Satan is echt! Althans, dat zeggen de mannen van Kreator. En nu heb je iets om voor te sterven, zeggen de mannen van Lamb of God. Wat hebben deze twee gemeen? Dat deze bands samen op co-headline tour zijn in Europa en het energieke (en melige) Municipal Waste meenemen als support. Een zeer interessante line-up met twee old school thrashbandjes en dan zo’n beetje één van de meest bekende groovemetalbands uit Amerika. Nostalgist/redacteur Cor de Vos kan het niet laten om dit te aanschouwen en fotografe Ruth Mampuys komt dit alles vastleggen. Op naar de 013 in Tilburg maar weer!
Het is donderdag 2 maart half drie ’s middags als ik in de auto stap richting Tilburg en de 013. Ongelofelijk maar waar: het verkeer zit eens mee! Amper files of ellende, dus ik kom ruim op tijd aan. Mooi, eerst maar even een hapje eten en er eentje proosten. Na ruim twee jaar hebben wij eindelijk de kaartjes kunnen innen. Deze show is namelijk dankzij een niet nader te noemen pandemie twee keer verschoven. Ook de line-up heeft daardoor de nodige veranderingen gezien. De oorspronkelijke support-act, Power Trip, heeft door zeer begrijpelijke redenen zich teruggetrokken, toen zanger Riley Gale in 2021 kwam te overlijden. Plaatsvervangers, Thy Art Is Murder en Gatecreeper, schoven in 2021 aan om dit gat op te vullen, maar moesten zich ook terugtrekken toen de tour opnieuw werd verschoven. Dat brengt ons tot het heden met Municipal Waste. Afijn, kwart voor zeven loop ik samen met mijn maat de zaal in, uiteraard onder het genot van een halve liter bier, en zoeken we een leuk plekje op.
Dat blijkt precies op tijd, want nog geen tien minuten later start het uit Amerika afkomstige Municipal Waste met de set. Heerlijke, vrolijke cross-over thrash metal, dat bij veel vlagen doet denken aan bands als Suicidal Tendencies, S.O.D. en Corrosion of Conformity. Punkmuziek komt ook nog wel eens in gedachten. Wat voor genre het ook mag zijn, het is energiek! Grave Dive start dan nog relatief kalm, maar bij You’re Cut Off begint toch echt de eerste moshpit. Ik drink vrolijk door, maar betrap mijzelf er op dat ik ook wel leuk aan het headbangen ben. De zaal is nog relatief ingetogen, maar het is te merken dat bij elk nummer het publiek wat losser begint te worden. Reden voor de zanger, Tony Foresta, om het publiek nog wat verder op te jutten! De beste man vraagt de zaal of het klopt dat crowdsurfen niet is toegestaan, waarop de zaal met ‘ja’ reageert. “Then you must absolutely not crowd surf on this next song”, grapt Tony vervolgens. Uiteraard gaan er een aantal mensen crowdsurfen en heeft de beveiliging het er maar druk mee om hen op te vangen. Na afloop grapt Tony dat het verboden is om te crowdsurfen, dat wij regelbrekers zijn en iets met bad motherf*****s. Flauw, hoor… Nog vóór ik er erg in heb begint het laatste nummer, getiteld Born to Party, en zijn we alweer een goed half uur verder. Geen vervelende start van deze toch wel bijzondere line-up!
Nu was ik al ietwat verbaasd toen ik las dat Kreator als tweede band op de avond zou gaan spelen en niet als afsluiter. Voor mij persoonlijk is dit namelijk DE band waar ik een ticket voor heb gekocht in 2020 en de rest is mooi meegenomen, zeg maar. De lampen gaan uit, het welbekende Run to the Hills van Iron Maiden is afgelopen, en de intro begint. De heren starten met Hate Über Alles, afkomstig van het gelijknamige album dat vorig jaar is uitgebracht, en de zaal gaat he-le-maal los. Moshpits, headbangen, bekers bier vliegen de lucht in en bij deze bevestig ik dat het feestje nu echt aan is. Zoals de frontman zo mooi weet te brengen: Kreator is weer terug! En jawel, de eerste wall of death van de avond is aan de orde bij het machtige Awakening of the Gods. En dat is niet alles, want bij de versnelling in het nummer worden wij allen ineens verrast met rode slingers, confetti en een zeer indrukwekkende lichtshow. Met de voetjes van de vloer (lees: beuken, hossen en headbangen) genieten we in volle teugen van een zeer sterke set van de Duitsers.
Ook met de tracks Phobia, Betrayer en uiteraard de banger, Satan is Real. Of laatstgenoemde echt bestaat of niet, dat laat ik in het midden. Maar zoals de band het nummer brengt zou ik er haast in gaan geloven! Tijd voor wat recenter materiaal, waaronder het pakkende 666 – World Divided (want dat is de wereld zeker), voordat we bij het bijzondere Flag of Hate aan komen. Maar liefst 36 jaar oud is dat nummer, lieve lezers! En nog steeds past deze prima thuis op een setlist. Oké, de rauwe grunt van het oorspronkelijke nummer zit er niet in, maar desondanks doet Miland Petrozza deze klassieker prima. Nog even een gewelddadige revolutie (he he) en dan is het alweer tijd voor het allerlaatste nummer. En wat voor één..! Gouwe ouwe nummer twee, genaamd Pleasure to Kill. Nog één keer helemaal los gaan op de muziek van deze geweldenaars en ook nog even nagenieten van alle pyrotechnieken, confetti en bungelende ‘lijken’ op het podium.
