Enisum, afkomstig uit het Noorden van Italië (meer nog de regio Turijn), is de grondlegger van de Arpitaanse black metal. Het zou me te ver brengen om de Arpitaanse gedachte uit te leggen, maar voor zij die geïnteresseerd zijn is het toch wel de moeite waard om daar wat opzoekwerk over te doen.
De band brengt al sinds 2006 op gepaste tijden platen uit. Moth’s Illusion, die nu in de speler steekt, is ondertussen de zesde release. Helemaal in het begin bleek Enisum een eenmansproject te zijn. In de tussentijd is hij een volwaardige band en staat er ook nu weer een uitgebreide tour op het programma om het nieuwe album te promoten. Deze keer worden onder andere de Belgische labelgenoten van Drawn into Descent, die ook een nieuwe plaat uit hebben trouwens, toegevoegd aan de affiche. In 2016 zag ik Enisum nog live aan het werk in Alkmaar en konden ze me niet helemaal overtuigen.
Het album start rustig met een angstaanjagende intro die je direct de Arpitaanse bomen in jaagt. Vervolgens blijft het allemaal heel braaf en mid-tempo, tot aan Afframont, het vierde nummer op de plaat. Dit start met een erg opzwepende dubbele baslijn en een vette gitaarmelodie. Sterk! Op het titelnummer komt de band op de proppen met cleane, mannelijke vocalen en op het laatste nummer is er ook vrouwenzang. Beiden zijn echter bijzonder enerverend en daardoor draaien beide nummers helemaal in de soep en drukt het voor mij toch wat een onaangename stempel op dit album. Geef me dan maar de screams en grunts die danweer vuil en scherp zijn danweer grof en robuust. Doorheen de plaat kom je er ook wel achter dat Enisum weet hoe nummers moeten geschreven worden, vaak wel opgebouwd rond eenzelfde thema. Hij bouwt ook op gepaste tijdstippen atmosferische stukken in, vooral gedragen door akoestische gitaarpartijen die weliswaar door de productie, soms wat dof en stoffig overkomen.
Wat in eerste instantie een te simpel artwork lijkt, blijkt bij verdere verdieping toch echt goed doordacht te zijn. Er zit tevens een duidelijke symmetrie in het logo, de mot en de wolven… En dan moet je eens kijken hoe die laatste uitgetekend zijn. Het lijken verstrengelende takken te zijn, wat dan weer perfect in relatie staat tot het bandlogo.
De fans kunnen dit album blindelings aanschaffen, anderen hebben misschien meerdere luisterbeurten nodig.
Score:
80/100
Label:
Avantgarde Music, 2019
Tracklist:
- Cotard
- Anesthetized Emotions
- Where Souls Dissolve
- Afframont
- Moth’s Illusion
- Last Wolf
- Ballad Of Musinè
- Coldness
- Petrichor
- A Forest’s Refuge
- Lost Again Without Your Pain
- Burned Valley
Line-up:
• Lys – Zang, gitaar
• Leynir – Basgitaar
• Dead Soul – Drums
• Epheliin – Zang
Links: