NK Grunten 2013
Zaterdag 25 mei, Bazart Den Haag
Enkele weken geleden viel bij onze voorzitter een verzoek in de mailbus met de vraag of Zware Metalen interesse had deel uit te komen maken van de jury bij de voorlopig laatste editie van het NK Grunten. Eén van de laatste georganiseerde evenementen ook van de Bazart, een podium waar ik nog niet was geweest, maar waarover ik kan mededelen dat het een jammerlijk feit is dat een ontmoetingsplek als deze zijn deuren moet sluiten. Haagse gezelligheid met een klein snufje Noord-Brabant, in de vorm van uwer redacteur. Vrees vooraf dat dit een lang verslag gaat worden van een relatief korte avond, die zowel interessant als zeer gezellig was, en door de medewerkers van de Bazart prima georganiseerd. Leuke down to earth mensen die er vooral lol in hebben dit soort dingen te organiseren, waardoor Zware Metalen zich zeer welkom voelde in een gemoedelijke sfeer waarin alles tot de puntjes verzorgd was.
Enkele dagen tot enkele minuten van tevoren vroeg ook ik mezelf af (velen met mij zullen dat ook gedaan hebben), hoe serieus je een Nederlands Kampioenschap grunten kunt nemen. Ondanks eerdere succesvolle versies bleek deze wedstrijd te schitteren door afwezigheid de jaren hiervoor. Voor de deelnemers lijkt het voornamelijk een gezellig extra avondje metal te zijn, maar stiekem krijg je toch een soort van extra ‘status’ als zanger, als je met een Bloedbokaal, gewonnen op dit kleine evenement, naar huis gaat. Ik zou er ongetwijfeld ook mee opscheppen en heb zelfs even getwijfeld of ik niet heel enthousiast aan zou sluiten bij de deelnemers. De promotie vooraf was meer dan prima dit jaar. Van een item tijdens de ochtendshow van Giel Beelen op 3FM, tot diverse aankondigingen in de (landelijke) media. Ook hier petje af voor de organisatie.
Als aanvulling op het NK zelf waren er optredens van het Haagse Face Meets Concrete en het onlangs in opspraak geraakte I Chaos. Frontman Harry van Breda, verdienstelijk grunter ook (vooral blijven doorgaan gozer!), Randy Meinderts (winnaar editie 2008) en Diederik Marsman (programmeur van de Flatertheek) zaten samen met mij aan de jurytafel. Zestien deelnemers hadden zich ingeschreven waarvan er uiteindelijk dertien op kwamen dagen. De drie afhakers zullen ongetwijfeld de angst hebben gevoeld voor een jury als deze op het podium te staan. De wedstrijd bestond uit twee rondes, één minuut a capella grunten, en ronde twee; meebrullen op een vooraf gekozen track die door Face Meets Concrete als begeleidingsband gespeeld werd. Het nummer Refuse Resist van Sepultura was hierbij favoriet, terwijl ook gekozen kon worden uit Pantera, Slayer, Obituary en Asphyx. Kleine kanttekening, volgende keer Stripped Raped And Strangled van Cannibal Corpse op de keuzelijst zou niet misstaan. De originele versies van bovenstaande artiesten/tracks staan natuurlijk zelf al niet bol van de grunts. Maargoed, het volk heeft weer ‘Slayeeeeeerrr’ kunnen roepen en zo houden we samen een traditie in ere.
Half negen, let the games begin! Gewapend met scoreformulieren, een gezonde dosis vakmanschap (met een knipoog) en erg benieuwd naar wat ons te wachten staat. Let wel, ondanks de voornamelijk regionale kandidaten nam de jury haar taak uiterst serieus, geen vriendjespolitiek of voorkeursbehandelingen. Geluk dat ik daarin heb is geen van de kandidaten te kennen en echt moet beoordelen op kwaliteit van wat ik hoor (zien was door de grote opkomst wat lastig, maar een goed teken). Gelet werd op overtuigingskracht, aantal geproduceerde decibellen, techniek, emotie en opvallende extraatjes, in mindere mate om performance en uiterlijk/uistraling. Elf heren en twee dames, waarvan de meesten ook gewoon in een band de vocalen verzorgen, passeerden de revue. Als ik mijn scorelijst met opmerkingen en aantekeningen inkijk zie ik termen als ‘blaffende hond’, ‘kansloos’ en ‘leuk geprobeerd’ staan. A capella grunten is een ‘lastig’ iets. Waar de beste grunters met een band super kunnen klinken mist het zonder instrumenten vaak stabiliteit en schiet het tekort bij uitspraak en articulatie (één van de deelnemers deed Black metal ist Krieg a capella, maar er leek toch echt continu ‘black metal is gay’ te klinken). Echter, na de eerste ronde is er een stabiele top drie ontstaan en enkele twijfelgevallen, tevens een enkeling die ronde twee wat ons betreft in het publiek mag blijven staan.