Een half uurtje rust is wat we krijgen (en nodig hebben), want dan is het tijd voor Lamb of God. Het decor staat volledig in het teken van het vorig jaar uitgekomen album, Omens. Maar dat is niet waar we mee beginnen. Die eer is aan het nummer, Memento Mori. In eerste instantie een rustige opbouw, maar dan komt Randy toch met een smerige schreeuw aanzetten. “Wake up!” schreeuwt Randy, en dat is exact wat er met de zaal gebeurd. Bier vliegt de lucht in, de moshpit lijkt met een schakelaar aangezet – binnen een paar seconden groeit dit uit tot een groot deel van de zaal – en ik zie overal haren de lucht in vliegen. Over haren de lucht in vliegen gesproken… die dreadlocks van Randy zijn gigantisch en kan je achter in de zaal zien rondvliegen als hij gaat windmillen. Ook bij Ruin gaan de haartjes alle kanten op, maar het is bij Walk With Me in Hell dat alle remmen los zijn. En ja hoor, de eerste ‘blegh!’ van de avond is aan de orde bij Resurrection Man. Kort daarna volgt Ditch van het meest recente album. Ik volg de band al een tijd niet meer en ken eigenlijk alleen de eerste paar albums. Dit nummer zegt mij dan ook helemaal niets, al klinkt het best oké. Dan mijn persoonlijke favoriet by far: Now You’ve Got Something To Die For. De opbouw, de versnelling, de gitaarriffs, de vocalen…dit nummer schreeuwt: alles moet kapot! Mijn nekspieren gaan het zwaar te verduren krijgen de komende dagen, dat staat buiten kijf.
Tijd voor de tweede helft, zullen we maar zeggen. En een tweede helft dat, zo blijkt, zowaar net zo divers is. De energie gaat nog even door als Contractor begint. Pas bij Omerta mag het tempo er een beetje uit en wel zo erg dat de welbekende speech aan het begin van het nummer erg lang duurt… Moet de band even op adem komen? Begrijp ik best, hoor. Dan volgt nog de titeltrack van het laatste album en begin ik te merken dat ik het wel gezien heb voor vanavond. Is het al elf uur? Nee, dat niet, maar de track 11th Hour komt wel voorbij. En dat is dan toch wel weer een erg lekkere plaat. Oké, energielevels ietwat hersteld! Kijk ik dan naast mij, dan gaat die maat van mij nog helemaal los, als de track 512 voorbij komt. Tijd voor een rondje drinken bij Vigil en dat is maar goed ook, want gelijk daarna volgt Laid To Rest – toch wel de track dat de band heeft doen doorbreken – en wordt er afgesloten met Redneck. Helaas geen Hourglass voor mij, daar had ik nog wel op gehoopt.
Wat een machtige, energieke avond vol headbangplezier! Ik ben helemaal gesloopt en dat heb ik niet gauw van een concert. Van punk-achtige thrash, naar old-school en snoeiharde thrash om vervolgens de avond af te sluiten met groove metal. Persoonlijk heb ik het meest genoten van Kreator, dat een onwijs machtige show heeft neergezet en wat mij betreft de afsluiter van de avond had mogen zijn. Het was een nagenoeg vlekkeloze setlist van de thrashers uit ons buurland, al merkte ik bij een paar nummers op dat de dubbele basdrums van Jürgen soms niet op tempo bleven. Wat dat betreft heeft Lamb of God een zeer strakke muzikale set neergezet, maar bij de Amerikaanse groovemetalband bleef de show zelf vrij ingetogen. Gewoon spelen en geen gedoe, daar leek het op. Helaas ervoer ik het geluid wel een stuk minder dan bij voorgaande bands: er was sprake van veel bas in de drums en basgitaar, waardoor de rest (gitaren en zang) minder duidelijk door de mix kwamen. Dat deed toch wel een beetje lichte afbreuk aan de ervaring. Afijn, ik mag verder niet klagen. Het is echt weer een prachtige avond geweest en alle drie de bands hebben een prima show neergezet. Nu gauw naar huis!
Setlist:
Municipal Waste
- Grave Dive
- You’re Cut Off
- Sadistic Magician
- Slime and Punishment
- Headbanger Face Rip
- High Speed Steel
- Wave of Death
- Born to Party
Kreator
- Hate Über Alles
- Hail to the Hordes
- Awakening of the Gods
- Enemy of God
- Phobia
- Betrayer
- Satan Is Real
- Hordes of Chaos (A Necrologue for the Elite)
- 666 – World Divided
- Phantom Antichrist
- Strongest of the Strong
- Flag of Hate
- Violent Revolution
- Pleasure to Kill
Lamb of God
- Memento Mori
- Ruin
- Walk With Me in Hell
- Resurrection Man
- Ditch
- Now You’ve Got Something to Die For
- Contractor
- Omerta
- Omens
- 11th Hour
- 512
- Vigil
- Laid to Rest
- Redneck
Datum en locatie
2 maart 2023, 013, Tilburg
Foto's:
- Ruth Mampuys (Ruth-Less Photography)
Link: