De symfonische black metallers uit Antwerpen zijn herrezen uit de donkere krochten! Na negen jaar zonder releases en weer een complete line-up sinds februari 2018, hebben de heren van Lemuria twee maanden geleden details vrijgegeven over conceptalbum nummer drie: The Hysterical Hunt.
Nu leerde ik de band kennen met het vorige album uit 2010 en was ik bij de eerste luisterbeurt er heilig van overtuigd dat wij hier met een geduchte ‘tegenstander’ voor Dimmu Borgir of Old Man’s Child te maken hadden. Wat een fantastische plaat was dat zeg! Na het teruglezen van een aantal recensies van meerdere media, werd het al gauw duidelijk dat menigeen deze mening deelt. Ook Zware Metalen sprak vol lof over Chanson de la Croisade.
Ik was ook lyrisch toen de eerste single, A Plague upon the Land, afspeelde over mijn speakers. Wat een gigantische toename in kwaliteit, op elk vlak! De productie is groots, het geluid is mooi vol en wat een heerlijk grimmige doch melodieuze sfeer! Dit is ook de eerste keer dat de nieuwe zanger, Daan Swinnen, op een Lemuria-album te horen is. Er kwam gelijk een bijnaam in mij op voor hem: Shagrath 2.0 (dit bedoel ik absoluut complimenteus)! En dan is het hopen dat de heren dit niveau volhouden op het nieuwe album…
Instrumentaal gezien is er ook een duidelijk aanwezige groei. De gitaarpartijen zijn goed ingevuld en nu mooi op elkaar afgestemd. Waar deze op het vorige album niet altijd even goed te onderscheiden waren, is dat nu absoluut wel het geval. Het soleerwerk van de gitaren klinken ook donders fijn! De keyboardstukken en de orkestratie zijn wat meer naar de achtergrond getreden, zonder weg te vallen in het grotere geheel. Dit zorgt ervoor dat het totaalplaatje perfect wordt opgevuld en het zet een juiste atmosfeer neer. De zang richt zich meer op de blackmetalklank, maar wordt bijgestaan en afgewisseld door eerder genoemde gastvocalen. Dit resulteert in een sublieme balans en dynamiek. Drummer Vincent stelt ook zeker niet teleur: zijn drumkunsten blijven van een uitermate hoog niveau en kent een zeer gedegen afwisseling. Bassist Bart valt misschien iets minder gauw op, maar weet zich perfect te nestelen tussen de drums en de gitaren en versterkt hiermee de fundering van elk nummer.
Helemaal kritiekloos ben ik niet over het album. Zo is het best gewaagd om twee instrumentale nummers op een album te verwerken. Waar ik dit bij As Darkness Falls nog begrijp, daar dit een introductie lijkt voor de opvolgende track, mis ik de toegevoegde waarde van An Elusive Monster een beetje. Dat gezegd hebbende, neemt het niet weg dat het wel een oase van rust brengt en prachtig wordt uitgevoerd. De bonus track van het album is wel erg poeslief vergeleken met de rest, maar omdat het hier om een extraatje gaat, is dit puntje van kritiek wat mij betreft te verwaarlozen.
Verdraaid als het niet waar is, maar Lemuria lijkt zo’n band te worden die met elke release beter wordt. Het album The Hysterical Hunt is hier een perfect voorbeeld van. Het klinkt professioneel, volwassen en kan zich prima meten met werk van de grotere namen in dit genre (Dimmu Borgir, Cradle of Filth, Old Man’s Child). Het klopt, het werkt en hoe vaker ik het album luister, des te beter ‘ie wordt! Het wordt dan ook hoog tijd dat de heren meer internationale erkenning gaan krijgen.
Score:
87/100
Label:
Massacre Records, 2019
Tracklisting:
- Prologue (The Land of the Beast)
- A Plague upon the Land
- The Hysterical Hunt
- Between Man and Wolf
- As Darkness Falls
- Of Winter and Hell
- A Secret Life
- Deceptive Hibernation
- An Elusive Monster
- Endgame (The Impending Truth)
- Epilogue (Before the Dawn)
- A Dream that Never Came
Line-up:
- Daan Swinnen – Zang
- Gaël Sortino – Gitaar
- Jeroen de Kooning – Gitaar
- Bart de Prins – Basgitaar
- Vincent Pichal – Drums, Keyboard, Orkestratie
Links: