Vader, As You Drown en Divine Chaos
25 februari 2010, Biebob – Vosselaar
Het was afwachten wat een avondje Vader zou geven. Vader is niet meer dezelfde band als enkele jaren geleden (al gaf de affiche een andere indruk), al is Peter nog steeds van de partij. As You Drown leverde dan weer een aangenaam debuut af en dankzij een enthousiast Metal Blade en een fijne tourmanager werden we overhaald naar Vosselaar te gaan.
Dankzij de extreem slechte Vlaamse (Antwerpse) infrastructuur stonden we om 19u00 nog steeds in de avondspits op de Antwerpse ring en duurde de heenrit dubbel zo lang als voorzien. Enkel de laatste noten van openingsband
Divine Chaos
werden opgepikt. Het klonk OK, maar het was te weinig materie om een volledige indruk te kunnen opdoen. De Britten leken zich wel te amuseren voor een matig opgekomen publiek.
Niet veel later betrad
As You Drown
uit Zweden het podium. Nog steeds niet teveel publiek, maar de aanwezigen hebben de strakke catchy death metal snel te pakken en bewegen gretig mee. Het geluid zit goed, de band gaat voluit en het bier vloeit rijkelijk. Het debuut Reflection komt haast volledig aan bod in de overigens korte set. Zanger Henrik gaf het nummer Open Wound Salvation meteen een nieuwe betekenis door te verwijzen naar de nieuwe tatoeage op zijn arm die hij eerder die dag had laten plaatsen in Vosselaar (lees hierover meer in het interview). Al met al een geslaagd optreden van een frisse band met een aantrekkelijk geluid.
Mooi op tijd besteeg
Vader het podium. De herziene band rond frontman Peter kreeg alvast meer volk op de been, toch de helft van de zaal was gevuld met enthousiastelingen. Achter een indrukwekkende microfoon sprak Peter de zaal toe en hij leek er zin in te hebben. Toch werd het mede dankzij de halflege zaal een niet al te gezellige bedoening. Niet dat Vader slecht was, maar met wat meer volk was het leuker geweest. We lieten het niet aan ons hart komen.
De nieuwe plaat Necropolis kwam voluit aan bod, gekruid met enkele oudere nummers. De set begon met drie nieuwelingen in dezelfde volgorde die ze op het album hebben: Devilizer, Rise of the Undead en Never Say My Name. Vervolgens trokken we de geschiedenis in met Sothis en het obligate Wings. The Ultimate Incantation werd vertegenwoordigd door The Crucified Ones en het vet gewaardeerde Dark Age. Black To The Blind werd zoals gewoonlijk van begin tot einde op kinetische wijze begeleid door het publiek op de eerste rij, net als Shadowfear. Death in Silence en What Colour is Your Blood? was deel één van de schitterende The Art of War EP die de revue passeerde. Vooral dat laatste nummer werd een hoogtepunt van deze avond dankzij de verbeten houding van de band en een helder keelgeluid van Peter.
Impure en mijn persoonlijke favoriet Blast! van de recentste plaat sloten de avond af. Zo leek het even, tot de band Carnal inzette. De zaal ging nog eens plankgas. De band verliet de bühne, maar kwam nog even terug voor het moment suprême. Iedereen verwachtte dan wel Helleluyah!!! (God Is Dead), maar het werd een tweeledig slotstuk van de sublieme EP The Art of War met aaneensluitend This is the War en Lead Us!!!. Kippevel! Vader mag dan wel niet extreem in vorm geweest zijn, het was een zalige avond met een nog leuker staartje, waarover later zeker meer.
Links: