Opeth & Extol, 013 Tilburg, 11-09-05
De Tilburgse concerttempel stroomt gestaag vol als Extol het podium betreed. Ik kan me goed voorstellen dat de heren zich niet volledig op hun gemak gevoeld moeten hebben, openend voor een gigant als Opeth. Zo denkt in ieder geval een groot deel van het publiek er over, want de handjes gaan tamelijk moeizaam op elkaar. Aan de andere kant moet ik toegeven dat Extol een meer dan redelijke set neerzet. De muziek van de band is lekker energiek, en vooral drummer David Husvik valt deze avond bijzonder positief op. Zeer zeker geen slecht optreden, maar het moge duidelijk zijn dat het overgrote leeuwendeel van het publiek voor Opeth gekomen is.
Rond de klok van negen is het dan eindelijk tijd aan wat zo onderhand de grootste sensatie sinds Iron Maiden lijkt te gaan worden: Opeth. Vanaf de eerste tonen is ook meer dan duidelijk dat we vanavond een prima optreden voorgeschoteld krijgen. Mikael Akerfeldt zit lekker op de praatstoel, en vermaakt het publiek met haast clowneske anekdotes en grapjes. Geluidstechnisch valt er, zoals bijna altijd in 013, weinig tot niets aan te merken. Ook de rest van de band lijkt bijzonder gedreven om dit concert tot een succes te maken. De waardering van het aanwezige publiek blijkt dan ook groot als de handen na ieder nummer tot ver achterin de zaal op elkaar gaan.
Wat de setlist betreft, dat is er eentje om in te lijsten. Het oudje When is er een om niet snel te vergeten, evenals de kippenvel uitvoering van het ingetogen doch prachtige In My Time of Need, waarbij het hele publiek op een stevig volume meezingt. Bijna even mooi is de uitvoering van Face of Melinda. Het nieuwe album Ghost Reveries komt er alleen met twee songs wat bekaaid vanaf. Na twee uur intens genieten mogen we echter niet klagen, dus dat doen we ook niet. Niets dan lof voor deze fantastische band, die de concurrentie zo langzamerhand op plaat en op het podium steeds verder achter zich laat. Werkelijk fenomenaal, en zeer zeker voor spoedige herhaling vatbaar!
Links:
Opeth
Extol
013