Enslaved, Keep of Kalessin & Shining
25 oktober – Doornroosje, Nijmegen
Eindelijk! Na ruim negen jaar (Dynamo 1998) was het weer eens zover: ik ging Enslaved weer eens live zien! Toch een band die al jaren tot mijn all-time favorieten gerekend
moet worden. Van rauwe ouwe platen als Vikingligr Veldir en Frost tot absolute parels uit de 21ste eeuw Isa en Ruun, ik vind het stuk voor stuk geweldige
platen, die ook tot in de eeuwigheid boeiend zullen blijven. Vanuit het hoge noorden reisde ik dus vol verwachting af naar Nijmegen, alwaar ik voor het eerst in mijn leven
Doornroosje betrad. Het voorprogramma was ook niet mis: Keep of Kalessin en het Noorse Shining.
Ja, het Noorse Shining ja, want we hebben het hier niet over de Zweedse suicidal black metal band onder leiding van het heerschap Kvarforth. Nee, dit is totaal andere
koek! De muziek van dit vijftal kun je namelijk het beste omschrijven als experimentele jazzrock met uitstapjes naar postcore, noise en Mr. Bungle-achtige krankzinnigheid. Opbouwende ritmes die variëren van pure jazz
naar stuwende rock, opgeleukt met saxofoon, EWI (een elektronisch blaasinstrument), toetsen en flarden zang. Duidelijk niet geschikt voor de gemiddelde toeschouwer deze avond, maar
er was gelukkig wel degelijk animo voor deze geweldige band. Hoewel veel mensen nog buiten in de kou stonden te wachten tot ze eindelijk naar binnen konden (nee, het systeem
van één caissière op een paar honderd man schiet niet echt op…), was de meerderheid van diegenen die reeds binnen waren schijnbaar niet echt geboeid door de experimenteerdrift
van deze heren. Maar gelukkig kreeg de band nog redelijk wat respons, vooral toen een drietal heren van Enslaved het podium betraden. Grutle, Ivar en Herbrand namen
respectievelijk de microfoon, de gitaar en het keyboard ter hand en speelden mee met de King Crimson-cover 21st Century Schizoid Man. Hoewel ik het gehele
optreden van Shining, op een paar iets te lang in noise verzandende momenten na, erg de moeite waard vond, moet ik laatstgenoemde cover toch als hoogtepunt van het optreden
betitelen! Geweldig gedaan!
Na een korte tussenpauze was het dan tijd voor de Noorse black metal revelatie Keep of Kalessin. Inmiddels had ik een mooi plekje uitgezocht in het midden voor het podium
zodat ik alles van dichtbij goed kon aanschouwen. Het optreden werd afgetrapt middels een typische riff van de hand
van Obsidian C., waarna de mannen het podium betraden en The Wealth of Darkness werd ingezet. Het lastige bij dit soort bands is dat het live altijd maar moeilijk uit
de verf komt, maar ik moet zeggen dat dit vooraan allemaal reuze meeviel, dat wil zeggen, alles was prima te volgen, hoewel de drums ietwat achterbleven in de zee van
gitaren. Een stortvloed aan krakers kwamen voorbij: Crown of the Kings, Many Are We, Winged Watcher, As Mist Lay Silent Beneath, maar ook werd het
publiek getrakteerd op het titelnummer van de mini-cd Reclaim. Dit laatste nummer deed mij iets minder moet ik zeggen, maar dit werd weer ruimschoots
goedgemaakt door afsluiter Come Damnation, toch nog steeds één van de beste nummers uit het repertoire van de band. Het jammerlijke aan vooral het laatstgenoemde nummer
is overigens wel dat het live lang zo indrukwekkend niet overkomt dan op cd, iets wat gedeeltelijk ook aan het ontbreken van een tweede, ondersteunende gitarist te wijten is.
Ongeveer halverwege het optreden ben ik trouwens nog wat meer naar achteren gegaan en ik moet zeggen dat het geluid hier een stuk minder goed uit de verf kwam dan vlak voor het
podium. Maar achteraf moet ik eigenlijk overwegend positief zijn over het weerzien met deze klasseband. Ik kan niet wachten op de nieuwe plaat die volgend jaar moet gaan uitkomen!
Dan de band waar de grote meerderheid op zat te wachten: Enslaved. Zoals gezegd was dit voor mij de eerste keer deze eeuw, nadat ik ze op Dynamo ’98 nog vooral nummers
heb zien spelen van Frost en Eld. Vanavond kwamen uiteraard wat meer albums aan bod, hoewel platen als Eld, Monumension, Blodhemn
en Mardraum helaas onberoerd bleven. Toch kan ik niets anders dan tevreden zijn over de setlist die voorbij kwam, want mijn god, wat hebben deze mannen toch een enorme
berg geniale nummers geschreven. Nadat het geluid in het begin nog ietwat vorm moest krijgen, begonnen Grutle en consorten aan een ware veldslag aan fantastische composities,
bestaande uit een stortvloed van hoogtepunten: As Fire Swept Clean the Earth, Ruun, Fusion of Sense and Earth, Path to Vanir, Isa,
Return to Yggdrasil, noem maar op! Dé verrassing van de avond was wat mij betreft de keuze voor het van Frost afkomstige Gylfaginning. Lichte heimwee
naar halverwege de jaren ’90 kon ik hier toch niet onderdrukken.
Ik zou echt niet weten wat voor hoogtepunten ik eruit zou moeten lichten, laat staan dieptepunten, want wat mij
betreft ben ik op deze dag naar Nijmegen gekomen om één van de beste concerten van het jaar te bezoeken. Enslaved heerste deze avond boven alles en iedereen uit
en het publiek liet dat ook duidelijk merken. En als ze dan ook nog als laatste Slaget I Skogen Bortenfor spelen, kan het al helemaal niet meer stuk. Ook al spelen ze de
volgende keer in fucking Maastricht, ik ben er absoluut weer bij…
Met dank aan Vincent Kroese voor de foto’s!
Links: