Zaal STUK in de Belgische studentenstad Leuven haalt de laatste tijd wel wat leuke bands binnen. Cocaine Piss en Oathbreaker stonden er reeds op de planken, maar het was toch wel uitkijken naar de show die het Amerikaanse Wolves In The Throne Room zou brengen. In het voorprogramma vinden we het Belgische Wolvennest terug en dat is niet enkel op vlak van naamgeving een goede match gebleken.
De heren en dame van dit Wolvennest weten eindelijk eens iets anders en behoorlijk unieks te brengen. Het is de eerste keer dat ik deze band aan het werk zie en vanaf begin af aan is het duidelijk dat het om sfeer te doen is. Erg aparte beelden worden geprojecteerd, die erg goed samengaan met de psychedelische kraut die wordt gebracht. Het meest unieke is zangeres Shazzula, die aan de slag gaat met een theremin om de meest spacy klanken te produceren en de slepende massa te voeden. Een heerlijk spektakel dat samen met de beelden en de wierook voor een erg diepgaande ervaring zorgt. Vooral de gigantische track Unreal bracht me in een andere wereld en maakt dat ik zeker nog eens een optreden zal meepikken van deze band. Een geweldige vreemde eend in de bijt.
Met Wolves In The Throne Room weet je daarnaast wel wat je te wachten staat. Of misschien niet helemaal? De laatste keer dat ik deze Amerikanen zag, was op Alcatraz in augustus en toen was de setlist briljant. Met de diepgang op de nieuwe plaat waren de verwachtingen enorm hoog, misschien zelfs iets te hoog. Een intro start de setlist van deze wolven en al meteen wordt het publiek op de proef gesteld/de spanning hoog gehouden. Dit duurt gewoon enorm lang vooraleer er enigszins ook maar iets gebeurt. Een zelfde toon wordt minutenlang aangehouden en in ijl tempo komen de muzikanten het podium op. Vervolgens wordt de aftrap gegeven met de opener van de nieuwe plaat: Born From The Serpent’s Eye. Jammer dat de drums alles overheersen en de gitaren haast onhoorbaar zijn, waardoor het een wat vals startschot betreft.
Uiteraard zijn de broertjes Weaver bekend om hun sterke nummers, ook op de nieuwe topplaat Thrice Woven. De invallen zijn stevig en de melodieuze gelaagdheid erg lekker, maar toch lijkt deze setlist minder in te kicken. Het geluid heeft hier zeker wat mee te maken, maar de setlist lijkt nergens echt potten te breken. The Old Ones Are With Us komt bijvoorbeeld erg flauw uit de hoek na de intensiteit van Vastness and Sorrow. Afsluiter I Will Lay Down My Bones Among The Rocks And Roots klinkt natuurlijk lekker oldschool, maar graag had ik wat meer van die nieuwe plaat te horen gekregen.
Na afloop was er één en al lof te horen in deze compacte zaal, maar persoonlijk vond ik dat het niet voldeed aan de standaard van deze band. WITTR heeft een goed geluid nodig om die indringende atmosfeer ook over te brengen. Dat lukt niet enkel met wat mystieke ambientklanken en wierook. Verder voelde de afwisseling in deze setlist eerder aan als een trein die maar bleef stilvallen, en waarbij elke melodieuze diepgang en energie uit de set werd gezogen. Een wat kritische eindevaluatie dus, maar een perfectionistische topband als deze mag zeker eens wat kritiek meekrijgen als het niet perfect is. Een betere sound en minder rond de pot draaien, en laat eens wat meer horen van zo’n geweldige nieuwe plaat.
Fotografie:
Davy Rodiers
Datum en locatie:
15 december 2017, STUK, Leuven
Link: