Orchid en Free Fall en Troubled Horse in Drachten
Zaterdag 4 mei 2013, Iduna
Vooraf waren de plannen groot voor het uit San Francisco afkomstige Orchid.
Samen met hun Zweedse labelgenoot Witchcraft, die als headliner zou fungeren, werden er wat grotere zalen geboekt, met als doel een breder publiek te bereiken om zodoende in de herfst zelf als headliner opnieuw in Europa te kunnen gaan touren. Vanwege gezondsheidsredenen, die niet nader omschreven zijn, laat Witchcraft vlak voor aanvang van de tour weten niet van de partij te zijn. Helaas heeft dit tot gevolg, dat enkele zalen zich ook terugtrekken. Voor de tourmanager dus een heel karwei, om vervangende zalen te vinden. Zo kan het dus gebeuren, dat vier dagen(!) van te voren Poppodium Iduna in Drachten bereid is, om deze show op basis van een deurdeal aan te nemen. Dat is toch iets anders dan Parijs…… Zo’n 70 mensen weten deze avond de zaal te vinden en maken er met de bands een gezellige avond van.
Als opener is de Zweedse band Troubled Horse aan de tour toegevoegd, met daarin bassist Ola Hendriksson, die ook in, jawel, Witchcraft speelt. Als grote verrassing blijkt ook de Witchcraft gitarist Simon Solomon op de planken te staan, aangezien de originele gitarist zich niet vrij kon maken die avond. Hij had slechts een paar dagen de tijd om de songs te leren, maar dat bleek voor hem geen enkel probleem. Een echte klasbak dus. De band rockt er lekker op los met een jaren zeventig sound die ook nog wel veel weg heeft van de Amerikaanse band Pentagram. Daar draagt zanger Martin Heppich met zijn typische stemgeluid ook een nadrukkelijk steentje aan bij. Bovendien weet hij het publiek te vermaken middels een zelfwurgingsact met het microfoonsnoer. Een prima en onderhoudend optreden.
Hierna is het de beurt aan de ook al uit Zweden afkomstige band Free Fall. Muzikaal tappen ze uit een ander vaatje dan de andere twee bands, namelijk wat meer up-tempo songs à la AC/DC en de vroege Van Halen. De heren staan bijna geen moment stil op het podium en dit werkt dan ook aanstekelijk op het publiek, die deze band wel weet te waarderen. Gitarist Mattias Barjet laat tijdens het laatste nummer zien, dat je ook met je kont gitaar kan spelen.
Even na 23.00 uur is het dan eindelijk tijd voor het seventies doom-rock gezelschap Orchid. Aangezien hun nieuwste album pas enkele dagen uit is, hebben de songs van hun debuutalbum Capricorn de overhand in de setlist. Van het nieuwe album The Mouths of Madness, worden het titelnummer, Silent One en de single Wizard of War ten gehore gebracht. Het gitaargeluid van Mark Thomas Baker staat tijdens de eerste nummers nog wat zacht, maar dat wordt uiteindelijk bijgesteld. Zanger Theo Mindell klinkt iets rauwer dan gebruikelijk. Hij blijkt wat last te hebben van zijn keel, veroorzaakt door de airco in de tourbus die vlak bij zijn slaapplaats hangt. Hij besluit daarom om in Drachten die nacht maar in een hotel te gaan slapen, aangezien de bus pas in de ochtend weer zal vertrekken. Wat wel jammer is, is dat ook deze zanger zijn tekstvellen (op A3 formaat en gelamineerd) voor zich heeft liggen. Het schijnt er tegenwoordig bij te moeten horen, want dit is al de zoveelste zanger bij wie ik dit moet constateren. Jammer blijft het wel. Muzikaal weet de band volledig te overtuigen en dat blijft toch het belangrijkste. Orchid sluit met de publiekslieveling He Who Walks Alone de reguliere setlist af. Doordat er luid om een toegift geroepen wordt mag de band ondanks het bereiken van de curfew, toch nog een toegift spelen, maar daarna is de koek dan echt op.
We kunnen dus gerust spreken van een zeer geslaagde avond in Drachten. Afgaande op het optreden van Orchid kan ik haast niet wachten op de hopelijk te volgen tournee in de herfst. Een langere setlist met meer nieuwe nummers zou dan voor de hand moeten liggen.
Links: