Jex Thoth en Swamp Machine in Goes
Podium ’t Beest, 26 mei 2012
Een avondje occulte doom metal/rock in de buurt is natuurlijk altijd leuk om even mee te pakken, vooral als er voorafgaand een band uit je eigen regio mag openen voor een steeds groter wordende naam in het genre. Het Amerikaanse Jex Thoth deed onlangs een tour door Europa en maakte op zaterdag 26 mei een tussenstop in het Zeeuwse Goes. In het voorprogramma stond het eveneens uit het Zeeuwse moeras getrokken Swamp Machine.
Bij aankomst in ’t Beest bleek dat het warme weer mensen er toch een beetje van weerhield om een donkere concertzaal in te duiken. Enkele minuten voor aanvang van Swamp Machine was de zaal praktisch leeg, op wat vaste toeschouwers die tegen de muur geplakt stonden na. Het mooie was wel dat iedere bezoeker in vervoering werd gebracht toen het pulserende moerasvoertuig zijn motoren startte. Lange nummers die in elkaar overlopen en zo een bijna hypnotiserende brei van stoner/doom en sludge tot leven brengen. Gruizige baslijnen die gepaard gaan met loodzware riffs die op de juiste momenten weer worden geaccentueerd door tijdloze lead-passages. Met het zompige (maar strakke) drumwerk van Matthijs Quaars (Spoil Engine, Tellurion) en de sporadisch voorkomende vocalen van zanger/bassist Koen klinkt Swamp Machine als een geoliede machine die vanavond gezegend is van een loepzuiver geluid. Een flinke echo op de stem maakt het af. Na een nummer of zes en ruim drie kwartier aan speeltijd houdt de machine ermee op. Altijd genieten.
Het occulte rock-genre is anno 2012 weer aan een opmars bezig, iets wat je merkt aan de populariteit van bijvoorbeeld ons “eigen” The Devil’s Blood. Vanavond in Goes is het aan de Amerikanen van Jex Thoth om te laten horen of dit ook terecht is. Gelukkig voor zowel de band als de aanwezigen is het geluid ook bij dit optreden weer erg goed te doen waardoor alle factoren zeer gelikt uit de verf komen. Voor een band als Jex Thoth is dit essentieel, gezien de bezeten zanglijnen van de frontvrouw en het toch wel bijzondere fluitwerk tot hun recht moeten komen, wil men ook live overkomen als een band met een eigen geluid. Met hier en daar een uptempo Black Sabbath-riff en verder voornamelijk veel doom-aanslagen en -tempo’s was het een optreden om van te genieten. En die ranzige bossen okselhaar van de zangeres neem je als uitzondering gewoon eens op de koop toe.
Al met al een prima avond met twee bands die zeer zeker aan te raden zijn voor de liefhebbers van eerdergenoemde genres.
Zware Metalen dankt Ben Willemsen voor de foto’s.
Links: