Ik maakte kennis met de Belgische deathmetalmachine Carrion toen de heren eerder dit jaar in het voorprogramma van Suffocation speelden in de Gentse Asgaard. Een beukbende met heel veel drive en aanstekelijke nummers. De debuutplaat Revelations uit 2013 heb ik helaas niet meegemaakt, maar blijkbaar zou die wat Gothenburggeluiden bevatten. Dat is niet meteen het geval voor dit Time To Suffer.
Als je het artwork bekijkt, dan zou je in feite eerder deathcore verwachten, of een vorm van death metal die je veel terugvindt/vond op het Belgische Rotten To The Core label. Muzikaal neigt deze schijf echter naar de old school deathmetalscene uit Zweden. Grave en Dismember, met de nodige ronkriffs en grinderige drumpartijen. Een volle vocale Bloodbath-strot draagt daar ook toe bij. De opbouw en de viriliteit die Time To Suffer brengt, is dan weer Amerikaans, met heel wat NWOAHM-methodieken. Ik hoor DevilDriver, Chimaira, Killswitch Engage… Een band met oog en oor voor grooves. Het maakt van Carrion een band die de brug bouwt tussen oudschoolse en nieuwerwetse vormen van death metal, met veel typische bijvoeglijke voornaamwoorden die je verwacht bij death metal. Bruut, grimmig, agressief, lomp. Leuk.
Ook al vind ik het artwork wat verwarrend, ook al hou ik niet van NWOAHM, ook al kan de drum wellicht minder klinisch klinken en ook al komt deze band live veel meer uit de verf dan op plaat… Het is er eentje om toch eens goed de tijd voor te nemen, zoals de titel doet vermoeden.
Score:
74/100
Label:
Mighty Music, 2018
Tracklisting:
- So it Begins
- Mutilation
- Supreme
- Urge
- Plague
- Gingergrind
- Death from Deep Within
- Torment
- Defiled Sanity
- In the End, There is Only Death
Line-up:
- Sven van Severen – Zang
- Mathieu vander Vennet – Gitaar
- Gert Stals – Drums
- Sam Philipsen – Bas
- Jan van den Berghe – Gitaar
Links: