Moker en support in The Lane, Oostburg
Vrijdag 18 december 2009
Het weekend dat de kerstvakantie inluidde was voor mij persoonlijk “metaler” dan ooit. Op 19 december stond Eindhoven Metal Meeting op het programma maar voordat het zover was, moest The Lane in het Zeeuws-Vlaamse Oostburg nog eventjes op z’n kop worden gezet. Moker mocht vanavond zijn kunsten gaan vertonen en de Belgen namen hun landgenoten van Bloodspawn en The Zygoma Disposal mee.
Rond de klok van tien was het aan The Zygoma Disposal om af te trappen. Ik had nog nooit van de band gehoord en wist dus ook niet precies wat ik kon verwachten. Na enkele nummers bleek het Belgische collectief in te staan voor een complexere vorm van deathcore. Een vorm die mijns inziens ietwat te hoog gegrepen was voor de meeste muzikanten van de band. Het afwisselende werk van de drummer sprak me wel erg aan, net als het onvermoeibare enthousiasme van de zanger. Het zaaltje was de gehele avond niet erg royaal gevuld maar dat kon zijn pret overduidelijk niet drukken. Hoeveel kilometer de beste jongen had gelopen tijdens het optreden weet ik niet, maar dat hij op Euro 98 loopt, lijkt me niet meer dan aannemelijk. Wat een energie. Kenmerkend waren de funky intermezzo’s tussen de freakende deathcore door. Goed bedoeld, niet aan mij besteed. Een goed opwarmconcert van een enthousiaste band die nog lang niet aan zijn top zit.
Op naar de tweede band van de avond: Bloodspawn. Direct werd duidelijk dat deze heren veel aandacht hadden voor hun instrumenten, eigenlijk ging alle aandacht naar het instrumentarium en was het aan frontman Legion om het publiek te vermaken. In de eerste instantie deed hij dit niet. De kleine man (met grootse stem) liep met name het eerste deel van de set vrij ongeïnteresseerd, met zijn hand in de broekzak, te brullen. Muzikaal zat het meer dan snor bij Bloodspawn. De retestrakke death core/metal werd ook live indrukwekkend goed gebracht. Hulde voor drummer Frank die op zijn dooie gemak de snelste drumlijnen uit zijn stokken toverde. Ik had het niet verwacht van iemand die er op het eerste gezicht uitzag als een doodgewone computermonteur. Vooroordelen hè. Wederom een amusant optreden van een band die in een vollere zaal voor flink wat meer chaos had kunnen zorgen.
Het was aan Moker om de avond energiek af te sluiten. De band maakte een behoorlijke indruk op me met Total Domination, dus ik keek uit naar dit optreden. Al snel bleek Moker overduidelijk de meest professionele band van de avond te zijn. Op rap tempo werden de nummers op het inmiddels wat fanatieker geworden publiek afgevuurd met veel waardering als gevolg. Het geluid stond loeihard maar alles was goed te volgen. Dit laatste kwam uiteraard door de strakke ritmesectie die ook de duidelijke hardcore-invloeden van de band erg interessant maakten. Een bescheiden pit kwam op gang en het feest was compleet. De setlist bestond voornamelijk uit materiaal van de eerder genoemde schijf dus mijn avond was goed… helemaal toen ik even plaats mocht nemen achter de drumkit voor iets wat je een jamsessie zou kunnen noemen. Zowel mijn ondermaatse drumskills als mijn overmaatse biergebruik zorgden er voor dat deze toffe ervaring muzikaal gezien verre van goed was, maar leuk was het zeker. Ik zie Moker graag nog eens, maar dan in een volle zaal waar zweet en adrenaline in het rond gieren. Prachtband.
Links: