Bijna tien jaar lang moesten we wachten op een vervolg van Chanson de la Croisade. Het moge duidelijk zijn dat de verwachtingen voor het Antwerps gezelschap van Lemuria hoog zijn gespannen en dat het nu eens tijd wordt om potten te breken voor het folknageslacht in België. Het genre wil doorbreken zo blijkt, daarom staat op de releaseshow van de band in JH Vizit te Wilrijk toch menig folkband van een prima niveau geprogrammeerd. Het maakt de release van The Hysterical Hunt tot een feestje waar ook Zware Metalen niet kan ontbreken.
Na het interview dat ik met Daan en Jeroen had, was ik mooi op tijd in de zaal voor het concert van het mij totaal onbekende Innervate. Blijkbaar betreft het een vrij jonge melodic deathmetalband uit Heist-op-den-Berg in Vlaams-Brabant. Het is op zich nog wat werken aan het geluid tijdens de show van deze eerste band, maar na enkele nummers wordt het wel duidelijk waar de band voor staat. Dit heeft heel wat Zweedse trekjes, met hier en daar een lekkere melodische droomlijn en voor de rest een prima drive. Misschien een tikje langgerekt bij momenten waardoor het mijn aandacht net niet helemaal krijgt, maar op zich niet slecht als opener van de avond. Je merkt ook dat deze band nog niet al te lang op de planken staat, maar toch zie je dat deze heren en dame (vervanging op bas?) er plezier in hebben. Nog wat werken aan de eentonige momenten en dit is weer een band met potentieel in België. De EP heb ik alvast aangeschaft, voor als ze ooit rijk en beroemd zouden worden. Waarom ook niet aanschaffen, dit is prima luistermateriaal.
Het puntje kritiek dat er valt bij Innervate, is helemaal afwezig bij het Tilburgse Vanaheim. Met blote voeten op de planken, wat trollenverf op het aangezicht en gaan! Collega Frank zag deze eveneens jonge band reeds aan het werk en het klopt als een bus dat hier wat Moonsorrow op je afkomt. Misschien met hier en daar een ietwat vrolijkere Finntroll-toets erbij en met een Heidevolk-sfeertje dat vooral door de soms cleane vocalen opgeroepen wordt. De set van Vanaheim blijft duidelijk hangen bij de aanwezigen, want niet enkel tovert gitarist Michael van Eck prima solomateriaal uit zijn gitaar, ook de stevige drumpartijen en krachtige zang met backing vocals maken dat het plaatje klopt. Knap als dit zanger Zino’s eerste bandervaring is, want hij geeft me bij momenten de indruk een volleerde frontman te zijn die prima in interactie kan treden met het publiek en rondsjokkend op zijn blote voeten nog een gepaste indruk nalaat. Zijn we hier getuige van de opkomende trollen uit Nederland? Kijken wat een eerste full-length ons brengen zal. Ik vermoed dat dit echt wel heel wat labels zal aanspreken als de geluidskwaliteit van niveau is.
De vreemde eend in de bijt van de avond is zonder enige twijfel FURIA. Niet de Poolse blackmetalgrootheid, maar wel de Antwerpse bulldozer. Ik zag de band al enkele keren aan het werk, maar het is wel de eerste keer dat gitarist Martin de vocalen heeft overgenomen. Het moet meteen gezegd worden dat het immens wennen is, want Serge Kasongo (Leng Tch’e) vernielt vocaal alles wat op zijn pad komt. Dan gooi je het maar meteen over een andere boeg, met een zang die eerder rauw scheurt en eigenlijk best wel past op dit pakje groovy crossover thrash. Een heerlijk vuile set die enorm hard afwijkt van de twee bands ervoor, maar wat maakt het uit: FURIA is echt wel een band die hier mag staan. Na enkele nummers valt de euromunt ook gewoon en zit ik vast in deze heerlijk rollende gitaren die mooi in contrast vallen met het geschrei van Martin. Als je me het vraagt, dan kies ik nog steeds voor de band met Serge aan het vocale roer, maar eigenlijk kan je het geheel dat deze mannen brengen amper nog vergelijken met die band. Geen appels met peren vergelijken dus en die plaat aanschaffen, moest die eens uitkomen.
Prima voorgerechtjes voor het hoofdgerecht van de avond. De vorige keer dat ik Lemuria aan het werk zag, was het nog in het voorprogramma van de releaseshow van Carnation in Aarschot. Dat deze band met Daan een prima frontman gevonden heeft, was me dus reeds bekend. Als ik me niet vergis, werd er toen echter amper wat gespeeld van de nieuwe cd en waren het veelal nummers van Chanson de la Croisade die voorbij kwamen. Tijd om al het nieuwe materiaal eens te presenteren aan de behoorlijk gevulde zaal hier in Wilrijk. Bij de intro van de plaat neemt de band plaats en komt zanger Daan met Freddy Mercury-statief in takvorm het podium op. Het past wonderwel bij de sfeer die het album uitademt en de goede man weet er zijn weg wel mee terwijl hij van de ene kant van de bühne naar de andere loopt en het volk aanwakkert.
Gelukkig voor Lemuria zit het geluid echt verdraaid goed op dit eindpunt van de avond. Even is het vrezen dat de orchestraties te fel zouden overheersen, maar de gitaarpartijen komen er na enkele nummers goed door en het geheel komt erg opzwepend over, waardoor het moeilijk is om dit verhaal in al zijn epische kracht niet te voelen. Ik heb na die enkele luisterbeurten van de nieuwe cd toch al enkele favorieten en het blijkt dat deze tracks live ook gewoon sterk uit de verf komen. De titeltrack blijft mijn favoriet, met die verdraaid diepgaande melodische blackmetalgitaarpartijen die doorbreken in het epische geheel, maar daarnaast zijn er zeker nog wat hoogtepunten. Deceptive Hibernation is zo’n verdraaid stevig nummer dat de menigte halverwege prima wakkerschudt, maar ook de epische stootkracht en diepgang van Of Winter and Hell doet dat. Fijn ook dat ze Endgame – The Impending Truth in deze setlist aangebracht hebben, want dit was voor mij het nummer op de plaat met de meest interessante opbouw. Persoonlijk ben ik net wat minder fan van Dimmu-gehalte op A Plague Upon The Land, maar het is fijn om te horen dat Lemuria die invloeden anno 2019 sporadisch houdt en het mee in de stoofpot gooit van dit muzikale verhaal.
Wordt dit het startschot voor een mooie carrière? Deze Antwerpenaren hebben het in elk geval verdiend om na al die tijd en met alle line-upwissels eens op de grote podia te staan. The Hysterical Hunt laat het niet enkel op plaat horen, ook live lijkt Lemuria klaar om die uitdaging aan te gaan. Tot op Graspop dan maar? Als Thurisaz dat kan, kan Lemuria dat ook.
Setlist Lemuria:
- Intro (The Land Of The Beast)
- A Plague Upon The Land
- The Hysterical Hunt
- The Cross And The Crusade
- Deceptive Hibernation
- As Darkness Falls
- Of Winter And Hell
- Death & Submission (Requiem Aeternam)
- Between Man And Wolf
- Endgame (The Impending Truth)
- A Coming Storm
Datum en locatie:
16 februari 2019, JC Vizit, Wilrijk
Link: