gezien : Dragonforce + Sabaton
waar : Melkweg, Amsterdam
wanneer: 6 maart 2006
Inhuman Rampage, de laatste plaat van het supersonische speed metal-gezelschap Dragonforce, staat vol muzikaal machtsvertoon. Of muzikale masturbatie, zoals collega Keer van Peer het in zijn CD-bespreking noemt; over-the-top instrumentale krachtpatserij, waarbij de muzikanten zijn vergeten aandacht te besteden aan het schrijven van een goeie song.
Desondanks heeft het gezelschap uit Londen de reputatie een energieke live band te zijn. Een heel legioen metalfans was dan ook naar de Melkweg gekomen om deze losgeslagen bende aan het werk te zien.
In het voorprogramma speelde de sympathieke Zweedse power metal formatie Sabaton. Ze stonden met veel plezier op het podium en genoten zichtbaar van alle aandacht vanuit de stampvolle zaal. En zat die drummer nou de hele tijd te kotsen achter z’n drumstel? Maar ondertussen wel doordrummen, zingen en headbangen. Wat een bikkel!
Daarna wordt het podium omgebouwd en verschijnt er onder andere een elektronische klok die aftelt. Zodra de klok op nul staat, springen de jonge honden van Dragonforce één voor één op het podium. Vanaf de eerste tonen rennen ze in het rond, springen in de lucht, stuiteren op en neer, en gebruiken de verschillende verhogingen die op het podium zijn geplaatst om te apenkooien.
Onder het spelen drinken de gitaristen door een rietje uit blikjes bier, die in houdertjes staan. Vooral gitarist Sam Totman laat het ene biertje na het andere aanrukken. Het alcohol-misbruik blijft niet zonder gevolg: na weer eens een wilde sprong van een verhoging gaat ie keihard op z’n bek.
Het is niet alleen visueel een wervelende show, maar muzikaal valt er ook volop te genieten. De gitaristen en de toetsenist staan regelmatig uitgebreid te freaken op hun instrumenten. De muzikale krachtpatserij wordt dus live volledig waargemaakt. Het is maar goed dat de drummer en bassist niet (teveel) gezopen hebben; zij zorgen voor een degelijke basis voor al die instrumentale gekkigheid.
De instrumenten moeten tegen een stootje kunnen. Zo laat de Chinese gitarist Herman Li, met het langste haar ooit, z’n gitaar gillen door hem gewoon aan de tremelo-stok op te tillen en heen en weer te schudden. En de toetsenist komt met z’n draagbare keyboard naar voren om het arme instrument te misbruiken.
Neemt Dragonforce met hun malle capriolen en podiumpresentatie het metal-genre een beetje op de hak? Degene die de foto op de Inhuman Rampage-CD heeft bestuurd, ziet dat gitarist Li daar zijn wang laat opbollen door zijn tong er van binnenuit tegenaan te drukken. ‘Tongue in cheek’, zoals in het Engels heet. Dat duidt erop dat ze het metal–imago inderdaad een beetje met een korrel zout nemen.
Het stoere metal mannen-imago moet er vanavond aan geloven. Vooral gitarist Totman doet wat dit betreft zijn best, gelet op zijn verwijfde maniertjes. Geen evil image, geen boze jonge mannen-syndroom. Dragonforce wil gewoon lol maken. Ondanks dat het uiterst getalenteerde muzikanten zijn, nemen ze zichzelf niet al te serieus. Ze geven elkaar regelmatig de middelvinger, of grijpen naar hun piemel, en soms zelfs naar die van een bandlid.
De bezoekers worden vanavond uitgescholden, natgespoten en opgejut. Maar ze kunnen vooral hardop meelachen met dit doldwaze metalgezelschap.