Black Mamba is een trio uit Vierbo (Centraal Italië), met twee dames aan de gitaren en een drummer. Ze hebben eerst jaren ervaring opgedaan door met een coverband door hun land te trekken, waarbij klassiekers van Led Zeppelin, Deep Purple en Rush werden gespeeld, maar eveneens de Foo Fighters niet werden vergeten. Daarnaast hebben ze ook enkele eigen nummers, een soort van softe garage rock. Als je dit zo leest, kun je het ergste gaan vrezen, maar dat valt behoorlijk mee. Irma Mirtilla pakt behoorlijk uit op zang, het moet gezegd. Ze doet dat over een bedje van met prikkeldraad gekruide veldsla. Ietwat nasaal, maar heerlijk onvriendelijk.
“De gitaararrangementen houden je vast in de echte wereld, terwijl een tornado het landschap in de verte in de war brengt.“, staat er in de bio. Nog steeds geen idee wat ik met die zin moet, maar hij klinkt in elk geval fantastisch. Dat beschreven niveau halen de songs niet, maar wees toch niet getreurd.
Liefhebbers van klassieke hardrock moeten dit zeker even beluisteren. Tien nummers krijg je voorgeschoteld en ze zijn alle tien best aardig. Uitschieters zijn er niet, maar tegenvallers evenmin. De invloeden van de eerdergenoemde voorbeelden zijn natuurlijk aanwezig, maar toch trappen ze niet in de val om kopieën daarvan op de wereld los te laten. Het geheel rockt stevig weg, al is er stevig afgemixt in de studio. Zo zijn aardig wat instrumenten te horen die ze met z’n drieën tegelijk niet kunnen bespelen. Het klinkt zeer goed, maar live kunnen ze dit zonder tapes of een extra werkkracht nooit waar gaan maken. Nou ja, dat zien we dan wel weer. Op plaat werkt het alleszins wel.
Score:
78/100
Label:
Eigen beheer, 2017
Tracklisting:
- Heritage
- Never Obey
- Loop
- Wreckage
- The Lie
- Lost in Translation
- Pills in the Sun
- Revenge
- The Golden Cat
- What is Untold
Line-up:
- Irma Mirtilla – Zang, Gitaar
- Cecilia Nappo – Bas
- Frederico Maragoni – Drums
Links: