Opeth toont grootse vorm in Utrecht

Om hun dertigjarig jubileum te vieren plande Opeth een korte tour door Europa, waarbij de fans van elk van de dertien studioalbums een nummer mochten kiezen dat zij graag gespeeld zouden zien. Acht data werden gepland, uitgesteld en opnieuw gepland, zodat de band inmiddels 32 winters jong is als de band maar liefs twee avonden achter elkaar Utrecht aandoet. Marco is namens Zware Metalen op de eerste avond aanwezig.

Voivod is tijdens deze Evolution XXX tour het voorprogramma. Helaas zorgen het vroege aanvangstijdstip, gecombineerd met de nodige vertraging ervoor dat Voivod al aan het op-een-na laatste nummer bezig is als ik een plekje probeer te veroveren in de Vredenburgzaal. En dat valt niet mee omdat de zaal al afgeladen vol zit. Ik krijg nog mee hoe de band strakke versies neerzet van Fix My Heart en de Pink Floyd-klassieker Astronomie Domine. Gelukkig is fotograaf Ruben wel op tijd om het optreden in beeld te vangen.

Als Opeth begint en Mikael Akerfeldt de eerste regels van Ghost Of Perdition de zaal in brult gaat er een golf van opwinding door de zaal. Opeth wisselde de laatste jaren goede en mindere optreden af, maar vanavond is vanaf het begin duidelijk dat we een mooie avond tegemoet gaan. De band klinkt geïnspireerd en er zin in heeft. Zo knalt Demon Of The Fall ook werkelijk uit de PA en valt bij Eternal Rains Will Come op hoe de band is gegroeid qua samenzang.

Tussen de nummers door keuvelt Akerfeldt er lustig op los. Over de albumtitel Morningrise, die niets met een ochtenderectie van doen heeft. Over zijn droom van het kopen van een penthouse in New York na zijn eerste platendeal, om met het inzetten van Under The Weeping Moon duidelijk te maken waarom het commerciële succes uitbleef.

Waar nieuwbakken drummer Waltteri Väyrynen tot dan toe vooral strak en hoekig zijn drumpartijen speelt, laat hij op het prachtig gespeelde Windowpane en sfeervolle Harvest horen wel degelijk een zeer dynamisch drummer te zijn.

Hoogtepunt van deze avond is zonder enige twijfel het twintig minuten durende epos Black Rose Immortal dat tijdens deze tour voor het eerst live ten gehore gebracht wordt. Het is een lust voor het oor om deze klassieker uit 1996 gespeeld te horen worden door de huidige bezetting. Het is te hopen dat van deze tour een livealbum uit gaat komen. Deze uitvoering verdient het om vereeuwigd te worden.

Ook het recente werk uit de ‘gruntloze’ periode wordt met meer vuur gebracht in vergelijking met de studioversies. The Devil’s Orchard klinkt harder en gemener, Allting Tar Slut klinkt ongekend heavy en Sorceress hakt er ook steviger in. Als Mikael Akerfeldt dan het laatste nummer aankondigt komt de band het publiek tegemoet door spontaan nog een cover te spelen in de vorm van You Suffer van Napalm Death. Deliverance vormt dan toch echt de afsluiter van een magische avond.