Thin Lizzy, 9 juli 2012
Hedon, Zwolle
Vele rockbands zijn bewust of onbewust schatplichtig aan het Ierse Thin Lizzy. Vraag een willekeurige hardrocker naar zijn muzikale helden en niet zelden valt de naam van Phil Lynott of zijn legendarische geesteskind. De beste man is al dik 25 jaar dood, maar zijn muziek leeft nog steeds en wordt al weer enkele jaren op de planken gebracht door een aantal van Lynott’s oude bandmakkers aangevuld met nieuwelingen. Voor de enige Nederlandse clubshow toog Zware Metalen naar Zwolle.
Hedon was goed gevuld, met overwegend de wat oudere rocker met partner dan wel zoon of dochter. Geen voorprogramma. Wel voorafgaand aan de show een aardige mix van oude krakers om erin te komen. Met een bescheiden backdrop, het podium van Hedon is wel erg klein, maar vol energie trapten de heren kort na negenen af met het toepasselijke Are You Ready?. Doordat Ricky Warwick (The Almigty en in een grijs verleden echtgenoot van MTV’s Headbanger’s ball-presentatrice Vanessa) een groot deel van de show een gitaar om zijn nek heeft is het geluid lekker vol. De band bestaat heden ten dage uit drummer Brian Downey, toetsenist Darren Wharton, gitarist Scott Gorham die allen ooit met Phil Lynott in de band hebben gespeeld. Vanavond wordt Thin Lizzy naast zanger Warwick compleet gemaakt door bassist Marco Mendoza (“sex on two legs” zoals David Coverdale hem betitelde in zijn Whitesnake-periode) en de uitstekende gitarist Damon Johnson (Brother Cane).
Het is vanavond een aaneenschakeling van nummers die het publiek natuurlijk al van binnen en buiten kent. Verrassingen blijven uit. En dus krijgt het publiek waarvoor het is gekomen. Bevlogen uitgevoerde versies van The Boys Are Back In Town, Don’t Believe A Word, Killer On The Loose, Massacre, Dancing In The Moonlight en ga zo maar door. Wat opvalt, in tegenstelling tot een eerder bezoek aan Thin Lizzy toen John Sykes de zang en gitaar voor zijn rekening nam, is dat de band aanzienlijk dichter bij het origineel blijft. Wat natuurlijk ook in de hand wordt gewerkt door het swingende drumspel van oerlid Downey daar waar destijds Tommy Aldridge de boel volmepte. Darren Wharton neemt nog steeds een bescheiden rol in achter het toetsenbord. Slechts tijdens het meest recente nummer Angel Of Death (1982!!) zijn de toetsen prominent aanwezig en tijdens de tranentrekker Still In Love With You mag hij ook een enkel couplet en refrein doen. Voor het overige blijft zijn rol beperkt tot het neerleggen van een enkel akkoord, een whiskey drinken en vriendelijk glimlachen naar het publiek.
De sfeer zit er goed in, het wordt warmer en warmer in de zaal en het bier vloeit rijkelijk. Met in de toegift onder andere Emerald en Black Rose (A Rock Legend) wordt de enige Nederlandse clubshow van deze zomer afgesloten. Ik ben blij dat ik de heren weer heb mogen zien, want voor je het weet glippen ze er tussen uit. Naast het opdragen van de show aan Phil Lynott wordt anno 2012 inmiddels ook de naam van Gary Moore genoemd om in gedachten te herinneren. De heren Gorham en Downey hebben inmiddels dezelfde leeftijd. Al met al een prima show. Als gezegd geen verrassingen (volgende keer graag Wild One in plaats van het verschrikkelijk platgedraaide en niet representatieve Whiskey In The Jar), maar wel een prima optreden.
Links