De vorige plaat van het geesteskindje van Christos Antoniou (Septicflesh) was me bijgebleven. Een clip met een gekke Japanse vrouw en een plaat die bolstond met neo-klassieke golven en duistere tonen. Het maakt dat ik vijf jaar later sta te popelen om met opvolger The Undivided Light aan de slag te gaan.
Hoewel de sfeer op deze langspeler lichtjes anders is, knoopt het toch goed aan bij zijn voorganger. Opnieuw werkt Chaostar aan songs met een enigmatische feel, waarbij de vrouwelijke zanglijnen blijven zweven op het harmonische en donkere geheel en een beklemmende indruk nalaten. Soms moet je wat voor het opereske zijn, maar op andere momenten klinkt het verdraaid kil, zoals op het nummer Blutbad. Over het algemeen geeft deze plaat echter een minder akelig gevoel dan zijn voorganger en zijn elk van deze songs harmonisch mooi uitgebalanceerd en voorzien van beklemmende zanglijnen.
Chaostar scoort vooral hoge punten omdat dit project het aandurft om te spelen met stiltes, terwijl het met symfonische golven en neoklassieke vocalen stuk voor stuk een spektakel voor het oor creëert. Niet iets waar de Septicflesh-fan zich zo maar mee gediend zal voelen, dit klinkt immers vaak als een soundtrack van de film Troy waar een opereske draai aan gegeven werd, maar het blijft wel hangen. Wat punten op het gevoel dus.
Score:
80/100
Label:
Season of Mist, 2018
Tracklisting:
- Tazama Jua
- Blutbad
- Stones and Dust
- The Undivided Light
- Memniso
- Silent Yard
- Ying & Yang
Line-up:
- Christos Antoniou – Gitaar, orchestratie, samples, synth
- Androniki Skoula – Zang
- Charalampos Paritsis – Viool
- Nick Vell – Drums, percussie
Links: