Interview met Knuckledust
Naar aanleiding van het vette Unbreakable, de laatste langspeler van Knuckledust, leek het ons tijd eens bij te praten met dit Londense tuig. In een interview met de spraakzame zanger Pierre leren we wat meer over het viertal en de Londense hardcore scene.
Ok, ik wil beginnen met wat algemene vragen over Knuckledust en wat specifiekere vragen over jullie nieuwe album Unbreakable…
Vertel eens iets over de geschiedenis van Knuckledust. Hoe is het allemaal begonnen?
Knuckledust werd op gericht in 1996 in Beckton, Oost Londen. Ray, Nic en Wema, die bij elkaar op school hadden gezeten speelden al jaren in hun eigen band voordat ze mij vroegen om voor ze te komen zingen. En aldus begonnen we songs te schrijven in het lokale jeugdhonk en noemden we ons Knuckledust.
Naar welke bands luisterden jullie toentertijd?
Voornamelijk NYHC zoals Sheer Terror, Madball, Biohazard en Warzone. En daarnaast luisterden we veel naar Slapshot uit Boston en UK punk.
Hoe zou je de drie full-length albums van Knuckledust met elkaar willen vergelijken? Welke vooruitgang is geboekt, welke voornaamste verschillen tussen de platen kun je aanwijzen?
Nou, we hebben geld gespaard voor apparatuur na de eerste plaat, dus dat heeft al een beetje geholpen. Daarbij komt dat we eigenlijk nog geen echte studio ervaring hadden en al helemaal niet met een producer hadden gewerkt. De tweede cd was als een introductie tot wat een echte studio inhoudt. En voor die mogelijkheid willen we Tue Madsen (producer en eigenaar Antfarm Studios, red) bedanken. De nieuwe cd is weer met hem opgenomen. En we hadden echt helemaal geen stress tijdens die opnames. Dat komt vooral om het zo prettig werken is met Tue, het lijkt allemaal wel te makkelijk te gaan.Qua stijl denk ik niet dat er veel is veranderd. Londen heeft zijn eigen stijl, en wij hebben die op onze eigen manier verder ontwikkeld.
Dan over het tot stand komen van Unbreakable. Hoe hebben jullie de nummers geschreven, in de oefenruimte of tijdens het touren?
De nieuwe songs zijn tijdens het oefenen geschreven. De rest van de band kwam telkens met de muzikale ideeën en werkte de nummers uit zodat ik mijn teksten erover heen kon spugen. Het was voor mij vrij gemakkelijk dus!Echt touren komt bij ons vrij weinig voor. We spelen voornamelijk in de weekends, omdat we doordeweeks gewoon hard werken om te leven en de dingen te kunnen doen die we leuk vinden.
Dan over de teksten: Waar haal je de inspiratie vandaan voor al die haat en woede in je teksten?
Inspiratie is niet erg moeilijk te vinden hier op deze planeet. Daarbij werkt de ellende die we hier in onze eigen stad ervaren ook erg inspirerend. Het dure leven en overbevolking in sommige delen van het Verenigd Koninkrijk heeft geresulteerd in een hoop wanhopige mensen uitzichtloze situaties. Ik schrijf gewoon over hoe ik tegen die dingen aankijk. Ik leid mezelf als het ware door het leven door hardop te denken.
Waarom hebben jullie voor Unbreakable weer vor de Antfarm Studios gekozen?
We kennen niet echt iemand die gespecialiseerd is in het opnemen van hardcore. Door de positieve ervaring die we al hadden met Universal Struggle hebben we weer voor Antfarm gekozen. Tue (Madsen, producer en eigenaar Antfarm Studios, red) heft ons geïntroduceerd in de wereld van de studio en we willen graag verder leren met hem.
Hoe wordt Unbreakable ontvangen door fans en pers tot nu toe?
Ik heb nog niet zoveel gelezen over Unbreakable in de pers, maar wat ik heb gezien klinkt erg positief. De Londen hardcore scene reageert in ieder geval heel erg positief. Ik denk dat het iets langer duurt voordat de plaat overal bekend door de vertraging die we hebben opgelopen bij de cd-persfabriek.
Hoe reageert het publiek op jullie songs tijdens de live shows?
Het maakt me niet echt uit hoe mensen reageren eigenlijk. Voor ons is de setlist niet echt veranderd door de jaren heen. Dus het voelt goed en fris om de nieuwe songs live te spelen. Het maakt de shows in ieder geval voor mezelf interessanter. Ik heb het idee dat de nieuwe tracks live goed uit de verf komen en dat geeft ze misschien extra kans om de oudere songs te vervangen.
Zijn er plannen voor een komende Europese tour?
We zullen meegaan als deel van de GSR music tour. Check www.gsrmusic.com voor de exacte tourdata. Daarnaast zijn we altijd geinteresseerd in het vinden van promoters die shows in Euroland willen regelen voor een stelletje mafkezen uit Londen.
Hoe is het met hardcore in Engeland momenteel? Is er een echte scene?
Ligt eraan wat je onder hardcore verstaat. Alle subvormen van hardcore lijken wel te bloeien hier, maar de meerderheid van de grote namen bestaat nog steeds uit Yankee bands. Daarnaast begin ik te merken dat steeds meer UK bands beïnvloed beginnen te raken door de oude UK bands, en dat is lang niet altijd zo geweest.
Naar welke drie bands luisteren jullie momenteel het meest?
WISDOM IN CHAINS,
WISDOM IN CHAINS en nog eens
WISDOM IN CHAINS!!!
En dat geldt voor ons alle vier!
Dan een paar vragen over metal, dit is tenslotte een metal e-zine… Hoe zou je je connectie met metal willen omschrijven?
Nou, metal was voor mij een opstap naar de wereld van de harde gitaarmuziek. En naast elektrische gitaren is dat denk ik toch echt de enige connectie. Ik denk niet dat iemand van ons metal tijdschriften of cd’s koopt.
Hoe kijk je aan tegen de hardcore scene aan de ene kant en de metal scene aan de andere kant?
De metal scene interesseert me echt niet zoveel als de Londen hardcore scene. London hardcore shows staan altijd voor chaos en plezier.
Wat is de relatie tussen metal en hardcore in jouw ogen?
Ik zie niet veel van een relatie tussen die twee tegenwoordig. Hardcore bands worden zelden neergezet op metal shows en ondanks het feit dat sommige HC bands bijna metal spelen, worden ze zelden geaccepteerd door het ranzige metalvolk! Metalheads worden opgefokt van dansende hardcore kids, er zal altijd een gat blijven bestaan. Hardcore is van de straat en metal is altijd binnen de zaaltjes gebleven.
Dan een paar vragen over de huidige situatie, ter afluiting van dit interview. Hoe is het dagelijks leven veranderd in London sinds de bomaanslagen op 7 juli?
Ik denk dat het überhaupt zou gebeuren. Het was slechts een kwestie van tijd. Het heeft het leven hier nauwelijks veranderd. De aanslagen waren gericht op mensen die moeten werken om hun gezin te onderhouden en om te overleven. En die bomaanslagen kunnen zo weer plaatsvinden, maar ja, mensen moeten nu eenmaal naar hun werk reizen en zullen dus gebruik blijven maken van de metro en bus om hun geld te verdienen. Er is dus geen andere keus dan doorgaan met het gewone leven. En de mensen die dit land besturen zijn niet degenen die zullen worden opgeblazen bij een volgende aanslag en ze geven geen reet om de gewone man van de straat.
Hoe kijk je zelf tegen die hele situatie aan?
Ik vind het fucked up! Niemand hier wilde deelnemen aan “the war on terror”. We bevinden ons hier in Londen in een interessante gemeenschap met zoveel culturen en religies die al jaren harmonieus samengaan. En dan blijkt nog dat de zelfmoordenaars van 7 juli gewoon hier in Engeland zijn geboren en getogen!
Ik wil je bedanken voor je tijd en moeite. Ik wens je het beste voor de toekomst! Cheers!
Respect! En check www.rucktion.com, voor alles wat je wilt weten over London hardcore!