Pentagram en Dario Mars and the Guillotines in Rotterdam.
Maandag 14 juli 2014 in de Baroeg.
De Baroeg heeft het weer voor elkaar. Waar recent al grote namen als Death Angel en M.O.D. op het podium hebben gestaan en binnenkort Obituary, is het deze keer gelukt om de doom veteranen van het Amerikaanse Pentagram te strikken. Als beloning hiervoor is de zaal uitstekend gevuld en dat is voor de maandagavond een uitzonderlijke prestatie!
Voordat het zover is, mag de Belgische band Dario Mars and the Guillotines het spits afbijten. De politieke keuze om deze band als openingsact te laten fungeren kan enigszins begrepen worden, begrip hiervoor hebben is een andere zaak. Met metal of hardrock heeft het namelijk niets te maken.
De Belgen spelen een allegaartje van voornamelijk soul en rock, maar proppen nog veel meer invloeden in hun muziek, behalve metal dus. Kwalitatief is het prima in orde en kan de band op een applaus rekenen van een klein deel van de toeschouwers. Eigenlijk is het een gemiste kans om eens een Nederlandse stoner of doom band voor een wat groter publiek neer te zetten, denk hierbij bijvoorbeeld aan Akelei, Dresden/Leningrad, Ortega en Facade. Jammer maar helaas, volgende keer beter dan maar.
Wie Pentagram zegt, zegt automatisch Bobby Liebling. Het mag gerust een klein wonder heten, dat deze charismatische zanger nog steeds onder ons is. Hij is vel over been en heeft een ingevallen en getekend gezicht, voornamelijk veroorzaakt door zijn excessieve drugsgebruik uit het verleden, en moest bijkans de Baroeg ingedragen worden. In wat voor schril contrast staat dat tot zijn performance op het podium! Gekleed in een kleurige blouse die prima past bij zijn blauwe oogschaduw en eyeliner gaat hij 75 minuten los met een stem die volledig kan overtuigen. Ook zijn vele absurde gelaatsuitdrukkingen en schunnige poses dragen bij aan een hoge amusementswaarde.
Pentagram begint wat rommelig (drummer Sean Saley laat direct al een stokje uit zijn handen vallen) met de openingskraker Death Row, de naam waarmee Pentagram in de beginjaren tachtig door het leven ging. All your Sins zet hierna al direct de zaal op zijn kop en het publiek brult lekker mee met het overbekende refrein. Al vrij snel volgt dan toch een echte verrassing in de vorm van de cover Misunderstood, een nummer dat Victor Griffin normaliter met zijn eigen band Place of Skulls speelt. De uitvoering door Pentagram komt niet goed uit de verf en na de gitaarsolo gaat Bobby dan ook nog de mist in. Een klein smetje op het optreden, dit nummer kan beter achterwege gelaten worden. De band mag zich trouwens gelukkig prijzen dat meester-gitarist Victor Griffin voor de vierde keer teruggekeerd is in Pentagram. Wat een geluid zet hij neer en degradeert hiermee zijn opvolgers en voorgangers tot niet meer dan aardige gitaristen. Bobby is zich goed bewust van het feit dat Pentagram eigenlijk niet zonder Victor kan en zoekt gedurende het optreden veel contact met hem en soleert in de lucht bijna iedere gitaarsolo mee.
Het optreden oogt erg losjes en Pentagram heeft er zichtbaar plezier in. Een dolletje zit er ook nog in, want als Bobby het nummer The Deist heeft aangekondigd, zet Victor doodleuk de nekbreker Wartime in. Bobby laat zich hierdoor niet uit het veld slaan en staat er na afloop hiervan op, dat het nummer alsnog gespeeld gaat worden. Uiteindelijk staat de band na twee toegiften ruim 75 minuten op het podium en zit er helaas niet meer in. We kunnen terugkijken op een prima optreden en alleen maar hopen dat Pentagram ook in de toekomst in deze samenstelling Nederland nog eens aandoet.
Links: