Tankard, Scornage en Outburst
Zaterdag 11 November 2006, Patronaat, Haarlem
In Haarlem valt bitter weinig te beleven op metalgebied. Gelukkig is de gunstige uitzondering op die regel Het Patronaat. Regelmatig kunnen we daar terecht voor ons portie live metal. Bovendien is het een modern, maar toch sfeervol centrum, waar zowel in de grote als in de kleine zaal meestal prima geluid en licht te vinden is. Daarom zijn we ook deze zaterdagavond naar het Patronaat getrokken. Dit keer staat er een avondje thrash op het menu. Qua muzieksoort staat dat niet bovenaan ons lijstje, maar vandaag gaan we toch maar eens even luisteren. Op het programma staan drie bands, waarvan vooral Tankard ons aanspreekt. Bij voorbaat kan ik al zeggen dat het ons zeker niet is tegengevallen. Bij alle bands spatte enthousiasme en plezier van het podium af. Het, overigens niet talrijk opgekomen publiek, genoot met volle teugen maar kwam pas echt helemaal los bij het optreden van Tankard.
Scornage
Duitse thrashband, die sinds 1998 bestaat en sinds die tijd de kleinere Europese podia onveilig maakt. Van het begin af aan is de band op een zeer prettige manier aanwezig op het podium. Natuurlijk is de thrashy sound hard en strak, maar de band straalt ook lol en enthousiasme uit. Een perfect voorprogramma voor Tankard. Met name zanger Guido Grawer valt op door zijn goede zang en droge humor. Het hele podium wordt gebruikt en de beuk gaat er stevig in. Het geluid is van het begin af aan prima en alle instrumenten zijn goed te onderscheiden. De zeer zwaarlijvige gitarist bespeelt zijn instrument zeer vaardig en de drummer trekt tekeer gelijk Animal uit de Muppetshow. Toch slaat dat allemaal nog niet helemaal over naar de zaal, die ook nog maar matig bezet is. De band heeft net een nieuwe cd, getiteld Pure Motorized Instinct uitgebracht en vult een groot deel van de setlist met nummers van deze cd. Ik vond het een heel aardig optreden van deze als veelbelovend te boek staande band.
Outburst
De vlag van de band hing al vanaf het begin op het podium. Toch is het nu pas echt tijd voor de Tilburgse band Outburst. Ook hier weer veel enthousiasme vanaf het podium en een prima interactie met het publiek. De zaal loopt wat voller, maar komt duidelijk vooral voor de hoofdact, ondanks prima spel en pittig optreden blijft het publiek toch wat lauw reageren, al is het al beter als bij de eerste band. De band bracht in augustus van dit jaar de eerste full length cd uit, Fair and Balanced.
Tankard
De uitvinders van de Alcoholic Metal worden ze, niet geheel ten onrechte, genoemd. Aangename mengeling tussen Duits Bierorkest en Thrashband, maar vooral dat laatste. Want laat één ding duidelijk zijn, plezier en alcoholdampen slaan van het podium af, maar er wordt wel degelijk serieus en heftig muziek gemaakt. Alle bandleden leveren een portie onvervalst vakmanschap af en geen moment heeft de muziek te leiden onder alle flauwekul daaromheen. Strak gespeeld en zuiver, helder en heftig. Dat het publiek hiervoor gekomen is, is ook al vanaf het begin duidelijk. Omdat de zaal toch nog lang niet helemaal gevuld is, wordt de benedenverdieping omgebouwd tot één grote pit. De drank vloeit rijkelijk op en voor het podium en een flinke groep die hard fans zingt de songs van de eerste tot de laatste letter mee. Het kratje met geopende Dommelschflesjes op het podium slinkt zienderogen. Een vrouwelijke fan drinkt een biertje met de zanger op het podium en de zanger klopt ritmisch op zijn gedeeltelijk ontblote, maar daardoor niet minder imposante, bierbuik. Veilig op het balkon staande, bekijk ik al het gedoe beneden, maar geniet vooral van de muziek. Natuurlijk gaan bijna alle songs over drank of drankgebruik. Toch willen we serieus genomen worden, zegt de zanger, we zijn altijd serieus met onze muziek bezig, we zijn een volwaardige metalband. En omdat we als volwaardige metalband gezien willen worden, spelen we ook een lied over de dood, want dat hoort erbij. Vervolgens kondigt hij de song Die With A Beer In Your Hand aan. Dat is nu typisch Tankard en zo doen ze dat inmiddels al twintig jaar. Verder wordt o.a. het swingende Bermuda gespeeld en van de laatste cd The beauty and the Beer, de nummers Beauty and the Beast en Shaken Not Stirred. Een verpletterend optreden met een goed geluid en prima show. Met een nieuwe hooded uit de merchandise, natuurlijk met bierdrinkend monster, verlaat ik na de toegift met een stevige suis in de oren en nog steeds flink onder de indruk de zaal. Dit was een puik avondje muziek. Ik kan er weer even tegen.
tekst : Remi en Joris Peterse, foto’s: Joris Peterse