De prijzenpot bestond overigens uit een fijn pakket. Twee dagen studiotijd bij HollandSpoor Studio’s en een cheque ter waarde van €200 te besteden bij Rock Palace, één van de sponsoren van het evenement.
De beurt is aan Face Meets Concrete om het publiek warm en draaiende te houden tussen de twee rondes. Een overtuigende band die hun specialiteit heeft gemaakt van het coveren van allerhande bekende nummers. Klassiekers van ondere andere Pantera laten het publiek even flink uit hun dak gaan en er wordt duidelijk met zin en vanuit ervaring gespeeld. Als we het dan toch over zang hebben, de frontman is een zeer sterke speler achter de microfoon.
Ronde twee. De band is nu ook goed warm gespeeld wat mooi aansluit bij de grunters die zich nu van hun allerbeste kant kunnen laten zien. Aandachtig wordt geluisterd naar diegenen die beide rondes sterk naar voren komen, want verrassend of niet, met muziek erbij klinken de meeste kandidaten stukken beter. De kunst is om onzuiverheden niet door muziek te laten verdoezelen, maar boven de muziek uit te stijgen en je talent te laten spreken. Groot verschil is er natuurlijk in performance en uitstraling. Het roepen van ‘Motherfuckers! Let me hear you!’ getuigt nu niet van veel creativiteit. Zoveel als blikken kunnen vertellen was de saamhorigheid en eensgezindheid onder de juryleden groot. Bij een eerste noot of verrassende wending van het gehoorde was een enkele blik naar elkaar van verbazing of desperate wanhoop genoeg. Eén van de kandidaten, Gerco “The Eye” Spijkerman, die ook nog eens helemaal uit Almelo was afgereisd bleek van twijfelgevalletje in ronde één, naar grote verrassing in ronde twee te evolueren. Some freaky shit.
Om een lang verhaal nog langer te maken; zoals door ons voorspeld bleek de top drie uit de eerste ronde toch ook na ronde twee nog redelijk overeind te staan. Duidelijk was dat de ene kandidaat geschikt zou zijn voor een viking metal band, de ander voor een black- of death/grind metalcollectief. Ook was het overduidelijk dat een enkeling voor alledrie niet in aanmerking kon komen. Maar, zoals met elke wedstrijd, meedoen is belangrijker dan winnen. Eén van de kandidaten sprong er uiteindelijk met kop en schouders bovenuit. De fanatieke Mike van den Heuvel imponeerde de jury met het toepassen van verschillende technieken en deze met perfectie uit te voeren. Sterke ‘inhales’ vooral, een grunttechniek waarbij je lucht inzuigt en omvormt in plaats van uitperst over je strottehoofd. Zijn diepe putgrunts klonken gepitcht en pruttelend, erg sterk. De performance was van minder belang, maar toch ook goed. Terwijl I Chaos het podium langzaam in beslag ging nemen om de avond bruter dan bruut af te sluiten, ging de jury in beraad.
Het moment was daar, I Chaos stond klaar om te spelen maar Randy nam alvorens het optreden van start ging namens de jury het woord op het podium om de uitslag bekend te maken. De winnaars!
- Mike van den Heuvel
- Yannick Coolen
- Gerco “The Eye” Spijkerman
De jeugdige Almelose Gerco was al lang de zaal uit omdat hij dacht ergens als laatste te finishen, des te groter was zijn geluk toen hij enkele minuten later de Bloedbokaal alsnog in ontvangst mocht nemen. De vreugde was groot, stralende gezichten en lachende koppies. Ook dat is een avondje metal! Nog even op de foto, handjes schudden en klaar voor het finale geweld. I Chaos trapt af, en jurylid Harry transformeert naar de frontman zelve in een oogwenk. De band is al tijden goed bezig maar kreeg nog een extra boost met het koningslied dat onlangs verscheen. De immens populaire meezinger kon dan ook niet ontbreken in karaokeversie en winnaar Mike mocht nog even schitteren op het podium door een stukje mee te doen. Erg sympathiek!
Een geslaagde avond dus, hoewel ik meteen na de laatste noten van I Chaos even gedag zeg en bedank voor de gezellige avond alvorens af te taaien naar mijn thuisbasis in het zuiden des lands. Nogmaals een dankwoord naar de organisatie, voor de goede zorgen aan het adres van Zware Metalen (eten, de hele avond drankmuntjes, presentje en envelopje achteraf!), de goede organisatie en een gezellig evenement. Ik hoop dat de spirit niet verloren gaat na het sluiten van de Bazart.
Links: