Kamelot, Firewind, Forever Slave
Zondag 6 April 2008 – Paradiso, Amsterdam
Op weg naar Paradiso krijg ik al een lekker gevoel. Een prachtige oude zaal op een prachtige plek. Als er dan ook nog eens leuke bands op het programma staan, kan mijn avond bij voorbaat al niet stuk. Zelfs niet als de wachtrij zich bijna om het gebouw heen slingert. Dat Kamelot een flinke populariteit geniet, wist ik wel. Dat ze een dermate groot en enthousiast publiek op de been zouden weten te krijgen, nee dat had ik niet helemaal verwacht.
Het loopt allemaal vlotjes en de rij mensen weet zijn weg naar binnen vrij snel te vinden. De zaal staat al snel nokvol en ook de balkons zijn afgeladen. Ik sta midden in de zaal en in het gedrang weet ik Vincent, de fotograaf van dienst, niet te vinden en ook mijn telefoon weigert in actie te komen. Maakt allemaal niet uit. We staan klaar voor een lekker avondje muziek.
Forever Slave
Helaas is de eerste band een regelrechte teleurstelling. De zoveelste dertien in een dozijn female-fronted gothic rockband. Ik heb er heel wat zien passeren de afgelopen jaren en deze Spanjaarden horen echt niet bij de toppers. Sinds 2000 als band al actief en nu on tour om de nieuwe cd te promoten. Klinkt het op cd nog allemaal wel aardig, live on stage is het helemaal niks. Het publiek is welwillend en doet zijn best om er nog wat van te maken en de band aan te moedigen. Om zang en gitaar moet het allemaal draaien bij deze band, wil ik best geloven, maar de zangeres heeft veel te weinig uitstraling, al lijkt ze me best wel leuk om eens een beschuitje mee te eten, en bovendien klinkt ze iel en ruim onvoldoende. Gasoline, een nummer van de nieuwe cd Tales For Bad Girls, is wat dat betreft het trieste dieptepunt. Als het hardste applaus en gejuich klinkt als je stopt met spelen en je vrolijk uitgezwaaid wordt, doe je toch iets niet goed als live band.
Firewind
De tweede band van de avond is bij een groot deel van het publiek al bekend, sterker nog, ik krijg de indruk dat er ook mensen bij zijn, die juist voor Firewind zijn gekomen. In ieder geval maakt men indruk vanaf de eerste noot. De zaal is inmiddels wel helemaal volgelopen en er ontstaat een aangename wisselwerking. Laat de band zich inspireren door het publiek of andersom? Maakt niet uit, Firewind zorgt voor een top-optreden. Het microfoongeluid van de zanger laat op mijn positie wel wat te wensen over. Van anderen hoor ik later dat het op andere plaatsen wel goed was, maar gezien de drukte was het vrijwel onmogelijk om naar een andere plaats op te schuiven. Bovendien had ik wel perfect zicht op het podium en gezien het bijzonder actieve optreden van de band was dat ook de moeite waard.
Deze Griekse band zit middenin een Europese tour, met Kamelot dus, ter promotie van de vijfde cd The Premonition, die op het punt van uitkomen staat. Een aangename mengelmoes van melodic-, heavy- en powermetal, gespeeld door een band, die zich steeds meer op een positieve wijze ontwikkelt. Live klinkt de band overigens minstens net zo goed als op de albums. De nadruk bij dit optreden lag vooral bij het nieuwere werk zoals het in Griekenland op maxi single uitgebrachte Mercenary Man, het dampende nummer Into The Fire en Head Up High. Maar ook een oudje als Between Heaven And Hell deed het nog best. Persoonlijk was ik vooral onder de indruk van de energie en uitstraling van de band en de heerlijke gitaren. Ik heb genoten en gezien het meebrullen en juichen het grootste deel van het publiek ook.
Kamelot
“Nederland is een soort van tweede thuis voor ons geworden en een uitverkocht Paradiso met een overvolle zaal en drie lagen balkons vol uitzinnig publiek maakte 6 april voor ons een onvergetelijke avond”. Thomas kan er in de tourlog niet over uit en ik moet bekennen, dit was een van de indrukwekkendste concerten, die ik ooit bij heb mogen wonen. En dat dan vooral door het waanzinnig uitzinnige en enthousiaste publiek. Vanaf het eerste woord werd alles meegezongen en soms zelfs zo hard, dat de zanger er zelf nauwelijks bovenuit kwam. Nu had ik wederom de pech dat het microfoongeluid bij mij niet echt lekker aan kwam. De rest van de muziek deed dat gelukkig wel.
Kamelot is al een grootheid in metalland met zeven albums en een enorme dot ervaring als liveband onder de riem. De heavy metal / power metal combi is maar moeilijk in een hokje te vangen, maar spreekt in ieder geval een groot publiek aan. De live optredens worden nogal klassiek aangepakt, zoals we dat van de grote namen uit de hardrock gewend zijn. De band zweept zichzelf en het publiek op tot grote hoogte om dan ineens gas terug te nemen met een ballad of een break waarin Casey mag laten zien dat ie niet voor de sier achter dat nieuwe en enorme drumstel zit, een break waarin de gitaren wat duelleren en een break waarin de nieuwe toetsenman zijn ei kwijt kan. Vanaf de intro is ook de violiste/zangeres nadrukkelijk, maar wel in dienst van de band, aanwezig.
De setlist, inclusief twee toegiften, waarvan er één in ieder geval onderdeel van de planning uitmaakte was een aangename mengelmoes van oude en nieuwe nummers. Ik noem : Rule The World, Pendoulas Fall, Center The Universe, The Haunting, Abandoned (persoonlijk blijf ik het niks vinden dat nummer) Forever (luider dan luid meegebruld!) Ghost Opera en de onvermijdelijke uitsmijter March of Mephisto.
De aankleding van het podium en de lichtshow maken indruk, met als middelpunt van het geheel het machtige drumstel. maar ook de vuurpotten doen het natuurlijk lekker. Zanger Roy ziet er ook zoals altijd sophisticated uit en neemt zelfs, evenals de zangeres, even de tijd om zich tussentijds om te kleden. Het geluid had hier en daar wat beter gekund, met name de vocalen kwamen er niet altijd uit, en al die onderbrekingen en gas terug nemen vind ik niet echt geweldig. Zo haal je de snelheid uit je eigen show. Toch was het een top optreden en een top avond en dat vond de band gelukkig zelf ook. Diep buigend, gearmd en zwaaiend neemt men afscheid.
Met een piep in de oren en een goed gevoel verlaat ik Paradiso. Ondanks het zwakke begin was het een heerlijke metalavond en voor herhaling vatbaar.
Links: