv