Tussen totalitarisme en kitsch: Laibach in de Melkweg

‘Laibach is Rammstein-voor-volwassenen’, aldus bandleden ‘Dachauer’, ‘Keller’, ‘Saliger’ en ‘Eber’. Dat de Germaanse pomp-rockers, ‘Laibach-voor-adolescenten’, inmiddels meer roem en fortuin hebben vergaard, deert hun Sloveense voorbeeld en voorganger niet. Gesammtkunstwerk Laibach (de oude Duitse naam van Ljubljana) staat sinds 1980 voor eigenzinnigheid en provocatie; niet voor kassuccessen. Op 22 maart 2019 trok de totalitair-ironische propagandamachine de visuele en sonische registers open in de OZ (de kleinere zaal van de Melkweg). Laibach bracht een Boodschap in twee delen: (1) Edelweiss macht Kinder froh, in Pyongyang und Amsterdam ebenso; (2) wie het recente Sound of Music repertoire te melig acht, vindt ‘dood en verderf’ in het oudere werk (Smrt za Smrt (‘Dood voor dood’)). Als er in de toegift dan ook nog ‘Sympathy for the Devil’ (jawel) wordt betuigd, dan zit je aardig op Zware-Metalengolflengte. Uw fotograaf van dienst Ruben Verheul werd aangenaam getroffen door deze Sonderklasse Kitsch annex Flirt met het Foute. Stof tot nadenken; plaatjes om naar te kijken.