Swampbeast – Offering of Chaos, Lamenting In The Blood of Man

Geschreven door op 06-07-2024 om 16:33.

Swampbeast… waar ken ik die naam toch van? Die passeerde toch eerder bij Zware Metalen? Jazeker, het debuut Seven Evils Spawned Of Seven Heads werd in 2021 door collega-redacteur Meeuwissen van een recensie voorzien. Voor hem een verrassing dat dit beest geen black, maar gortige death bleek te produceren. Nu staat er voor deze opvolger Offering of Chaos, Lamenting In The Blood of Man keurig black/death aangegeven in onze Zware Lijst. Overeenkomstig het debuut komt de nieuweling ook uit via het niet bepaald misselijke Translation Loss Records, een label dat voornamelijk in de ondergrondse scene ronddobbert, maar toch wel alleraardigst materiaal uitbrengt. Het debuut liet de aandacht bij mijn collega gedurende de voortgang van de plaat wat verslappen. De vraag is of mijn focus tijdens Offering of Chaos, Lamenting In The Blood of Man over de gehele linie intact blijft. De albumtitel kan alvast wel op mijn goedkeuring rekenen, al is het maar vanwege het feit dat de muziek erop aansluit.

En ja, dan weet u eigenlijk al wel welke richting het opgaat met deze vier Amerikanen. In de eerste tien seconden van Transmutations of Human Flesh  krijgen uw oren al flink op hun lazer. De dubbele bassen pompen door de speakers, naast de grauwe bedorven gitaarriffs. Zo nu en dan plaatst de band daar eens een gierende lead overheen. De versnellingen en vertragingen (!) zijn naadloos in de compositie verweven. Dit zorgt bij uw redacteur van dienst toch wel voor enkele ‘hoera’-momentjes en een welverdiend applaus in het luchtledige. The One Below moet het toch echt wel hebben van de mokerharde vette gitaarriffs en wederom een felle snelle passage. Valley of Defilement legt dan in de vorm van enkele fraaie leads weer wat meer variatie op tafel. O ja, de vocalen komen uit de put en de hel, lees dit vooral als een diepe doodsgrowl en een agressieve wanstaltige schreeuw. Het zal de onwetenden – de niet zwaremetaalkenner – ongetwijfeld de stuipen op het lijf jagen. Brand of Heresy brengt de old-school trommelpartijen en riffs opnieuw tot leven om deze te verwerken in een minstens even zo grillige geluidsmanifestatie als we gewoon zijn van brutalere deathmetalbands van het eerste uur.

Bestial Sanctuary is zo chaotisch als death/black eigenlijk moet zijn, waarbij de band een vette Morbid Angel-knipoog uitdeelt, wanneer de leads naar boven komen borrelen. Wat een heerlijke zware borrelende bastonen ook! Het daaropvolgende gehak is allemaal niets nieuws onder de horizon, maar lekker klinkt het zeker wel. Impetuous Black Pyre schuift de dissonantie die we ook wel degelijk terug horen een klein beetje terug naar de achtergrond, om weer meer ruimte te maken voor die andere karakteristiek: chaos!. Tegen het einde van het nummer buigt de band heel smaakvol weer de andere richting op, door langzaam en molesterend te eindigen. Het moerasbeest tracht u te verpulveren met het duizelingwekkende Nuckelavee dat net niet de potentie heeft om dagenlang in uw hersenpan te verblijven, want ‘te complex’ van aard. Die korte felle blastpartijen mogen er wel wezen. En plots is daar die walgelijk verfijnde dissonantie ook weer terug. Alsof één van de gitarist het nodig vond om even een emmer braaksel over u heen te kieperen. Prachtig!

Deathscourged Blade of Consecration is een track die wat meer demonisch aanvoelt. Kwaadaardig log, maar ook snel rammen de heren zich vol overtuiging door deze kraker heen. Met Incantations of the Tarnished komen we zo vlak voor het einde van de plaat bij een rustpunt aan. Een horrorachtige – haast bedwelmende geluidsmanifestatie – als opmaat voor de genadeklap in de vorm van het afsluitende Fate Relinquished. De Amerikanen hebben met dit Offering of Chaos, Lamenting In The Blood of Man een heerlijk vervolg in de aanbieding op het al niet bepaald misselijke debuut. Er is echter één manco: de complexiteit ten opzichte van de herkenbaarheid. Of anders gezegd, er blijft maar sporadisch iets hangen tussen de twee oortjes. Het zijn dan met name de leads, accenten en gruwelijke vocale uitspattingen die voor de herkenbaarheid zorgen. Bent u meer in voor een album dat aanvoelt als een pletwals – zeg maar gerust chaos – zonder al teveel vaste grond onder de voeten? Dan hebt u er met deze nieuwe plaat van Swampbeast een mooi werk in de collectie bij.

Score:

82/100

Label:

Translation Loss Records, 2024

Tracklisting:

  1. Transmutations of Human Flesh
  2. The One Below
  3. Valley of Defilement
  4. Brand of Heresy
  5. Bestial Sanctuary
  6. Impetuous Black Pyre
  7. Nuckelavee
  8. Deathscourged Blade of Consecration
  9. Incantations of the Tarnished
  10. Fate Relinquished

Line-up:

  • Marecov Mena – Drums, vocalen
  • Mike Royal – Gitaar, vocalen, keyboard
  • Eric Cruz – Bas
  • Josey Aguilar – Gitaar

Links: