Zwolle, 8 december 2005
Gorefest is terug van weggeweest, samen met Pestilence Neerlands trots ten tijden van Carcass, Death en Bolt Thrower. Toen de geruchten de ronde deden dat de band weer zou gaan optreden begon men al weer met vragen als “Teren op de oude roem?” en “Wat is dat toch met al die bandreünies?” Teren op de oude roem is volgens Jan Chris niet de insteek, wél heeft die oude roem voor een aantal vette optredens op de grote zomerfestivals in 2005 kunnen zorgen. Ondergetekende was erbij tijdens de show op Wacken en nee: de Hollandse jongens waren het zeker nog niet verleerd! Die bandreünies zijn naar mijn mening geen redenen voor gezeik, want doorgaans trekken de optredens van heropgerichte voorlopig wel volle zalen (De show van Life Of Agony in 013 schiet me zo even snel te binnen, op dezelfde locatie Obituary in juni van dit jaar, zo ook Holy Moses op Wacken 2001 en zijn er positieve reacties op de nieuwe plannen van Clawfinger). Ook de labels voelen dondersgoed aan dat deze behoefte bestaat bij menig metalliefhebber. De plannen van Gorefest ontstonden nota bene door een voorstel van Transmission Records, hierover kun je meer lezen in het interview, dat collega Mike onlangs had met frontman Jan Chris. Iedereen kan een rustperiode gebruiken, zo ook een band. Dus weg met die vooroordelen over heropgerichte bands!
De beuk erin! “Gewoon weer lekker spelen”, dat is waar Gorefest op dit moment voor gaat. Het samenspelen, wat tegenwoordig vermoedelijk een stuk soepeler verloopt dan voorheen bracht de band ook voldoende inspiratie voor een nieuw album; La Muerte ligt inmiddels zo’n twee maanden in de winkel en hoe dan ook: ze kunnen het nog steeds, dus waarom niet?
Neerlands trots deed onlangs enkele zalen in Nederland aan, waaronder deze fantastische show in Hedon (Zwolle). “Wat?! Geen voorprogramma?” Nee, inderdaad: Gorefest was welkom voor een avondvullend programma. De band maakte er maarliefst twee uur lang een goor feestje van! Bijna de helft van La Muerte kwam voorbij: When The Dead Walk The Earth, For The Masses, Man To Fall, You Could Make Me Kill en Till Fingers Bleed. In twee uur kun je veel doen, daarom nog meer dan genoeg amusement voor de mensen die altijd al hoopten op een reünie van Gorefest. De mannen hadden blijkbaar hun best gedaan om de setlist samen te stellen met de gewenste oude live knallers, voor de echte fan zal twee uur nog te weinig zijn geweest, want als je hierna nog vijf sterke albums hebt te vertegenwoordigen op het podium vereist een passende setlist nog best wel wat denkwerk! Net zoals ‘vroeger:’ State Of Mind, Get-A-Life, Mental Misery, Reality Is When You Die, Confessions Of A Serial Killer en The Mass Insanity. Bijna een volle twee uur brute muziek met beestachtige gitaarriffs, slechts onderbroken door een vijf minuten durende – even een bak water over elkaar heen gooien- pauze.
Ondanks een uitgebreide soundcheck, die ’s middags al had plaatsgevonden, moest het geluid nog even zijn weg vinden. Pas na ongeveer drie kwartier waren de interessante gitaarkunstjes goed in de zaal te horen. Daarbij vraag ik me af waarom Jan Chris altijd een groene lamp op zijn kop gericht wil hebben, ik heb nog niet anders gezien tot nu toe.
Het Zwolse Hedon stond weer eens een avond op zijn kop met headbangers, een avond waar we met z’n allen getuige hebben kunnen zijn van het feit dat bandreünies zo gek nog niet zijn en met name die van Gorefest: de heren hebben hier bewezen dat zij van harte welkom zijn terug in de Nederlandse scene!
Links: