Immolation + supports – Het Bolwerk, Sneek
27-3-2008
Een uiterst interessante package deze avond met vier sterke, internationaal bekende acts. Natuurlijk is Immolation
de publiekstrekker, maar ook voor Melechesh, Sickening Horror en Goatwhore komen vele metalheads hun huis uit, zelfs op een
donderdagavond. Vol is het niet in Het Bolwerk deze avond, maar van een gezellige drukte kunnen we gelukkig wel spreken.
Het feest begint al om half acht en bij binnenkomst is het Griekse Sickening Horror reeds aan hun set begonnen. De technische, complexe death metal van de heren
blijkt niet alleen op cd een sterke indruk te maken, ook wordt het live uitstekend gereproduceerd. Het geluid moet
eerst nog even de nodige aanpassingen ondergaan, maar daarna is het best wel genieten geblazen bij wat de drie heren
ons voorschotelen. Vooral bassist Ilias is een blikvanger met zijn frivole, creatieve baslijnen die hij zonder slag
of stoot over de death metal heenlegt. Dit in combinatie met het sterke gitaarspel en dito vocalen en het drumwerk van
zijn collega’s maakt dit korte maar krachtige optreden een waar genoegen voor de liefhebber, waaronder dus ondergetekende.
Nu de zaal alweer een stuk voller geworden is, is het tijd voor de bulderende maar enorm catchy black/death/sludge
metal van het Amerikaanse Goatwhore. Frontman Ben Falgoust (ook bekend van Soilent Green) zou je een
beetje kunnen betitelen als de Phil Anselmo van de extreme metal, aangezien zijn stem dezelfde kracht uitstraalt als
die van zijn illustere collega. Daarbij heeft Falgoust een enorme uitstraling en dat slaat absoluut over op het publiek.
Nummers als Alchemy of the Black Sun Cult en Wear These Scars of Testimony doen het live echt geweldig, ook
omdat naast de uitstekende presentatie de band oerstrak speelt en het geluid ook nog eens enorm meezit. Maar door al zijn
afwisseling en door de vrij laag gestemde gitaren leent de muziek van Goatwhore zich fantastisch om live gespeeld te
worden, zelfs tijdens de bikkelharde blastpassages. Voor wie de band nog niet kent, check het ijzersterke
A Haunting Curse uit
2006. Stiekem hoop ik dit jaar nog op een opvolger…
Dan is het de beurt aan Melechesh, een band die ik nog nooit heb mogen aanschouwen en waar ik eigenlijk toch wel
enorm naar uitkeek vantevoren. Maar na het overdonderende Goatwhore valt het optreden mij toch wel een beetje
tegen eerlijk gezegd. Niet dat het een slecht optreden is ofzo, nee, maar door het ietwat ruizige en chaotische zaalgeluid
kan ik de nummers soms maar erg moeilijk onderscheiden, en dit terwijl er toch veel met melodie wordt gewerkt.
Er lijkt een nieuwe bassist gevonden te zijn, want deze westerse kop heet toch vast geen Al’Hazred! Dit zou betekenen
dat op visueel gebied alleen frontman Ashmedi het midden-oosten imago nog hoog houdt, maar dit terzijde; muzikaal
klinken deze invloeden natuurlijk nog aan alle kanten door en dat maakt deze band toch nog steeds vrij uniek. Vooral
afsluiter Rebirth Of The Nemesis, afkomstig van het laatste album Emissaries, is één van de betere nummers
van de band en doet mij uiteindelijk toch nog verlangen naar meer. Maar ach, de headliner staat alweer klaar om het
podium te betreden en laat ik daar nou ook enorm naar uitkijken!
Het rare in mijn geval is dat ik maar twee albums van deze Amerikaanse band in mijn bezit heb: Unholy Cult
en het laatste Shadows in the Light. Waarom ik er niet meer heb, weet ik eigenlijk niet, want de death metal giganten
uit New York blazen van begin tot eind het smeer uit je oren. Wat een spelvreugde, wat een power! Vooral gitarist Robert Vigna
staat te spelen alsof zijn leven ervan afhangt en de stoere no-nonsense uitstraling van frontman Ross Dolan zorgt
voor een mooi contrast. Van het laatste album wordt logischerwijs het meest gespeeld: onder andere Hate’s Plague,
World Agony en Lying With Demons doen Het Bolwerk op zijn grondvesten schudden en wat te denken van wat
oudere nummers als Our Saviour Sleeps, Son of Iniquity en het oeroude Burn With Jesus (van
Here in After)! Ik denk dat velen het met mij eens zullen zijn dat Immolation één van de strakste, meest
overtuigende live-acts is uit de death metal scene en dan zeg ik geen woord teveel. Ik ben dan ook nadien met
het schaamrood op de kaken richting merch-stand gelopen om nog een paar albums aan te schaffen om de verzameling nog even
wat uit te breiden. En nee, daar heb ik niet bepaald spijt van gekregen…Maar boven alles: prachtoptreden!
Links: