Sun Caged + Amaran in 013
Het was even geduld hebben, maar zondagmiddag speelde dan eindelijk Sun
Caged op het overbekende Metal Matinee in 013, Tilburg. Samen met de,
mij geheel onbekende, Zweedse band Amaran mochten zij een gezellig
gevuld, maar verre van drukke, BatCave vermaken. In eerste instantie
was het de bedoeling dat Amaran de aftrap zou geven en Sun Caged de
middag zou afsluiten, maar omdat de heren van Sun Caged op het laatste
moment In Extremo mochten vervangen op de Metal-Bash
werd er wat geschoven in de planning. Bedankt voor het niet afzeggen
van het 013 optreden, grote klasse heren!
Sun Caged, dat onlangs eindelijk hun gelijknamige album (lees hier
de recensie) uitbracht, stond duidelijk vol enthousiasme en
overgave op het podium. Over het technische (samen)spel van deze
heren valt alleen te melden dat het nog altijd uitstekend is! En
voor de verandering (de BatCave kennende) gecombineerd met een
goed geluid maakt deze progressieve metal tot een heerlijk staaltje
muziek. Zelfs een kapotte monitor bij drummer Dennis maakte
nauwelijks verschil.
Tegen het einde van de set mocht het publiek nog eens genieten van
de kwaliteit van toetsenist Joost en gitarist Marcel terwijl de
overige bandleden het podium tijdelijk verlieten. Het enige minpuntje
dat aan te merken is op het geheel genaamd Sun Caged is misschien
het gebrek aan echte frontman-personage, iemand die er echt staat
en het publiek naar de band toehaalt. Want helaas was er, ondanks
de kwaliteit, toch een aantal keer te merken dat de aandacht van
het publiek verslapte en dat is natuurlijk zonde.
Na een haastige aftocht van Sun Caged was het de beurt Amaran om
hun kunsten ten gehore te brengen. Stevige heavy metal gecombineerd
met vrouwelijke vocals, en dan voor de verandering geen zangeres
die probeert een opera-stem op te zetten, maar gewone straight-forward
zang, vult de BatCave. Leuke muziek, alleen een beetje recht
door zee; de band mist m.i. een beetje creativiteit en een duidelijke
richting.
Desalniettemin speelt Amaran een lekkere portie metal. Helaas verloopt
de set ietwat rommelig en een stel bezopen boeren achterin de zaal maakt
van de iets te lange pauze tussen de nummers gebruik om de band allerlei
verwensingen naar het hoofd te slingeren. In het Nederlands natuurlijk,
dapper als ze zijn. Helaas ligt het besef dat de Zweedse en Nederlandse
taal niet heel ver uit elkaar liggen een niveau te hoog voor deze heren 😉
Zonde van de sfeer, want de band verdiende echt beter. Als de
in januari te verschijnen CD Pristine in Bondage net zo klinkt
als deze liveset dan kan het best eens een leuke CD worden.
Meer informatie: